Ο θάνατος είν’ μικρός μπροστά σην θύμηση και σην αγάπην…

«Αφήνουμε για πάντα τον τόπο μας.
Φεύγουμε. Μακριά από την πατρίδα.
Εδώ γεννηθήκαμε, περπατήσαμε, αγαπήσαμε, ονειρευτήκαμε…
Κυνηγηθήκαμε γιε μου. Μας μίσησαν. Μας σκότωσαν. Η γη μας ποτίστηκε με το αίμα και τα δάκρυά μας.
Όπου και να βρεθούμε όμως, θα νιώθουμε πάντα πίσω μας τα βήματα του αμείλικτου διώκτη μας…
Πάντα θα είμαστε έτοιμοι να υπερασπιστούμε την πατρίδα μας. Την πίστη μας.
Ποτέ δεν θα στερέψουν τα δάκρυά μας. Πάντα θα κλαίμε για τους ανθρώπους μας, που αγαπήσαμε. Γιατί χωρίς αυτούς δεν υπάρχουμε. Είναι η ζωή μας. Η ψυχή μας.
Θα κλαίμε ακούραστα πάνω από τον τάφο του λαού μας. Ενός λαού όλο δύναμη, ελπίδα, χαρά… Έχει για φίλο του τον Θεό, τ’ αδέρφια και τους εχθρούς του.
Θα θυμόμαστε για πάντα τους αγγέλους μας. Κάθε τους λέξη. Κάθε τους βλέμμα. Κάθε τους χαμόγελο.
Θα ζουν στη σκέψη μας και στην καρδιά μας.
Και με την ευλογία τους θα πορευόμαστε.
Ο Θάνατος είν’ μικρός, μπροστά σην θύμηση και σην αγάπην …»

Συνέχεια

Η κόλαση στον Άγιο Γεώργιο τον Πάτλαμα

Στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου του Πάτλαμα, μία εικόνα κολάσεως

Έχουμε διαβάσει πολλά ντοκουμέντα της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου. Το παρακάτω αξίζει να διαβαστεί από όλους. Αποτελεί ένα από τα συγκλονιστικότερα κεφάλαια της γενοκτονίας του Ποντιακού ελληνισμού. Ελάτε να παρακολουθήσουμε την ιστορία μιας μεγάλης εκκλησίας που το όνομά της έγινε συνώνυμο με την κόλαση…

Συνέχεια

Τα στημένα Δικαστήρια της Αμάσειας και ο αφανισμός του Ποντιακού Ελληνισμού

Η Αμάσεια του Πόντου, μία από τις ωραιότερες πόλεις
του κόσμου χτισμένη στις όχθες του Ίρι ποταμού (Yesilirmak)

Κατηγορούμενοι χωρίς δικαίωμα υπεράσπισης. Πολιτικοί, ιερωμένοι, επιχειρηματίες, δημοσιογράφοι στη φοβερή λίστα των καταδικασθέντων και εκτελεσθέντων..

Μετά το 1919 και την έναρξη της δεύτερης και σκληρότερης φάσης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου, οι Τούρκοι, με τις εντολές του Μουσταφά Κεμάλ, ξεκινούν δίκες – παρωδία στην Αμάσεια με στόχο τον αφανισμό της ελληνικής ελίτ του Πόντου. Η επιλογή της Αμάσειας στα βάθη της Ανατολίας, για τη διεξαγωγή των δικών, είχε σκοπό αυτές να μείνουν μακριά από τα μάτια της κοινής γνώμης. Με πρόσχημα τις υποτιθέμενες ενέργειες Ελλήνων του Πόντου για δημιουργία ανεξάρτητου κράτους στην περιοχή, τέθηκαν σε ισχύ τα λεγόμενα «Δικαστήρια Ανεξαρτησίας» για τη νομιμοφανή εξόντωση -με συνοπτικές διαδικασίες- των πλέον σημαντικών προσωπικοτήτων του ποντιακού Ελληνισμού.

Συνέχεια

Γενοκτονία των Αρμενίων – Η συγκλονιστική μαρτυρία της Ορόρα Μαρντιγκανιάν

Ορόρα Μαρντιγκανιάν
(Çemişgezek, 12 Ιαν. 1901 – Λος Άντζελες, 6 Φεβρ. 1994)

Η 24η Απριλίου του 1915 έμεινε χαραγμένη στην ιστορία ως η ημερομηνία που ξεκίνησε η γενοκτονία των Αρμενίων, με την οποία αφανίστηκε συστηματικά μεγάλο μέρος του αρμενικού λαού από τους Οθωμανούς. Οι τουρκικές αρχές πέτυχαν τον στόχο τους, να εκμηδενίσουν έναν χριστιανικό λαό που ζούσε στην περιοχή επί πολλούς αιώνες. Το τηλεγράφημα του Υπουργού Εσωτερικών Ταλαάτ Πασά, στις 28 Απριλίου 1915, προς τους νομάρχες πέρασε στις μαύρες σελίδες της ιστορίας: «Αποφασίσθηκε να τεθεί τέρμα στο ζήτημα των Αρμενίων με εκτόπισίν τους στις ερήμους και την εξόντωση αυτού του ξενικού στοιχείου».

Συνέχεια

Ημέρα μνήμης της γενοκτονίας των Ασσυρίων

7 Αυγούστου

Οι Ασσύριοι ήταν ένας αρχαίος λαός που κατοικούσε στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής, ειδικά στη Συρία, την Μεσοποταμία και την Περσία. Στα τέλη του 19ου και ως τις αρχές του 20ού αιώνα υπολογίζεται πως κατοικούσαν στην Οθωμανική Αυτοκρατορία μεταξύ των 600 χιλιάδων και ενός εκατομμυρίου Ασσυρίων, οι οποίοι μιλούσαν αραμαϊκά και ήταν χριστιανοί. Ήταν συγκεντρωμένοι κυρίως στην περιοχή του Ντιγιάρμπακιρ και της Μεσοποταμίας, του Χάκαρι και των λιμνών Βαν και Ουρμία, δηλαδή στην περσική πλευρά των συνόρων. Οι Ασσύριοι από το Κουρδιστάν της Τουρκίας, του χωριού Ρεμπάτ-ταλ της περιφέρειας Τχούμα, διοίκησης Τζολαμεργκέ, του νομού Μοσούλης, της αρχαίας Νινευί, είχαν ανεξαρτησία και δεν υπάγονταν στρατιωτικά στον Σουλτάνο.

Συνέχεια

Η μάχη στη Μια Μηλιά και η πτώση της Αμμοχώστου

«Κι ἐφώναζα ώ θεϊκιά κι ὅλη αἵματα πατρίδα!»
Διονύσιος Σολωμὸς

Αμμόχωστος, Ιούλιος 1974

Η κατάληψη της πόλης της Αμμοχώστου κατά τον «Αττίλα ΙΙ» είναι ένα ξεχωριστό κομμάτι της τραγωδίας του 1974, καθώς επετεύχθη λόγω προδοσίας και τραγικής έλλειψης οργάνωσης και συντονισμού, ενώ εκτιμάται ότι ακόμα και οι ανεπαρκείς δυνάμεις, που δρούσαν στην περιοχή χωρίς βοήθεια από τη νέα ελληνική κυβέρνηση της Χούντας, ήταν σε θέση να προστατέψουν την πόλη.

Συνέχεια

Τα στημένα Δικαστήρια της Αμάσειας και ο αφανισμός του Ποντιακού Ελληνισμού

Η Αμάσεια του Πόντου, μία από τις ωραιότερες πόλεις
του κόσμου χτισμένη στις όχθες του Ίρι ποταμού (Yesilirmak)

Κατηγορούμενοι χωρίς δικαίωμα υπεράσπισης. Πολιτικοί, ιερωμένοι, επιχειρηματίες, δημοσιογράφοι στη φοβερή λίστα των καταδικασθέντων και εκτελεσθέντων…

Μετά το 1919 και την έναρξη της δεύτερης και σκληρότερης φάσης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου, οι Τούρκοι, με τις εντολές του Μουσταφά Κεμάλ, ξεκινούν δίκες – παρωδία στην Αμάσεια με στόχο τον αφανισμό της ελληνικής ελίτ του Πόντου. Η επιλογή της Αμάσειας στα βάθη της Ανατολίας, για τη διεξαγωγή των δικών, είχε σκοπό αυτές να μείνουν μακριά από τα μάτια της κοινής γνώμης. Με πρόσχημα τις υποτιθέμενες ενέργειες Ελλήνων του Πόντου για δημιουργία ανεξάρτητου κράτους στην περιοχή, τέθηκαν σε ισχύ τα λεγόμενα «Δικαστήρια Ανεξαρτησίας» για τη νομιμοφανή εξόντωση -με συνοπτικές διαδικασίες- των πλέον σημαντικών προσωπικοτήτων του ποντιακού Ελληνισμού.

Συνέχεια