kimintenia

Η Ανάσταση του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού συνεχίζεται! Αυτό δείχνει και η γιορτή της Αποδόσεως του Πάσχα. Τα ίδια γράμματα της νύχτας της Αναστάσεως, ακούγονται και κατά την Απόδοση του Πάσχα. Τελείται μία ημέρα πριν από την εορτή της Αναλήψεως. Κάθε μεγάλη εορτή στην Ορθόδοξη λατρεία έχει την «απόδοσή» της. Κάθε εορτή είναι ζωντανό γεγονός, που επαναλαμβάνεται στη ζωή της Εκκλησίας, στη ζωή του πιστού.

Αλλά και για άλλο λόγο γίνεται ο επανεορτασμός μιας εορτής, δηλαδή η απόδοσή της. Για ν’ απολαύσουμε ακόμα μια φορά την ομορφιά της γιορτής. Όταν ένα θέαμα είναι ωραίο, ποθούμε να το ξαναδούμε. Όταν ένα φαγητό είναι νόστιμο, θέλουμε να το ξαναγευτούμε. Ο εορτασμός κάποιου γεγονότος της ζωής του Χριστού ή της Θεοτόκου, προξενεί γλυκύτητα στην ψυχή, που θέλει να το ξαναγιορτάσει. Τη γλυκύτητα, περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο γεγονός, την αισθανόμαστε για την εορτή του Πάσχα. Γιορτή ευφροσύνης. «Πανήγυρις έστι πανηγύρεων». Ποτέ άλλοτε δεν σκιρτά η ψυχή τόσο πολύ, όσο τη νύχτα της Αναστάσεως. Χαιρόμαστε για τον θρίαμβο του Αναστάντος Κυρίου.

Θρίαμβος της ζωής κατά του θανάτου. Του Χριστού κατά του Άδη. Της χαράς κατά της λύπης. Της αλήθειας κατά του ψεύδους. Αυτή η ευφροσύνη για την Ανάσταση του Χριστού είναι καθολική και αιώνια. Ουρανός και γη συγχορεύουν. Όχι μια φορά. Πάντοτε, αιώνια. «Ουρανοί μεν επαξίως ευφραινέσθωσαν, γη δε αγαλλιάσθω· εορταζέτω δε κόσμος, ορατός τε άπας και αόρατος. Χριστός γαρ εγήγερται, ευφροσύνη αιώνιος» (κανόνας του Πάσχα).

Η Ανάσταση συνεχίζεται! Κάθε φορά που τελούμε τη θεία Λειτουργία. Η θεία Λειτουργία ξαναζωντανεύει μπροστά μας όλα τα στάδια της ζωής του Χριστού. «Οδεύωμεν διά πασών των ηλικιών του Χριστού», όπως λέει ο άγιος Γρηγόριος ό Θεολόγος. Ο Χριστός γεννάται, στην «πρόθεση», που τελείται στην αριστερή κόγχη του ιερού που μοιάζει με φάτνη. Ο Χριστός βγαίνει στον κόσμο για να κηρύξει το Ευαγγέλιό του, κατά τη μικρή είσοδο, που ο ιερέας βγαίνει με υψωμένο το Ευαγγέλιο. Ο Χριστός ανεβαίνει στα Ιεροσόλυμα για να θυσιαστεί, κατά τη μεγάλη είσοδο, οπότε ο ιερέας φέρει τα Άγια. Ο Χριστός υψώνεται πάνω στον Σταυρό και θυσιάζεται, κατά την προσφορά και τον καθαγιασμό των τιμίων Δώρων, που γίνεται με την προσφώνηση: «Τα σα εκ των σων…». Ο Χριστός ανασταίνεται, κατά την μετάληψη των αχράντων Μυστηρίων, που πλημμυρίζει την καρδιά από αναστάσιμη χαρά. Γι’ αυτό και ο λειτουργός, όταν κοινωνεί, ευθύς αμέσως λέει το «Ανάστασιν Χριστού θεασάμενοι …».

Κάθε θεία Λειτουργία είναι μια ανάμνηση του Σταυρού και της Αναστάσεως του Κυρίου μας. Είναι το σταυρώσιμο και αναστάσιμο Πάσχα. Ιδιαίτερα η Λειτουργία της Κυριακής έχει αναστάσιμο χαρακτήρα. Είναι η Λειτουργία της «μίας των σαββάτων». Την Κυριακή είναι όλα αναστάσιμα. Τα απολυτίκια των οκτώ ήχων, όλα αναστάσιμα. Αλλά και τα τροπάρια του όρθρου της Κυριακής. Κατ’ εξοχήν αναστάσιμη είναι η περίοδος του Πάσχα, του Πεντηκοσταρίου, που αρχίζει τη νύχτα της Αναστάσεως και τελειώνει την Κυριακή των Αγίων Πάντων.

Η Ανάσταση συνεχίζεται! Επαναλαμβάνεται κάθε φορά, που οι πιστοί έχουν Πάσχα. Οι κοσμικοί συνάνθρωποί μας μια φορά τον χρόνο έχουν Πάσχα. Και ούτε αυτό αντιλαμβάνονται. Δεν το απολαμβάνουν. Νομίζουν πως Πάσχα είναι το σουβλιστό αρνί, τα κόκκινα αυγά, το γλέντι και το ξεφάντωμα! Οι πιστοί γιορτάζουν το αληθινό Πάσχα, μάλιστα πολλές φορές στη ζωή τους. Όταν με πίστη ζουν το μυστήριο του Χριστού, το μυστήριο του Σταυρού και της Αναστάσεως. Ζουν το νέο Πάσχα. Όταν κατορθώνουν και κάνουν μεγάλα περάσματα. Πάσχα σημαίνει «διάβαση», «πέρασμα». Ο Χριστός σταυρώθηκε και αναστήθηκε, για να μας περάσει από την ενοχή της αμαρτίας στη δικαίωση. Από τα έργα του σκότους στην αγιότητα. Από τη φθορά στην αφθαρσία.

Κάθε φορά, που ξεπερνάμε τα γήινα, που υπερπηδάμε τα προβλήματα, που υπερνικάμε τις θλίψεις, που περνάμε το ορμητικό ποτάμι της ζωής ή τη φουρτούνα της θάλασσας των πειρασμών, κάνουμε θαυμαστή διάβαση. Πάσχα γιορτάζουμε! Όταν αξιωνόμαστε να κοινωνούμε το Σώμα και το Αίμα του Ιησού Χριστού. Με τη θεία Κοινωνία κάνουμε όχι απλώς διάβαση, αλλ’ υπέρβαση. Ξεπερνάμε τα μέτρα μας. Αποκτάμε θεϊκές διαστάσεις. Αποσπώμαστε από τη γη. Ξεκολλάμε από τη λάσπη. Ανερχόμαστε προς τον ουρανό. Γινόμαστε κοινωνοί του Χριστού. Κοινωνοί των παθημάτων Ττου και της Αναστάσεώς Του. Γινόμαστε κοινωνοί θείας φύσεως (Β’ Πέτρ. α’,4). Γινόμαστε Χριστοφόροι, Θεοφόροι.

Η Ανάσταση συνεχίζεται! Επαναλαμβάνεται στη ζωή των Αγίων. Οι Άγιοι είναι αμαρτωλοί, που αναστήθηκαν. Σε ένα τροπάριο παρακαλούμε· «Ανάστησον ημάς πεσόντας τη αμαρτία». Η αμαρτία είναι θάνατος. Η μετάνοια είναι ανάσταση. Νύχτα σκοτεινή η αμαρτία, μέρα λαμπρή η ζωή της μετανοίας. Κάθε χριστιανός, που μετανοεί, είναι ένας αναστημένος. Κάθε Άγιος αποτελεί ζωντανή απόδειξη της δυνάμεως της Αναστάσεως. Η φωτεινή ζωή του αποτελεί ανταύγεια του αναστάσιμου φωτός.

Ο ιερός Χρυσόστομος στην ομιλία του «Εις το Άγιον Πάσχα», αναφερόμενος στους νεοφώτιστους χριστιανούς, για κείνους, δηλαδή, που βαπτίζονταν ομαδικά κατά τη νύχτα του Μεγάλου Σαββάτου, λέει: «Θέλω ν’ απευθύνω τον λόγο σ’ αυτούς, που τη φωτόλουστη αυτή μέρα αξιώθηκαν του θείου βαπτίσματος. Οι νεοφώτιστοι είναι τα καλά δενδρύλλια της Εκκλησίας, τα λουλούδια τα πνευματικά, οι νέοι στρατιώτες του Χριστού. Πριν από χτες ο Κύριός μας βρισκόταν στον Σταυρό. Έτσι κι αυτοί, πριν από χτες βρίσκονταν στην κυριαρχία της αμαρτίας. Αλλά τώρα συναναστήθηκαν μαζί με τον Χριστό. Ο Χριστός σωματικά πέθανε και αναστήθηκε. Αυτοί ήσαν πεθαμένοι στον λάκκο της αμαρτίας. Κι απ’ την αμαρτία αναστήθηκαν. Η γη τώρα την άνοιξη τριαντάφυλλα και γιασεμιά κι άλλα λουλούδια μας χαρίζει. Το βαπτιστήριο με τ’ αγιασμένα νερά μας χάρισε σήμερα ανθόκηπο πιο όμορφο απ’ της γης.

Η αλλαγή του ανθρώπου αποτελεί την τρανότερη απόδειξη της Αναστάσεως. Απ’ τον τάφο της αμαρτίας ανασταίνεται ο άνθρωπος με τη δύναμη της μετανοίας. Ποιο είναι δυσκολότερο; Το να αναστηθεί ένας αμαρτωλός από το μνήμα της ακολασίας ή το να αναστηθεί το σώμα του ανθρώπου από τον τάφο της φθοράς; Φαίνεται το δεύτερο δυσκολότερο. Κι όμως, το πρώτο είναι. Για την ανάσταση των σωμάτων καμιά αντίσταση δεν προβάλλεται. Για την αλλαγή της ψυχής υπάρχει η αντίσταση της θελήσεως, του παλαιού ανθρώπου.

Πολύ δύσκολη η πνευματική ανάσταση. Το να γίνει: Ο θυμώδης, πράος. Ο χαρτοπαίκτης και φιλάργυρος, ελεήμων. Ο μέθυσος, εγκρατής. Ο σαρκολάτρης, σώφρων. Ο εγκληματίας, ήσυχος. Ο άγριος, άγιος. Αυτό το τόσο δύσκολο είναι γεγονός. Το βλέπουμε στον χώρο της χάριτος, στη ζωή της Εκκλησίας. Η Εκκλησία έχει τη δύναμη της μεταμορφώσεως, της αλλαγής του ανθρώπου. Είναι η Εκκλησία της Αναστάσεως. Ο Χριστός, η κεφαλή της Εκκλησίας, είναι όχι μόνο ο αναστάς εκ νεκρών, αλλά και ο εγείρων τους νεκρούς. Είναι νεκρεγέρτης ο Ιησούς Χριστός. Αφού, λοιπόν, γίνεται το δύσκολο, η ανάσταση τόσων αμαρτωλών, δεν μπορεί να γίνει το εύκολο, η ανάσταση των σωμάτων κατά την κοινή ανάσταση;

* Νηστεία: Σήμερα καταλύεται ψάρι.

(πηγή: Αρχιμ. Δανιήλ Γ. Αεράκης, orthodoxia.online)

Η Ανάσταση είναι μία αποκάλυψη

π. Anthony Bloom Μητροπολίτης Sourozh

Η Ανάσταση είναι μία αποκάλυψη του ελέους, της δυνάμεως, της αγάπης του Θεού αλλά και της μεγαλοσύνης του ανθρώπου. Ο θάνατος δεν μας φοβίζει πια, έχει γίνει η θύρα μας προς την αιωνιότητα και ξέρουμε ότι θα έρθει μία μέρα που η φωνή Αυτού που έφερε στην ύπαρξη όλα τα όντα, η φωνή του Σωτήρα μας, θα ηχήσει και πάλι θα σταθούμε τότε όλοι ενώπιον του Θεού, περιβεβλημένοι την αιωνιότητα, με μια σάρκα που θα είναι μέρος αυτής της αιωνιότητας. Ας εμπιστευθούμε τον λόγο του Θεού, ας ξεπεράσουμε τις αμφιβολίες και τους δισταγμούς μας, ας Τον ακούσουμε να μας μιλά και ας ανταποκριθούμε στον Λόγο Του και στο γεγονός της Αναστάσεώς Του με πίστη και ευγνωμοσύνη! Σήμερα ο θάνατος έχει γίνει για μας κάτι άλλο, είναι κοίμηση. Όποιος πεθαίνει τώρα, κοιμάται εν Χριστώ, κοιμάται μέχρι την ημέρα πού το σώμα του θα αναστηθεί με την τελική σάλπιγγα, την ημέρα της αναστάσεως των νεκρών. «Μακάριοι οι εν Κυρίω αποθνήσκοντες», όπως λέει ο άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος στην Αποκάλυψη.

(πηγή: orthodoxia.online)

Κατά τη σημερινή εορτή της Αποδόσεως του Πάσχα πανηγυρίζει το Ιερό Ησυχαστήριο Αναστάντος Χριστού στον Πειραιά και στον Βαρνάβα Ν. Αττικής, η ευλογημένη αδελφότητα των Μοναχών αγίων Πατέρων με Καθηγούμενο τον Πανοσιολογιώτατο και πολυαγαπημένο μας πνευματικό πατέρα, Αρχιμανδρίτη π. Μεθόδιο Κρητικό. Ευχόμαστε σε Εκείνον και στη Συνοδεία του, η χαρά και το ανέσπερο φως της Αναστάσεως του Κυρίου μας να στερεώνουν και να οδηγούν παντοτινά κάθε τους έργο και τον κοινό πνευματικό αγώνα τους! Παραθέτουμε μερικές φωτογραφίες από τον «Παράδεισο» του Βαρνάβα, αλλά και από τους εορτασμούς στο μοναστηράκι του Πειραιά, όπου καθημερινά γίνεται βίωμα το «ὡς ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ τῆς γῆς». Ανάμεσά τους μια αγαπημένη φωτογραφία του π. Μεθοδίου με τον κατά σάρκα άγιο πατέρα του αείμνηστο Πρωτοπρεσβύτερο π. Γεώργιο Κρητικό, έναν φλογερό λειτουργό του Χριστού που πρώτα βίωνε ο ίδιος τον Λόγο του Θεού και μετά τον εκήρυττε. Ο π. Γεώργιος Κρητικός καθόρισε με το άγιο παράδειγμά του, με τη θυσιαστική ζωή και το αθόρυβο έργο του τις ζωές όλων όσων είχαμε τη μεγάλη τύχη να τον γνωρίσουμε και νοηματοδότησε μοναδικά την έννοια της Χριστιανικής ζωής και της Ορθοδοξίας στον σύγχρονο κόσμο. Η ζωή πολλών ανθρώπων θα ήταν με βεβαιότητα σήμερα πολύ διαφορετική, πολύ πιο άδεια και αβίωτη χωρίς εκείνον. Ας είναι αιωνία η μνήμη του!

Χρόνια Πολλά! Καλό και ευλογημένο καλοκαίρι σε όλους!