29 Νοεμβρίου
Ο Άγιος Φιλούμενος, κατά κόσμον Σοφοκλής Χασάπης, γεννήθηκε στη Λευκωσία στις 15 Οκτωβρίου 1913. Γονείς του ήταν οι ευσεβείς χριστιανοί Γεώργιος και Μαγδαληνή. Ήταν δίδυμος αδελφός με τον π. Ελπίδιο, κατά κόσμον Αλέξανδρο, και από μικροί ξεχώριχαν για την αγάπη που είχαν προς τον Θεό και γι’ αυτό από πολύ νωρίς άναψε μέσα τους η επιθυμία για τη μοναχική ζωή. Το 1927, σε ηλικία μόλις 14 ετών αναχώρησαν και οι δυο για την Ιερά Μονή Σταυροβουνίου, αφού πήραν την ευχή του πνευματικού τους, αλλά και των ευλαβών γονέων τους. Εκεί έμειναν 6 περίπου χρόνια, όταν ο Έξαρχος του Παναγίου Τάφου τους πήρε για να φοιτήσουν στο Γυμνάσιο του Πατριαρχείου στα Ιεροσόλυμα, όπου βρέθηκαν το 1934, μαθητές στη Σχολή της Αγίας Σιών.
Το 1937 εκάρησαν μοναχοί παίρνοντας ο Σοφοκλής το όνομα Φιλούμενος και ο Αλέξανδρος το όνομα Ελπίδιος. Στις 5 Σεπτεμβρίου του ιδίου χρόνου χειροτονήθηκαν διάκονοι και το 1939 αποφοίησαν από το Γυμνάσιο του Πατριαρχείου. Ο π. Ελπίδιος έφυγε από την Αγία Γη, υπηρετώντας σε άλλους τόπους. Ο Άγιος Φιλούμενος παρέμεινε στα Ιεροσόλυμα για 45 συνεχή χρόνια, μέχρι το μαρτύριό του. Το 1943 χειροτονήθηκε πρεσβύτερος και αφού πέρασε από διάφορες διακονίες μέσα στο Πατριαρχείο και διορίσθηκε σε διάφορες θέσεις, υπηρετώντας πάντοτε με ευθύνη και φόβο Θεού και με πολλή αγάπη προς τους αγιοταφίτες πατέρες, στις 8 Μαΐου του 1979 μετατέθηκε στο Φρέαρ του Ιακώβ, όπου υπηρέτησε μέχρι το μαρτυρικό του θάνατο, στις 29 Νοεμβρίου του ιδίου έτους. Εκεί όμως, αντιμετώπιζε πολλά προβλήματα από φανατικούς Εβραίους που συνέχεια τον απειλούσαν ότι αν δεν εγκατέλειπε το Φρέαρ παίρνοντας τις εικόνες και τον Εσταυρωμένο, θα τον σκότωναν. Εκείνος όμως απαντούσε ότι δεν θα εγκατέλειπε ποτέ το προσκύνημα και ότι ήταν έτοιμος ακόμα και να μαρτυρήσει, ως πιστός φύλακάς του.
Ο Χριστός συνομιλεί με την αγία Φωτεινή τη Σαμαρείτιδα επί του φρέατος του Ιακώβ (romfea.gr)
Η τοποθεσία του φρέατος του Ιακώβ σήμερα (orthodoxianewsagency.gr)
Το απόγευμα της 29ης Νοεμβρίου του 1979, ημέρα της μνήμης του Αγίου Μάρτυρος Φιλουμένου, φανατικοί Εβραίοι μπήκαν στο χώρο του Φρέατος του Ιακώβ κι ενώ ο Άγιος τελούσε τον Εσπερινό, του επιτέθηκαν με τσεκούρι, τον κακοποίησαν και τέλος τον σκότωσαν. Το μαρτύριό του ήταν φρικτό, γιατί οι δήμιοί του τον χτύπησαν αλύπητα στο πρόσωπο και του έκοψαν τα δάχτυλα του δεξιού του χεριού. Στη συνέχεια βεβήλωσαν την Εκκλησία και το Σταυρό κι έριξαν μια χειροβομβίδα καταστρέφοντας τον χώρο. Είναι συγκλονιστική η μαρτυρία του π. Σωφρονίου που παρέλαβε το τίμιο λείψανο του μάρτυρα για να το ντύσει και να το ετοιμάσει για την ταφή, ότι παρέμεινε 5 μέρες μετά το μαρτύριό του ζεστό και εύκαμπτο και «βοήθησε» το Γέροντα Σωφρόνιο για να τον ντύσει. Συγκλονιστική είναι επίσης η μαρτυρία του κατά σάρκα αδελφού του π. Ελπιδίου, που αν και μίλια μακρυά, άκουσε τη φωνή του π. Φιλουμένου να του λέγει: «Αδελφέ μου με σκοτώνουν προς δόξαν Θεού. Σε παρακαλώ μην αγανακτήσεις!».
Η Εκκλησία τον τιμά ως άγιο στις 29 Νοεμβρίου και το ευωδιάζον και θαυματουργό σκήνωμά του βρίσκεται εντός του νέου τρισυπόστατου μεγαλοπρεπούς ιερού ναού που χτίστηκε στο Φρέαρ του Ιακώβ, επ’ ονόματι της Αγίας Φωτεινής της Σαμαρείτιδος, του Αγίου Φιλουμένου και του αγίου Ιουστίνου. Κτίτωρ του νέου αυτού ναού είναι ο Αρχιμανδρίτης π. Ιουστίνος, στον οποίο ο Άγιος Φιλούμενος εμφανίζεται συχνά και τον προστατεύει από τις επιθέσεις των φανατικών Εβραίων που συνεχίζονται εναντίον του π. Ιουστίνου και του Ιερού Προσκυνήματος. Χιλιάδες ορθόδοξοι καταφθάνουν κατ’ έτος για να προσκυνήσουν το ιερό λείψανό του στο Φρέαρ του Ιακώβ, στη Σαμάρεια.
Τεμάχιον ιερού λειψάνου του, πετραχήλι του, μαζί με την παρούσα εικόνα ευρίσκονται και εις την Ελλάδα, εις την Ιερά Μονή Αγίων Αυγουστίνου Ιππώνος και Σεραφείμ του Σαρώφ Τρικόρφου Φωκίδος.
Ο Άγιος νεομάρτυρας Φιλούμενος σε φωτογραφία πλησίον του φρέατος
Το Φρέαρ του Ιακώβ
Το φρέαρ του Ιακώβ στο όποιο κάθησε τις μεσημβρινές ώρες της ημέρας εκείνης, ο Ιησούς Χριστός κουρασμένος από την οδοιπορία, βρισκόταν πλησίον της παλαιοτάτης πόλεως Συχέμ, στους πρόποδες του ορούς Γαριζίν.
Το έτος 721 π.Χ. ο βασιλέας των Ασσυρίων Σαλμανάσαρ αιχμαλώτισε τις δέκα φυλές του Ισραήλ που κατοικούσαν την περιοχή, (οι άλλες δυο φυλές αποτελούσαν το νότιο βασίλειο) και τις μετέφερε στη Βαβυλωνία και Μηδία. Και παίρνοντας ειδωλολάτρες από εκεί τους εγκατέστησε στη Σαμάρεια. Αυτά τα μεταφερθέντα έθνη διδάχθηκαν και την ιουδαϊκή πίστη, πίστευσαν στον αληθινό Θεό, αλλά λάτρευαν και τα είδωλα. Δέχονταν μόνο την Πεντάτευχο του Μωϋσέως και θεωρούσαν τους εαυτούς τους απογόνους του Αβραάμ και του Ιακώβ.
Αυτούς λοιπόν που ιουδάϊζαν και συγχρόνως ειδωλολατρούσαν, οι Ιουδαίοι τους ονόμαζαν Σαμαρείτες και γι” αυτό τους αποστρέφονταν ως εθνικούς και αλλοφύλους. Δεν είχαν καμία επικοινωνία μαζί τους και εξ αιτίας αυτού του γεγονότος είχε καθιερωθεί να λέγεται το περίφημο «ου συγχρώνται Ιουδαίοι Σαμαρείταις». Αυτός είναι ο λόγος για τον όποιο σε πολλά σημεία της ευαγγελικής ιστορίας αναφέρεται περιφρονητικά το όνομα Σαμαρείτης.
Ο σημερινός φύλακας του Φρέατος του Ιακώβ π. Ιουστίνος (orthodoxianewsagency.gr)
Πριν κτισθεί η Σαμάρεια η Συχέμ εχρημάτισε και Μητρόπολη του βασιλείου των δέκα φυλών. Επειδή όμως ο λαός της περιοχής εστράφη στην ειδωλολατρία οι Ιουδαίοι μετονόμασαν την πόλη τους σε Σιχάρ, που σημαίνει μέθη ή σκοτάδι. Το 1887 π.Χ. περίπου ο Ιακώβ επιστρέφοντας από τη Μεσοποταμία, αγόρασε έξω από την πόλη αυτή ένα υποστατικό όπου υπήρχε και πηγάδι, σωζόμενο μέχρι τις ήμερες του Χριστού, το λεγόμενο φρέαρ του Ιακώβ.
Σ’ αυτό το φρέαρ ο Ιησούς περίμενε τη Σαμαρείτιδα -με την οποία διεξοδικά, παράδοξα και αποκαλυπτικά συνομίλησε και εζήτησε νερό, «ο εν ύδασι την γην κρεμάσας», διότι ήθελε να ελκύσει αυτήν που καταδίωκε ο διάβολος και να την ποτίσει με το ύδωρ της ζωής. Και τότε, αφού αυτή ακούσε τις αποκαλύψεις του Χριστού για τη ζωή της, με αποτέλεσμα να συνειδητοποιήσει το βάρος και τις συνέπειες της αμαρτίας της, επίστευσε σ’ Αυτόν. Ονομάστηκε Φωτεινή, εκήρυξε το Χριστιανισμό στη Βόρειο Αφρική και Ιταλία, μαρτύρησε στη Ρώμη -επί Νέρωνος- μαζί με τις τέσσερις αδελφές και τα δυο παιδιά της και ανακηρύχθηκε Ισαπόστολος.
Πηγή: diakonima.gr, ieramonopatia.gr
kimintenia 