5 Αυγούστου
Τά χώματα τῆς Κῶ ἔχουν ποτισθεῖ μέ τό αἷμα τοῦ Ἁγ. Νεομάρτυρα Χρήστου, μέ καταγωγή ἀπό τήν Πρέβεζα, ἡ μνήμη τοῦ ὁποίου ἑορτάζεται στίς 5 Αὐγούστου, ἡμέρα πού μαρτύρησε τό ἔτος 1668. Αν και ναυτικός στο επάγγελμα, ο Άγιος Χρήστος, καθόλου δεν αποξενώθηκε από την χριστιανοπρεπή διαγωγή του. Ἡ πίστη του ἦταν θεμελιωμένη στίς ἀρχές τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ καί στή διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας.
Όταν κάποτε το πλοίο στο όποιο δούλευε έφτασε από την Κρήτη στο λιμάνι της Κω, ο Χρήστος αμέσως έτρεξε στην Εκκλησία, προσευχήθηκε, βρήκε πνευματικό και εξομολογήθηκε. Μετά από μέρες, όταν πήγαινε για το πλοίο του, συναντήθηκε με γενίτσαρους, που άρχισαν να του βρίζουν την πίστη και το άγιο βάπτισμα. Ο Χρήστος δεν φοβήθηκε και απάντησε στους Τούρκους, ότι ο Μωάμεθ είναι ο κολασμένος αντίχριστος. Γεμάτοι θυμό οι γενίτσαροι, όρμησαν επάνω του και με άγρια χτυπήματα του είπαν ν’ αρνηθεί την πίστη του για να σωθεί.
Ο άγιος απάντησε απαγγέλλοντας το Σύμβολο της Πίστεως. Τότε αυτοί, τον έβγαλαν έξω από την πόλη και τον έκαψαν ζωντανό. Οι άπιστοι άφησαν το σώμα του άταφο για έναν μήνα. Αλλά το λείψανο του Αγίου έμεινε αναλλοίωτο και στις πρώτες νύχτες το σκέπαζε κάποιο γλυκό φως, που προερχόταν από τον ουρανό. Μάλιστα, κατά το διάστημα αυτό έκανε και πολλά θαύματα. Όλα αυτά έγιναν στις 5 Αυγούστου 1668.
Στό μαρτύριό του φανερώθηκαν ὅλα τά χαρίσματα πού ὁ πιστός Χριστιανός ἔχει καί δέν σβήνονται ἀπό τήν καρδιά του, οὔτε μέ βασανιστήρια οὔτε μέ τόν θάνατο. Ἡ φλόγα πού ἀνάβει ὁ Χριστός στήν ψυχή κάθε πιστοῦ τήν θερμαίνει τόσο πολύ, ὥστε ἀντιμετωπίζει τά πάντα μέ ἀπάθεια, μέ ἀφοβία καί μέ ὑπευθυνότητα. «Τίς ἡμᾶς χωρίσει ἀπό τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ;» λένε ὅσοι μαρτύρησαν γιά τόν Χριστό. Μαζί τους ἀγωνίστηκε καί ὁ Ἅγιος Νεομάρτυς Χρῆστος, ἀπό τήν Πρέβεζα, γιά τόν ὁποῖο ἡ Κῶς χαίρεται ἰδιαιτέρως, διότι μαρτύρησε στά χώματά της καί κάπου, ἀσφαλῶς, βρίσκονται τά ἅγια λείψανά του, τά ὁποῖα προσευχόμαστε νά βρεθοῦν, ὥστε νά τά τιμήσουμε μέ τόν δέοντα σεβασμό.
Μέ τή θυσία, τήν παρρησία καί τό παράδειγμά του ὁ Ἅγιος στήριξε καί στηρίζει τούς κατοίκους τῆς νήσου, οἱ ὁποῖοι μέ εὐλάβεια καί πίστη τόν ἐπικαλοῦνται μέχρι σήμερα καί τιμοῦν τή μνήμη του.
Ἀπολυτίκιο (Ἦχος πλ. α’ – Τόν συνάναρχον Λόγον)
Τῆς Πρεβέζης τόν γόνον Χρῆστον τόν ἔνδοξον, ὡς τοῦ Χριστοῦ Ἀθλοφόρον νέον τιμήσωμεν· ἐν τῇ Κῷ γάρ τόν καλόν ἀγῶνα ἤνυσε, καί ὥσπερ θῦμα τῷ Χριστῷ, προσαχθείς διά πυρός, ἀξίως ἐθαυμαστώθη. Καί νῦν ἀπαύστως πρεσβεύει, ἐλεηθῆναι τάς ψυχάς ἡμῶν.
kimintenia 