kimintenia

ΑΠΡΙΛΙΟΣ ΚΔ’
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΝΕΟΜΑΡΤΥΣ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ
ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ
(ἀρχιμ. Νικοδήμου Ἀεράκη)

ΜΙΚΡΟΣ ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ

Ἱστῶμεν στίχους δ’ καὶ ψάλλομεν Στιχηρὰ Προσόμοια τοῦ Ἁγίου.
Ἦχος α’. Τῶν οὐρανίων ταγμάτων.
Νεομαρτύρων σφραγῖδα καὶ ἐγκαλλώπισμα, τιμήσωμεν ἐν ὕμνοις, τὸν Νικόλαον κλέος, πάσης Μαγνησίας καὶ γὰρ λαμπρῶς, τὸν Χριστὸν ὡμολόγησε· διὸ ὑπέστη μαρτύρια ὁ κλεινός, δοξασθεὶς ὡς Μάρτυς ἔνθεος.

Τὸν Νεομάρτυρα ὕμνοις ἐγκωμιάσωμεν, Νικόλαον τὸν πάνυ, θαυμαστὸν Ἀθλοφόρον, πρότυπον Μαρτύρων καὶ Ἀθλητῶν, τὸ λαμπρὸν ἐγκαλλώπισμα, ὁμολογούντων ὑπόδειγμα καὶ φρουρόν, Ὀρθοδόξων μέγα καύχημα.

Τῆς Κωμοπόλεως κόσμος χαίρει καὶ γάνυται, ἐπὶ τῇ θείᾳ μνήμῃ, τοῦ κλεινοῦ Νικολάου· γόνος γὰρ ὑπάρχων οὗτος αὐτῆς, τὸν Χριστὸν ὡμολόγησεν, ἀναδειχθεὶς Νεομάρτυς τοῦ Ἰησοῦ, ἀναπτὰς εἰς τὸν Παράδεισον.

Ἐν εὐφροσύνῃ ὑμνήσωμεν Νεομάρτυρα, Νικόλαον τὸν θεῖον, Ἐκκλησίας τὸν θεῖον, πάντων ἀθλουμένων τὸν βοηθόν, καὶ πιστῶν ἀντιλήπτορα, ὁμολογούντων πανθαύμαστον ἀρωγόν, καὶ Μαρτύρων θεῖον πρόμαχον.

Δόξα. Ἦχος β’.
Δεῦτε φιλομάρτυρες πάντες, ἐν ἐγκωμίων ἄνθεσι, τὸν τοῦ Κυρίου καλλίνικον Νεομάρτυρα Νικόλαον, εὐφραινόμενοι εὐφημήσωμεν. ὗτος γάρ, Ἀγαρηνῶν ἀθέων τὴν ἄθεσμον βουλήν, δι’ ὁμολογίας ἐνθέου, καὶ ἐμμονῆς τῇ πίστει στεῤῥᾶς, ἀνδρικῶς κατέβαλεν· ὅθεν διὰ μαρτυρίου ἐδόξασεν τὸν αὐτὸν ἀντιδοξάσαντα, Χριστὸν τὸν Θεάνθρωπον.

Καὶ νῦν. Τῆς Ἑορτῆς.

Εἰς τὸν Στίχον. Ἦχος β’. Οἶκος τοῦ Ἐφραθᾶ.
Δεῦτε περιχαρῶς, Νικόλαον ἐν ὕμνοις, δοξάσωμεν προφρόνως, καὶ θείοις ἐγκωμίοις, σεπτὸν αὐτοῦ μαρτύριον.

Στ.: Θαυμαστὸς ὁ Θεὸς ἐν τοῖς Ἁγίοις Αὐτοῦ.
Χαῖρε Μάρτυς Χριστοῦ, Νικόλαε τρισμάκαρ, Χριστὸν ὁμολογήσας, ἐν παῤῥησίᾳ θείᾳ, ὡς Κύριον τῆς κτίσεως.

Στ.: Τοῖς Ἁγίοις τοῖς ἐν τῇ γῇ Αὐτοῦ, ἐθαυμάστωσεν ὁ Κύριος.
Δεῦτε πανευλαβῶς, τὸν Μάρτυρα Κυρίου, τῆς Μαγνησίας κλέος, ᾠδαῖς καὶ εὐφημίαις, αὐτὸν ἐγκωμιάσωμεν.

Δόξα. Τριαδικόν.
Δόξα Σοι ὦ Τριάς, ἡ μόνη Μοναρχία, ἡ κτίσασα τὸν κόσμον, κραταίωσον τοὺς πίστει, ὡς Κύριον τιμῶντάς Σε.

Καὶ νῦν. Τῆς Ἑορτῆς.

Νῦν ἀπολύεις. Τρισάγιον.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος πλ. α΄. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Τὸν Νικόλαον ὕμνοις ἀνευφημήσωμεν, Νεομαρτύρων σφραγῖδα καὶ Μαγνησίας σεπτόν, ἐγκαλλώπισμα καὶ θεῖον ἀκροθίνιον· ὅτι ἐνήθλησε λαμπρῶς, ἐν ἐσχάτοις τοῖς καιροῖς, ὡς Μάρτυς πιστὸς Κυρίου· διὸ δόξης κατηξιώθη, καὶ μακαρίας ἐν Παραδείσῳ ζωῆς.
Δόξα. Καὶ νῦν. Τῆς Ἑορτῆς.

Ἀπόλυσις.

ΜΕΓΑΣ ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ

Μετὰ τὸν Προοιμιακόν, τό· Μακάριος ἀνήρ. Εἰς δὲ τό· Κύριε ἐκέκραξα, ἱστῶμεν στίχους στ’ καὶ ψάλλομεν Στιχηρὰ Προσόμοια τῆς Ἑορτῆς γ’, καὶ τοῦ Ἁγίου δύο. Ἦχος δ’. Ἔδωκας σημείωσιν.
Δεῦτε τὸν Νικόλαον, τὸν θαυμαστὸν Νεομάρτυρα, ἐγκωμίοις τιμήσωμεν, πιστῶν τὸ ἐντρύφημα, τῶν Μαρτύρων δόξαν, ἀγωνιζομένων, στῦλον καὶ ἔρεισμα στεῤῥόν, ὁμολογούντων φρουρὸν πανάριστον, Ἁγίων ἐγκαλλώπισμα, καὶ Ἐκκλησίας τὸ καύχημα, τὸ Χριστοῦ ἀφομοίωμα, οὐρανῶν τὸν οἰκήτορα.

Μάρτυρα Νικόλαον, τῆς Μαγνησίας τὸ καύχημα, εὐφροσύνης ὑμνήσωμεν, λαμπρῶς ἐκνικήσαντα, ἀσεβῶν τὴν πλάνην, καὶ τῆς δυσσεβείας, Ἀγαρηνῶν τὰς ἀπειλάς, βασανιστῶν τε σκληρὰν ὠμότητα· αὐτὸν ὡς Νεομάρτυρα, Χριστὸς ἐνδόξως ἐτίμησε, οὐρανοῖς δωρησάμενος, Βασιλείαν αἰώνιον.

Ὕμνοις τὸν Νικόλαον, πανευκλεῶς εὐφημήσωμεν, τῶν Μαρτύρων τὸ πρότυπον, πιστῶς ἐγκαλλώπισμα, Ἀθλητῶν τὸ κλέος, τῶν ἐναθλουμένων, τὸν ἀκραιφνῆ ὑπογραμμόν, καὶ μαρτυρίας λαμπρὸν ὑπόδειγμα, τῆς πίστεως τὸ στήριγμα, τῶν Ὀρθοδόξων τὸ ἔρεισμα, τῶν πιστῶν καταφύγιον, Ἐκκλησίας τὸ κόσμημα.

Δόξα. Ἦχος πλ. β’.
Σήμερον οἱ πιστοὶ συνελθόντες, ἐν χαρᾷ ἀνεκλαλήτῳ, ὕμνοις ἐνθεαστικοῖς, τὴν τοῦ Νεομάρτυρος Νικολάου, μαρτυρικὴν τελείωσιν, πανηγυρικῶς ἐπιτελοῦντες, βοῶμεν πρὸς αὐτόν· χαίροις, ὁ τῆς ταπεινῆς κώμης Κωμοπόλεως ἔνδοξος γόνος, καὶ τῆς Μαγνησίας ἱερὸν καύχημα· χαίροις, τῆς ὁμολογίας ἀληθὴς ὑπογραμμός, καὶ τῆς ἀληθοῦς πίστεως ὁ πανένδοξος Μάρτυς· χαίροις, τῶν Μαρτύρων τὸ ἐγκαλλώπισμα, καὶ θυσίας ὑπὲρ Χριστοῦ τὸ εὐκλεὲς πρότυπον. Νεομάρτυς τοῦ Χριστοῦ, Ἅγιε Νικόλαε, Αὐτὸν ἱκέτευε, ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

Καὶ νῦν. Τῆς Ἑορτῆς.

Εἴσοδος. Φῶς ἱλαρόν. Προκείμενον τῆς ἡμέρας. Ἀναγνώσματα.

Προφητείας Ἡσαΐου τὸ ἀνάγνωσμα (κεφ. ΜΓ’ 9-14)
Τάδε λέγει Κύριος· πάντα τὰ ἔθνη συνήχθησαν ἅμα, καὶ συναχθήσονται ἄρχοντες ἐξ αὐτῶν. τίς ἀναγγελεῖ ταῦτα; ἢ τὰ ἐξ ἀρχῆς τίς ἀναγγελεῖ ὑμῖν; ἀγαγέτωσαν τοὺς μάρτυρας αὐτῶν καὶ δικαιωθήτωσαν καὶ εἰπάτωσαν ἀληθῆ. Γίνεσθέ μοι μάρτυρες, καὶ ἐγὼ μάρτυς, λέγει Κύριος ὁ Θεός, καὶ ὁ παῖς μου, ὃν ἐξελεξάμην, ἵνα γνῶτε καὶ πιστεύσητε καὶ συνῆτε ὅτι ἐγώ εἰμι. ἔμπροσθέν μου οὐκ ἐγένετο ἄλλος Θεὸς καὶ μετ᾿ ἐμὲ οὐκ ἔσται. Ἐγὼ ὁ Θεός, καὶ οὐκ ἔστι πάρεξ ἐμοῦ ὁ σῴζων. Ἐγὼ ἀνήγγειλα καὶ ἔσωσα, ὠνείδισα καὶ οὐκ ἦν ἐν ὑμῖν ἀλλότριος. ὑμεῖς ἐμοὶ μάρτυρες καὶ ἐγὼ Κύριος ὁ Θεός. Ἔτι ἀπ᾿ ἀρχῆς καὶ οὐκ ἔστιν ὁ ἐκ τῶν χειρῶν μου ἐξαιρούμενος· ποιήσω, καὶ τίς ἀποστρέψει αὐτό; Οὕτως λέγει Κύριος ὁ Θεὸς ὁ λυτρούμενος ὑμᾶς, ὁ ἅγιος τοῦ Ἰσραήλ.

Σοφίας Σολομῶντος τὸ Ἀνάγνωσμα (κεφ. γ’ 1)
Δικαίων ψυχαὶ ἐν χειρὶ Θεοῦ, καὶ οὐ μὴ ἅψηται αὐτῶν βάσανος. Ἔδοξαν ἐν ὀφθαλμοῖς ἀφρόνων τεθνάναι, καὶ ἐλογίσθη κάκωσις ἡ ἔξοδος αὐτῶν, καὶ ἡ ἀφ’ ἡμῶν πορεία σύντριμμα· οἱ δέ εἰσιν ἐν εἰρήνῃ. Καί γὰρ ἐν ὄψει ἀνθρώπων ἐὰν κολασθῶσιν, ἡ ἐλπὶς αὐτῶν ἀθανασίας πλήρης. Καὶ ὀλίγα παιδευθέντες, μεγάλα εὐεργετηθήσονται· ὅτι ὁ Θεὸς ἐπείρασεν αὐτούς, καὶ εὗρεν αὐτοὺς ἀξίους ἑαυτοῦ. Ὡς χρυσὸν ἐν χωνευτηρίῳ ἐδοκίμασεν αὐτούς, καὶ ὡς ὁλοκάρπωμα θυσίας προσεδέξατο αὐτούς. Καὶ ἐν καιρῷ ἐπισκοπῆς αὐτῶν ἀναλάμψουσι, καὶ ὡς σπινθῆρες ἐν καλάμῃ διαδραμοῦνται. Κρινοῦσιν ἔθνη, καὶ κρατήσουσι λαῶν, καὶ βασιλεύσει αὐτῶν Κύριος εἰς τοὺς αἰῶνας. Οἱ πεποιθότες ἐπ’ αὐτόν, συνήσουσιν ἀλήθειαν, καὶ οἱ πιστοὶ ἐν ἀγάπῃ προσμενοῦσιν αὐτῷ· ὅτι χάρις καί ἔλεος ἐν τοῖς ὁσίοις αὐτοῦ καὶ ἐπισκοπὴ ἐν τοῖς ἐκλεκτοῖς αὐτοῦ.

Σοφίας Σολομῶντος τὸ ἀνάγνωσμα (κεφ. ζ’ 7)
Δίκαιος, ἐὰν φθάσῃ τελευτῆσαι, ἐν ἀναπαύσει ἔσται. Γῆρας γὰρ τίμιον οὐ τὸ πολυχρόνιον, οὐδὲ ἀριθμῷ ἐτῶν μεμέτρηται. Πολιὰ δέ ἐστι φρόνησις ἀνθρώποις, καὶ ἡλικία γήρως βίος ἀκηλίδωτος. Εὐάρεστος Θεῷ γενόμενος, ἠγαπήθη· καὶ ζῶν μεταξὺ ἁμαρτωλῶν, μετετέθη. Ἡρπάγη, μὴ κακία ἀλλάξῃ σύνεσιν αὐτοῦ, ἢ δόλος ἀπατήσῃ ψυχὴν αὐτοῦ· βασκανία γὰρ φαυλότητος ἀμαυροῖ τὰ καλά, καὶ ῥεμβασμὸς ἐπιθυμίας μεταλλεύει νοῦν ἄκακον. Τελειωθεὶς ἐν ὀλίγῳ, ἐπλήρωσε χρόνους μακρούς· ἀρεστὴ γὰρ ἦν Κυρίῳ ἡ ψυχὴ αὐτοῦ· διὰ τοῦτο ἔσπευσεν ἐκ μέσου πονηρίας. Οἱ δὲ λαοὶ ἰδόντες καὶ μὴ νοήσαντες, μηδὲ θέντες ἐπὶ διανοίᾳ τὸ τοιοῦτον, ὅτι χάρις καὶ ἔλεος ἐν τοῖς ὁσίοις αὐτοῦ, καὶ ἐπισκοπὴ ἐν τοῖς ἐκλεκτοῖς αὐτοῦ.

Λιτή. Ἦχος α’.
Πνευματικὴν πανήγυριν, καὶ ἑορτὴν πανευφρόσυνον, ἐπὶ τῇ μνήμῃ τοῦ Νεομάρτυρος Νικολάου, ἡ τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία, σήμερον λαμπρῶς ἐπιτελεῖ. Οὗτος γὰρ ἐκ τῆς Κωμοπόλεως ὁρμώμενος, ἐν τῇ Μαγνησίᾳ, διὰ τὴν Χριστοῦ πίστιν καὶ ὁμολογίαν, τὴν ζωὴν αὐτοῦ ὡς θυσίαν εὐπρόσδεκτον Αὐτῷ προσήνεγκεν· ὅθεν στεφηφορῶν, ἐν τοῖς οὐρανίοις δώμασι κατέπαυσεν, ἐν σαββατισμῷ παναληθεῖ, αἰωνίως συναγαλλόμενος, τοῖς Πρωτοτόκοις Μάρτυσιν.

Ἦχος β’.
Δεῦτε φιλομάρτυρες πάντες, πνευματικῶς πανηγυρίσωμεν, τὴν τοῦ πανενδόξου Νεομάρτυρος Νικολάου μαρτυρικὴν τελευτὴν ἑορτάζοντες. Οὗτος γὰρ τὸν Θεάνθρωπον Χριστὸν ἀγαπῶν, ἐνώπιον τῶν ἀθέων Ἀγαρηνῶν, ἀρνηθεὶς τὰς τούτου εἰσηγήσεις, πρὸς ἀπόπτυσιν τῆς Ὀρθοδόξου αὐτοῦ πίστεως, Αὐτὸν ὡμολόγησεν· ὅθεν τελειωθεὶς μαρτυρικῶς ἐν τῇ ἄνῳ Σιὼν μετὰ τῶν Ἀσωμάτων Δυνάμεων καὶ πάντων τῶν Ἁγίων ἀεὶ συνευφραίνεται.

Ἦχος γ’.
Ἐν ἀγαλλιάσει ἀδελφοί, δεῦτε λαμπρῶς τὴν μνήμην τοῦ Νεομάρτυρος Νικολάου ἑορτάσωμεν. Οὗτος γὰρ ἐν Μαγνησίᾳ, ὑπὸ τῶν Ἀγαρηνῶν συλληφθείς, ὑπόδειγμα ὁμολογίας ἡμῖν δέδωκε, διὰ θαυμαστῆς ἐμμονῆς τῇ Ἁγίᾳ ἡμῶν πίστει· διὸ καὶ μαρτυρίου θεοτιμήτου κατηξιώθη. Αὐτοῦ τὴν πίστιν, τὴν εὐλάβειαν καὶ τὴν μανικὴν πρὸς Χριστὸν ἀγάπην μιμησώμεθα, ἵνα σὺν αὐτῷ, τῆς οὐρανίου Βασιλείας καταξιωθῶμεν.

Ἦχος δ’.
Ἡ ταπεινὴ Κωμόπολις, ἡ τοῦ Νεομάρτυρος Νικολάου ἐπίγειος πατρίς, συναγάλλεται σήμερον τῇ ἐπουρανίῳ, πάντων τῶν πιστῶν πατρίδι· ἡ μέν, ὡς ἐξ αὐτῆς τεχθέντος, ἡ δὲ ὡς ἐν αὐτῇ οἰκοῦντος. Συγχαίρει δὲ αὐταῖς καὶ ἡ Μαγνησία, ὅτι ἡγιάσθη τῇ ὑπὲρ Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ ἐν ταύτῃ, ἱερωτάτῃ σπονδῇ τοῦ αἵματος αὐτοῦ· ὅθεν καὶ ἡμεῖς συνευφραινόμεθα, τοιοῦτον προστάτην ἔχοντες, καὶ πρεσβευτὴν ἀκοίμητον πρὸς τὸν Σωτῆρα Κύριον.

Δόξα. Ἦχος πλ. α’.
Δεῦτε πιστοί, νοερῶς ἐν τοῖς οὐρανίοις σκηνώμασιν ἀναβῶμεν καὶ κατίδωμεν θαῦμα μέγα καὶ ἐξαίσιον· ὁ γὰρ ἐκ τῆς ταπεινῆς Κωμοπόλεως γόνος, καὶ τῆς Μαγνησίας καύχημα, Νεομάρτυς Νικόλαος, ἐν λευκοῖς ἐνδεδυμένος, μετὰ τῶν πρωτοτόκων Μαρτύρων συγχορεύων, καὶ τὴν μαρτυρικὴν αὐτοῦ φέρων κιθάραν, τὴν καινὴν ᾠδὴν τῷ Ἐσφαγμένῳ Ἀρνίῳ ψάλλει, λαμπρῶς εὐφραινόμενος. Αὐτοῦ τὴν ἐν οὐρανοῖς κατάπαυσιν, καὶ τὴν ἄληκτον μακαριότητα, ἐν σαββατισμῷ ζηλώσωμεν, αἰτούμενοι τὰς ὑπὲρ ἡμῶν αὐτοῦ πρεσβείας πρὸς Κύριον.

Καὶ νῦν. Τῆς Ἑορτῆς.

Εἰς τὸν Στίχον. Ἦχος πλ. α’. Χαίροις ἀσκητικοῖς
Χαίροις, Νεομαρτύρων σφραγίς, καὶ Μαγνησίας θεοδώρητον κόσμημα, Μαρτύρων Χριστοῦ ὁ στῦλος, ὁμολογούντων κανών, καὶ τῶν ἀθλουμένων ἐγκαλλώπισμα, πιστῶν τὸ ἐντρύφημα, Ὀρθοδόξων τὸ ἔρεισμα, Νεομαρτύρων, θαυμαστὸν ἀκροθίνιον, καὶ πανάριστον, μαρτυρίας ἀγλάϊσμα· πάντες σεπτὲ Νικόλαε, τελοῦντες τὴν μνήμην σου, ἐν ἐγκωμίοις τῆς θείας, φιλανθρωπίας αἰτούμεθα, τυχεῖν σαῖς πρεσβείαις, καὶ τῷ κόσμῳ δωρηθῆναι, τὸ μέγα ἔλεος.

Στ.: Θαυμαστὸς ὁ Θεὸς ἐν τοῖς Ἁγίοις Αὐτοῦ.
Χαίροις, Νεομαρτύρων φωστήρ, Ἀγαρηνῶν ἀθεωτάτων ἀντίπαλος, τῆς πλάνης ὁ καθαιρέτης, καὶ ἀσεβούντων πρηστήρ, καὶ τῶν Ὀρθοδόξων ἡ κατίσχυσις· τῆς πλάνης ἀναίρεσις, ἀσεβείας κατάπτωσις, τῆς ἀνομίας, ἀρνητὴς θεοδόξαστος, καὶ ἀρνήσεως, τοῦ Χριστοῦ ὁ πολέμιος· πάντες σεπτὲ Νικόλαε, τελοῦντες τὴν μνήμην σου, ἐν ἐγκωμίοις τῆς θείας, φιλανθρωπίας αἰτούμεθα, τυχεῖν σαῖς πρεσβείαις, καὶ τῷ κόσμῳ δωρηθῆναι, τὸ μέγα ἔλεος.

Στ.: Τοῖς Ἁγίοις τοῖς ἐν τῇ γῇ Αὐτοῦ, ἐθαυμάστωσεν ὁ Κύριος.
Χαίροις, Νεομαρτύρων φρουρός, τῆς εὐσεβείας τὸ λαμπρὸν καταγώγιον, ἀγάπης Χριστοῦ ὁ τύπος, τῆς εὐλαβείας κανών, καὶ ὁμολογίας τὸ ἀγλάϊσμα, τοῦ κόσμου ἐνίκησας, ματαιότητος φρόνημα, τὸ μαρτύριον, ἐκ ψυχῆς ἐπεπόθησας, καὶ πρὸς Κύριον, ἐπορεύθης πανόλβιε· ὅθεν σεπτὲ Νικόλαε, τελοῦντες τὴν μνήμην σου, ἐν ἐγκωμίοις τῆς θείας, φιλανθρωπίας αἰτούμεθα, τυχεῖν σαῖς πρεσβείαις, καὶ τῷ κόσμῳ δωρηθῆναι, τὸ μέγα ἔλεος.

Δόξα. Ἦχος πλ. β’.
Σήμερον ἡ τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία, Νικόλαον τὸν Νεομάρτυρα, τὸν διὰ τῆς πρὸς Κύριον θείας ἀγάπης, θαυμαστῆς εὐλαβείας, καὶ ὑπερλόγου ἁγίας ὁμολογίας κεκοσμημένον, εὐφήμοις ᾠδαῖς ἑορτίως ἐγκωμιάζει λέγουσα· χαίροις, τῆς πίστεως ἔρεισμα, καὶ τῆς δυσσεβείας πολέμιε· χαίροις, τοῦ μαρτυρίου ἐραστά, καὶ τῆς ὁμολογίας ὑπόδειγμα· ὡς ἔχων παῤῥησίαν πρὸς Χριστὸν τὸν Κύριον, Αὐτὸν ἐκτενῶς ἱκέτευε, ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.
Καὶ νῦν. Τῆς Ἑορτῆς.

Νῦν ἀπολύεις. Τρισάγιον.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Τὸν Νικόλαον ὕμνοις ἀνευφημήσωμεν, Νεομαρτύρων σφραγῖδα καὶ Μαγνησίας σεπτόν, ἐγκαλλώπισμα καὶ θεῖον ἀκροθίνιον· ὅτι ἐνήθλησε λαμπρῶς, ἐν ἐσχάτοις τοῖς καιροῖς, ὡς Μάρτυς πιστὸς Κυρίου· διὸ δόξης κατηξιώθη, καὶ μακαρίας ἐν Παραδείσῳ ζωῆς.
Δόξα. Καὶ νῦν. Τῆς Ἑορτῆς.

Ἀπόλυσις.