kimintenia

4 Ιανουαρίου

Ὁ Ὅσιος Πατήρ ἡμῶν Νικηφόρος, κατά κόσμον Νικόλαος Τζανακάκης, ἐγεννήθη στό χωριό Σηρικάρι τοῦ Νομοῦ Χανίων Κρήτης. Σέ πολύ μικρή ἡλικία στερήθηκε καί τούς δύο γονεῖς του. Ὅταν ἔγινε δεκατριῶν ἐτῶν, ὁ παπποῦς του τόν ἔστειλε νά ἐργαστῆ σ’ ἕνα κουρεῖο στά Χανιά. Ὅσοι τόν γνώριζαν, τόν ἀγαποῦσαν, ἐπειδή ἦταν ταπεινός καί πρᾶος, πρόθυμος καί ἐργατικός, εὐγενικός καί γλυκομίλητος. Ὅμως ὁ Θεός τοῦ εἶχε ὁρίσει ἕνα πολύ δύσκολο καί ὀδυνηρό ἄθλημα, πού ἄρχισε τότε, μέ τήν ἐμφάνιση τῶν πρώτων σημαδιῶν τῆς νόσου τοῦ Χάνσεν, τῆς γνωστῆς λέπρας. Γιά νά μήν τόν ἀντιληφθοῦν οἱ Ἀρχές καί τόν κλείσουν στό ἄνυδρο νησί τῆς Σπιναλόγκας, σέ ἡλικία μόλις δεκαέξι ἐτῶν ἔφυγε γιά τήν Ἀλεξάνδρεια τῆς Aἰγύπτου.

Άγιος Άνθιμος Χίου

Ἐκεῖ γνωρίστηκε μέ τήν ἀνθοῦσα τότε Ἑλληνική παροικία καί μέ Ἀρχιερεῖς τοῦ Πατριαρχικοῦ Θρόνου καί ἔγινε πολύ γρήγορα ἀγαπητός σέ ὅλους. Μετά ἀπό λίγα χρόνια, πού τά σημάδια τῆς νόσου ἔγιναν πολύ ἐμφανῆ, ἔπρεπε καί ἀπό ἐκεῖ νά φύγη. Νά πάη, ὅμως, ποῦ; Κανέναν δέν γνώριζε καί πουθενά. Τότε ἕνας Ἐπίσκοπος, πού ὁ Νικόλαος τοῦ ἐμπιστεύθηκε τό πρόβλημά του, τόν ἔστειλε στόν Γέροντα Ἄνθιμο, ἱδρυτή καί πνευματικό τῆς Ἱ.Μ. Παναγίας Βοηθείας στήν Χίο καί ἐφημέριο τοῦ ἐκεῖ λωβοκομείου. Μετά τρία χρόνια ὁ Νικόλαος ἐκάρη μοναχός καί ἔλαβε τό ὄνομα Νικηφόρος. Ὁ εὐλογημένος Νικηφόρος ζοῦσε τήν μοναχική ζωή μέ αὐστηρή ἄσκηση καί τελεία ὑπακοή.

Άγιος Ευμένιος Σαριδάκης

Κοντά στόν πατέρα Ἄνθιμο, ὁ ὁποῖος ἀργότερα ἀνεκηρύχθη Ἅγιος, ὁ Πατήρ Νικηφόρος ἔφθασε σέ μεγάλα μέτρα ἀρετῆς. Ὅταν ἔκλεισε τό λωβοκομεῖο τῆς Χίου, ὁ ἅγιος Ἄνθιμος τόν ἔστειλε στόν Ἀντιλεπρικό Σταθμό τῶν Ἀθηνῶν μέ συστατική ἐπιστολή, στήν ὁποία ἔγραφε στόν πατέρα Εὐμένιο, νά προσέξη «τόν θησαυρό πού τοῦ στέλνει ἡ Παναγία», διότι ἔχει πολλά νά ὠφεληθῆ ἀπό αὐτόν. Ἐκεῖ ὁ ὅσιος Νικηφόρος πέρασε ὅλο τό ὑπόλοιπο τῆς ζωῆς του. Ὁ πατήρ Εὐμένιος τόν φρόντισε μέ πολλή ἀγάπη καί τόν εἶχε ὡς πνευματικό του πατέρα. Ἕνα βράδυ, ἀφοῦ ἑτοίμασε τόν ὅσιο Νικηφόρο, πῆγε νά κοιμηθῆ. Εἶχε ὅμως μιά ἀνησυχία μήπως δέν ἔκλεισε τήν σόμπα. Ἐπιστρέφει στό κελλάκι, ἀνοίγει τήν πόρτα σιγά-σιγά γιά νά μήν τόν ξυπνήση. Τότε βλέπει μπροστά του τόν Ἅγιο νά αἰωρῆται ἕως ἕνα μέτρο ἀπό τό ἔδαφος μέ τά χέρια ὑψωμένα καί νά προσεύχεται. Τό πρόσωπό του δέ ἔλαμπε ὑπέρ τόν ἥλιον.

Ὁ Ὅσιος Πατήρ ἡμῶν Νικηφόρος ἐκοιμήθη στίς 4 Ἰανουαρίου 1964, προπαραμονή τῶν Θεοφανείων. Θαύματα ἐπετέλεσε ἤδη κατά τήν διάρκεια τῆς ζωῆς του καί ἐπιτελεῖ πολύ περισσότερα μετά θάνατον, ὅπως τό ὁμολογοῦν πολλοί ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι εὐεργετήθηκαν ἀπό αὐτόν. Τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο, μέ Συνοδική Πράξη τῆς 3ης Δεκεμβρίου τοῦ 2012, κατέταξε τόν Ὅσιο Νικηφόρο τόν Λεπρό τόν Θαυματουργό στό Ἁγιολόγιο τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας.

Ο Άγιος Νικηφόρος θεραπεύει μητέρα με καρκίνο

Τον Ιούλιο του 2009 επισκέφθηκα στο κελλί του, στο Άγιον Όρος, έναν μοναχό ο οποίος τώρα έχει κοιμηθεί. Όταν μπήκα μέσα στο κελλί, περίμενα τον μοναχό να μου φέρει λίγο νερό και, καθώς πήγαινε στην κουζίνα, τον άκουσα να μιλάει σε κάποιον και να λέει: «Νικηφόρε, να τα πούμε μετά; τώρα έχω κόσμο». Εγώ όταν το άκουσα αυτό, παραξενεύτηκα και ρωτάω τον μοναχό: «Ποιος είναι ο Νικηφόρος, παππούλη;». Μου λέει: «Είναι ένας άξιος αγωνιστής της υπομονής και της προσευχής». Όταν είπε αυτά, του λέω: «Τον ξέρω;». Κι κείνος μου λέει: «Θα τον μάθεις». Ρωτάω πάλι: «Τι σημαίνει αυτό;».

Και μου λέει το ακόλουθο περιστατικό: «Πριν από λίγο καιρό έμαθα για μια γυναίκα παντρεμένη που είχε καρκίνο, και θ’ άφηνε πίσω της πέντε παιδιά (το μεγαλύτερο εκ των οποίων ήταν εννέα ετών) και σκέφτηκα να παρακαλέσω τον Κύριο, να μου δώσει εμένα τον καρκίνο που είμαι γέρος και δεν χρειάζομαι άλλο εδώ. Και, όπως έκανα την προσευχή μου, σαν ονειροπόλος που είμαι, βλέπω ένα τεράστιο σύννεφο, που επάνω ήταν δώδεκα Γέροντες, από τους οποίους δεν γνώριζα τον ένα. Εκείνη τη στιγμή ζήτησα την ευχή τους και ο άγνωστος Γέροντας μου λέει, ότι τους έστειλε ο Κύριος μας να μου πουν, ότι κανείς δεν μπορεί να πάρει τον σταυρό του άλλου από τους ώμους του, διότι θα είναι κλέφτης του στεφάνου του.

Επίσης, κάτι άλλο που είπε ο άγνωστος Γέρων είναι, πως έχω ήδη πολλά και δεν πρέπει να ζητάω άλλα. Μετά απ’ όλα αυτά, ρώτησα τον άγνωστο Γέροντα πάνω στο σύννεφο, ποιο είναι το όνομά του, και εκείνος μου απάντησε: «Νικηφόρος ο Λεπρός, και λόγω της αυτοθυσίας και της αγάπης σου, θα κάνω εγώ καλά τη γυναίκα». Καθώς τελείωσε την αφήγηση αυτή ο μοναχός, ρωτώ: «Τελικά, έγινε καλά η γυναίκα;». «Ναι», μου λέει εκείνος, «αλλ’ ακόμη ρωτάω τον Κύριο, γιατί δεν μου έδωσε εμένα τον καρκίνο», και καθώς τα έλεγε αυτά, γελούσε.

(Μαρτυρία π. Θεολόγου Γασπαράτου, από το βιβλίο του Μοναχού π. Σίμωνος, «Ο Άγιος Νικηφόρος ο Λεπρός, ο θαυματουργός»).

Ο Όσιος Νικηφόρος σε νεαρή ηλικία στην Αλεξάνδρεια και δεξιά με τον Άγιο Άνθιμο της Χίου

Ἀπολυτίκιον
Νικηφόρου Ὁσίου, τοῦ λεπροῦ τὰ παλαίσματα, καὶ τὴν ἐν ἀσκήσει ἀνδρείαν, κατεπλάγησαν Ἄγγελοι· ὡς ἄλλος γὰρ Ἰὼβ τὰ ἀλγεινά, ὑπέμεινε δοξάζων τὸν Θεόν, νῦν δὲ δόξῃ ἐστεφάνωται παρ’ Αὐτοῦ, θαυμάτων διακρίσεσιν. Χαίροις τῶν Μοναστῶν χειραγωγέ, χαίροις φωτὸς ὁ πρόβολος· χαίροις ὁ εὐωδίας χαρμονήν, προχέων ἐκ λειψάνων σου.

Πηγή: agiosnikiforos.gr