1η Νοεμβρίου
Η Αγία Ελένη μαρτύρησε τον 18ο αιώνα μ.Χ. Καταγόταν από την όμορφη και σπουδαία πόλη του Πόντου Σινώπη και ήταν κόρη της ευσεβούς οικογενείας Μπεκιάρη. Ήταν 15 ετών, ωραιοτάτη στο σώμα και στην όψη, η δε αγνότητά της έδινε ιδιαίτερη χάρη στο πρόσωπό της. Διακρινόταν για την υπακοή στους γονείς της και την θερμή αγάπη της ψυχής της προς τον Χριστό. Στην ανατροφή της επέδρασε ιδιαίτερα ο θείος της, αδελφός του πατέρα της, ο οποίος εδίδασκε τότε σε Ελληνικό κρυφό Σχολείο της Σινώπης.
Κάποια ημέρα η μητέρα της την έστειλε ν’ αγοράσει νήματα για το κέντημα από το κατάστημα του Κρύωνα. Στο δρόμο υπήρχε το σπίτι του Ουκούζογλου πασά, διοικητού της Σινώπης. Την ώρα που περνούσε η Ελένη, ο πασάς την είδε από το παράθυρό του και η ακόλαστη ψυχή του θαμπώθηκε από την ομορφιά της. Διέταξε τότε και έφεραν την κοπέλα ενώπιόν του. Αφού έμαθε ποια ήταν, προσπάθησε πολλές φορές να τη βιάσει, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Διότι ένα αόρατο τείχος προστάτευε την Ελένη, που συνεχώς προσευχόταν.
Αντί να δει το θαύμα, σκλήρυνε περισσότερο η ψυχή του πασά και επειδή δεν μπορούσε να ικανοποιήσει τον σκοπό του, διέταξε οργισμένος να φυλακίσουν την αγία σε μια υπόγεια, βρώμικη και σκοτεινή φυλακή της Σινώπης. Η Ελένη κατάφερε αρχικά να δραπετεύσει από τους φρουρούς της και επέστρεψε στο σπίτι των γονιών της. Όταν όμως ο πασάς διαπίστωσε τη φυγή της οργίστηκε φοβερά και έστειλε διαταγή στους δημογέροντες της περιοχής να του φέρουν αμέσως πίσω την κοπέλα απειλώντας πως, αν δεν του την παρέδιδαν, θα διέτασσε γενική σφαγή των χριστιανών της Σινώπης.
Οι δημογέροντες, προκειμένου να μην εκθέσουν ολόκληρο τον χριστιανικό πληθυσμό στο φοβερό κίνδυνο, ζήτησαν από τον πατέρα της αγίας να τους παραδώσει την κόρη του για τη στείλουν πίσω στον πασά. Με πόνο αβάσταχτο, λυγμούς και συντριβή αναγκάστηκε τότε ο σεβάσμιος πατέρας να αποχωριστεί και να παραδώσει στους απεσταλμένους του πασά το ίδιο το μονάκριβο, αγνό παιδί του, για να προσφέρει τον εαυτό της όχι στις ασελγείς ορέξεις του τούρκου, αλλά ως ευώδες θυμίαμα στον Σωτήρα Χριστό.
Όταν έφεραν και πάλι την Ελένη ενώπιον του πασά, αυτός επανειλημμένα επιχείρησε και πάλι να ασελγήσει στη νεαρή κοπέλα, η οποία συνέχισε όπως και πρώτα, να επικαλείται διαρκώς το όνομα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και να προσεύχεται σε εκείνον και στην Παναγία μητέρα Του να την προστατεύουν και να την ενισχύουν. Έλεγε συνεχώς τον Εξάψαλμο, τον οποίο κατά τη μαθητεία της κοντά στον θείο της είχε αποστηθίσει ολόκληρο καθώς και όσες προσευχές και ψαλμούς γνώριζε. Και όπως αρχικά, έτσι και τώρα, σε καμία από τις προσπάθειές του ο πασάς δεν μπόρεσε να πραγματοποιήσει τον βδελυρό σκοπό του καθώς η Θεία Χάρις προστάτευε και σκέπαζε την αγνή κοπέλα σαν αόρατο απροσπέλαστο τείχος.
Η αποτυχία αυτή εξόργισε φρικτά τον πασά που διέταξε να βασανίσουν σκληρά την αγία και να της τρυπήσουν το κεφάλι με καρφιά. Ατάραχα και γενναία δέχθηκε η νεαρή Ελένη τα κτυπήματα, τους βασανισμούς και τέλος, τον φοβερό θάνατο δι’ αποκεφαλισμού. Πέρασε ένδοξα στην αθανασία με «άσπιλο τον θεοΰφαντο χιτώνα της ψυχής της», όπως ωραία σημειώνει ο υμνογράφος της. Το Ιερό της λείψανό της και την τιμία Κάρα της τα έβαλαν σε έναν σάκο και τον έριξαν στη θάλασσα του Ευξείνου Πόντου. Αντί όμως να βυθιστεί, το λείψανο της Αγίας επέπλεε και ένα ουράνιο φως το φώτιζε αδιάκοπα. Το σεπτό Λείψανο συνέχισε να επιπλέει, ώσπου έφτασε στην τοποθεσία «Γάει», όπου λόγω του μεγάλου βάθους της θάλασσας τα νερά είναι μαύρα. Εκεί πλέον το Λείψανο της αγίας βυθίστηκε.
Μετά από αρκετές ημέρες, ένα ελληνικό πλοίο περνούσε από την τοποθεσία Γάει και κάποιος από το πλήρωμα παρατήρησε ότι από τον πυθμένα της θάλασσας έβγαινε φως. Σκέφτηκε ότι μάλλον επρόκειτο για κάποιο μεγάλο θησαυρό από χρυσάφι που είχε καταποντιστεί στο βυθό και αμέσως ειδοποίησε τον καπετάνιο. Τότε ναύτες του πλοίου έπεσαν στα νερά και ανείλκυσαν το σάκκο, που αντί χρυσού έκρυβε θησαυρό ανεκτίμητο, το τίμιο λείψανο της Αγίας Ελένης. Στην Κάρα της υπήρχε ακόμα καρφωμένο το ένα από τα καρφιά των δημίων της, ενώ υπήρχε και τρύπημα από ένα ακόμη καρφί σε άλλο σημείο. Ο καπετάνιος του πλοίου μετέφερε κρυφά την τιμία Κάρα της Αγίας στον ιερό ναό της Παναγίας στην Σινώπη, το δε σεπτό σκήνωμά της το παρέδωσε σε άλλο πλοίο, το οποίο έφευγε με Έλληνες για την Ρωσία. Στο σημείο της θάλασσας, όπου βυθίστηκε το Ιερό Λείψανο της Αγίας Ελένης, άρχισε από τότε να αναβλύζει γλυκό νερό και έκτοτε η θέση εκείνη στο πέλαγος ονομάζεται «Αγιάσματα».
Η τιμία Κάρα της Αγίας παρθενομάρτυρος Ελένης της Σινώπης
Διά της τιμίας Κάρας της Αγίας Παρθενομάρτυρος Ελένης γίνονταν πολλά θαύματα στην Σινώπη. Ιδιαίτερα, όσοι υπέφεραν από πονοκεφάλους, καλούσαν τον Ιερέα, ο οποίος έφερνε την αγία Κάρα, έψαλλε την Παράκληση, έκαμνε Αγιασμό και θεραπευόταν ο πόνος.
Κατά την ανταλλαγή των πληθυσμών πριν το 1924, ο τότε πρόεδρος της Σινώπης Χρήστος Καφαρόπουλος, έφερε την Κάρα της Αγίας Ελένης στον ιερό ναό της Αγίας Μεγαλομάρτυρος Μαρίνης στην Άνω Τούμπα Θεσσαλονίκης, όπου φυλάσσεται και σήμερα, ευωδιάζουσα και θαυματουργούσα. Ιερά Λείψανα της Αγίας υπάρχουν και στον Μητροπολιτικό ιερό ναό Αγίου Νικολάου Τρικάλων. Ο καταγόμενος από τη Σινώπη αείμνηστος Μητροπολίτης Σερρών Κωνσταντίνος Μεγρέλης ερχόταν στην Αγία Μαρίνα κάθε 1η Νοεμβρίου και συνεόρταζε την Αγία νεομάρτυρα Ελένη μαζί με τους Αγίους Αναργύρους. Την ημέρα δε αυτή συγκεντρώνονταν και συνεόρταζαν όλοι οι Σινωπείς.
Μία ακόμα Ελληνοπούλα που προτίμησε τον τίμιο και ένδοξο θάνατο για τον Χριστό από το να παραδώσει το σώμα της και την ψυχή της στα βρώμικα χέρια του Τούρκου αφέντη, είναι η αγία νεομάρτυς Ελένη από την Σινώπη του Πόντου. Έφηβη -μόλις 15 χρόνων- κι όμως δεν δείλιασε μπροστά στα μαρτύρια που την υπέβαλαν οι άγριοι βασανιστές της. Γιατί η ψυχή της αγαπούσε πραγματικά τον Χριστό και από Εκείνον αντλούσε δύναμη για να μην υποκύψει.
Η αγία Ελένη η νεομάρτυς η Σινωπίτις με τη δύναμη της θερμής προσευχής της κατέβαλε τον πολυμήχανο εχθρό της και κράτησε τον θησαυρό της αγνείας της ασύλητο. Ας σκύψουμε ευλαβικά στον μαρτυρικό βίο της, που αποτελεί ένα ξεχωριστό στήριγμα και ένα δυνατό πρότυπο ειδικά για τους νέους που αγωνίζονται να ζήσουν αγνά στην σημερινή διεφθαρμένη εποχή, όπου η αμαρτία κατήντησε μόδα και κατεστημένο..
Με το παντοδύναμο όπλο της προσευχής μπορούμε και εμείς πάντα να νικούμε στις μεγάλες ώρες των πειρασμών και στον αγώνα μας αυτό η νεομάρτυς αγία Ελένη, το αγνό λουλούδι της Σινώπης, θα είναι παντοτινά συνοδοιπόρος, μεσίτρια και βοηθός μας! «Πάνσεμνε του Χριστού κόρη Ελένη, η καθελούσα τον εχθρόν τη δυνάμει της πίστεως, διά παντός εκδυσώπει, ελεηθήναι τας ψυχάς ημών».
Ἀπολυτίκιον (Ἦχος πλ. α’ – Τὸν συνάναρχον Λόγον)
Τῆς ἁγνείας τὸ ἄνθος τὸ εὐωδέστατον, καὶ Σινώπης τὸ κλέος καὶ θεῖον βλάστημα, Παρθενομάρτυς τοῦ Χριστοῦ ῾Ελένη πάνσεμνε, ἡ ἀθλήσασα στερρῶς, καὶ καθελοῦσα τὸν ἐχθρόν, τῆς πίστεως τῇ δυνάμει, διὰ παντὸς ἐκδυσώπει, ἐλεηθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
Θεατρική παράσταση με θέμα: «Η Αγία Ελένη η εκ Σινώπης του Πόντου, ο πληγωμένος ήλιος», που ανέβηκε, υπό την αιγίδα της Ιεράς Μητροπόλεως Τρίκκης και Σταγών, στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου, στις 14 Φεβρουαρίου 2016:
Πηγές: saint.gr, antexoume.wordpress.com, simeiakairwn.wordpress.com, despotato.eu
kimintenia.wordpress.com
kimintenia 