kimintenia

Ἀλέξανδρος Παπαδιαμάντης

Κάσος, το Φρυ

Ἀκόμη δὲν ἤνοιξαν αἱ πύλαι τῆς Ἀνατολῆς νὰ εἰσέλθῃ παμβασιλεὺς ὁ ἥλιος, κι ὁ γερο-Γατζίνος ἐσηκώθη, ἤνοιξε τὸ καφενεδάκι, καὶ ὑπηρετεῖ τοὺς πρωινοὺς πελάτας. Πῶς νὰ χορτάσῃ τις τὸν ὕπνον ἐκεῖ, εἰς τὰ ὡραῖα λυκαυγῆ, εἰς τὰς γλυκείας ἠοὺς τοῦ φθινοπώρου; … Ἐξύπνησα τρῖς ὥρας πρὶν φέξῃ, ἐξῆλθα, καὶ κάμψας ἕνα δρομίσκον, ἔφθασα εἰς τὸν αἰγιαλόν.

Ὁ αὐγερινός τώρα εἶχεν ἀνατείλει. Ἀνήρχετο ὑψηλὰ – ὑψηλὰ, ἀκολουθύμενος ἀπὸ ἓν ἀστεράκι, τὸ ὁποῖον ἔτρεχεν ὡς μαγευμένον κοντά του. Ἐπάνω στὴ ράχη, ἀντικρύ, ἄνωθεν τοῦ σκοτεινοῦ ἄλσους, ἐχόρευον δύο ἄλλα ἄστρα. Φλοῖσβος καὶ ἦχος ἔπληττε τὴν ἀκτήν. Πρὸς τὰ βορειοανατολικὰ ἐστρώνετο ρηχὸν τὸ κῦμα, καὶ οἱ βράχοι, ἀριστερά, μὲ τὰς λευκὰς οἰκίας, ὡς φωλεὰς βράχων χυτάς, κτισμένας ἐπάνω των, ἐδέχοντο εἰς τοὺς πόδας τὸ προσκύνημα τῶν θωπευτικῶν κυμάτων.

Ὦ, αἱ ὧραι τοῦ λυκαυγοῦς!… Ἰδοὺ «αυτόμαται ἦξαν πύλαι οὐρανοῦ, ἂς ἔχουν ὧραι»· πλὴν ἂς ἀφήσωμεν τοὺς παλαιοὺς καὶ ἂς ψάλλωμεν μετὰ τοῦ Κοσμᾶ τοῦ θεσπεσίου: «Προσενωπιώ σοὶ ὧραι ὑπεκλίθησαν· φῶς γὰρ καὶ πρὸ ποδῶν υψίδρομον πέλας, Χριστέ …».

(απόσπασμα)