kimintenia

21 Αυγούστου

«Μητρὸς μιᾶς κάλλιστα παιδία τρία,
Σὺν μητρὶ Βάσσῃ πρὸς τομὴν ψυχὴ μία.
Βάσσαν σὺν τοκέεσσι τάμε ξίφος εἰκάδι πρώτῃ»

Γύρω στό 280 μ.Χ. στήν Ἔδεσσα τῆς Μακεδονίας ἔφθασε ἡ εἴδηση ὅτι ὁ αὐτοκράτορας Μαξιμιανός, μέ ἀφορμή τά γενέθλιά του, καλοῦσε ὅλους τούς πολίτες νά προσφέρουν ὑποχρεωτικά θυσίες στά εἴδωλα. Μέ τόν τρόπο αὐτό ἤθελε νά πιέσει τούς χριστιανούς νά ὑποταχθοῦν στήν ἐπίσημη τότε εἰδωλολατρική θρησκεία. Τά πράγματα δέν ἦταν καθόλου εὔκολα γιά τούς χριστιανούς οἱ ὁποῖοι, ἄν ἀντιδροῦσαν, ἀντιμετώπιζαν τήν ἀπειλή σκληρῶν βασανιστηρίων, ἀκόμη καί τοῦ θανάτου.

Ἀκόμη πιό δύσκολα ὅμως ἦταν τά πράγματα γιά τό Θεόγνιο, τόν Ἀγάπιο καί τόν Πιστό. Αὐτά τά τρία ἀδέλφια εἶχαν ἀπό τή μιά μεριά τόν πατέρα τους Βαλεριανό, φανατικό εἰδωλολάτρη, ὁ ὁποῖος τούς πίεζε νά λάβουν μέρος στίς εἰδωλολατρικές γιορτές· κι ἀπό τήν ἄλλη τή μητέρα τους, τή Βάσσα, πιστή χριστιανή, ἡ ὁποία τούς παρακαλοῦσε νά μήν παρασυρθοῦν καί ἀρνηθοῦν τήν ἀληθινή πίστη, πού τούς εἶχε διδάξει ἡ ἴδια ἀπό τά πρῶτα κιόλας βήματά τους.

Τί νά κάνουν; Νά πᾶνε στίς γιορτές τῶν εἰδώλων; Καί πῶς μποροῦν ν’ ἀφήσουν μόνη της τή μητέρα τους, πού τόσο πολύ ἀγαποῦν, καί νά προδώσουν τήν ἀγάπη στό Χριστό πού ἡ ἴδια τούς εἶχε μεταδώσει; Ἤ, νά παρακούσουν, μέ ὅποιο τίμημα, τήν ἐντολή τοῦ πατέρα τους, πού ἦταν τόσο πολύ αὐστηρός; Κι ἄν τούς ὁ δηγοῦσαν στά βασανιστήρια; Θά ἄντεχαν τά σκληρά μαρτύρια; Τί φοβερό δίλημμα.. Ἦταν σέ δύσκολη θέση τά τρία παιδιά. Περπατοῦσαν στήν κόψη τοῦ ξυραφιοῦ. Παιδιά ἦταν, ἀλλ’ ἀντί γιά ἀνέμελα παιχνίδια ἔπαιζαν τή ζωή τους «κορώνα – γράμματα». Ἀπό τό τί θά διάλεγαν, θά κρινόταν τό μέλλον τους.

Αὐτήν τήν κρίσιμη ὥρα στάθηκε κοντά τους -ἀληθινή ἡρωίδα- ἡ μάνα τους. «Παιδιά μου», τούς εἶπε μέ στοργή, «πονῶ καί φοβᾶμαι γιά σᾶς. Πονῶ περισσότερο ἀπό τότε πού σᾶς γεννοῦσα καί φοβᾶμαι ὄχι μή σᾶς χάσω, ἀλλά μήπως παρασυρθεῖτε καί χάσετε τά δῶρα πού ὑπόσχεται ὁ Θεός σ’ ὅσους μείνουν κοντά Του. Καλά μου παιδιά, θυμάστε πού σᾶς ἔλεγα πόσο πολύ μᾶς ἀγαπάει ὁ Χριστός; Νά ’τος τώρα! Σᾶς ἁπλώνει τά χέρια… Ἀνοίγει τήν ἀγκαλιά Του! Γρήγορα λοιπόν τρέξτε κοντά Του!».

Τά γεμάτα ἀγάπη λόγια τῆς χριστιανῆς μάνας μετάγγισαν τίς καρδιές τῶν παιδιῶν πίστη καί γενναιοψυχία. Ὅταν λοιπόν τά κάλεσε ὁ πατέρας τους γιά νά πᾶνε μαζί του νά θυσιάσουν στά εἴδωλα, αὐτά μέ μιά φωνή ἀρνήθηκαν. Ταράχθηκε ὁ σκληρός εἰδωλολάτρης. Στράφηκε ἐναντίον τῆς συζύγου του καί δέν δίστασε νά τήν κατηγορήσει δημόσια ὅτι εἶναι χριστιανή. Ἔτσι τή συνέλαβαν καί τήν ὁδήγησαν μαζί μέ τά παιδιά της στό δικαστήριο, ὅπου πρόεδρος ἦταν ὁ ἀνθύπατος τῆς περιοχῆς.

Ἄρχισαν πρῶτα νά ἀνακρίνουν τά παιδιά. Ἐκεῖνα ἀπαντοῦσαν σέ ὅλα μέ παρρησία: «Εἴμαστε πρόθυμοι νά ὑποταχθοῦμε σέ ὅλους τούς νόμους τῆς Αὐτοκρατορίας, ὄχι ὅμως σέ αὐτούς πού ἔρχονται σέ ἀντίθεση μέ τίς ἐντολές τοῦ Χριστοῦ. Ὅσο γιά τά βασανιστήρια, αὐτά ἐμεῖς δέν τά φοβόμαστε! Εἴμαστε ἕτοιμοι νά θυσιάσουμε τό σῶμα μας, προκειμένου νά διατηρήσουμε τήν ψυχή μας ἁγνή καί θαρραλέα ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ κατά τήν ἡμέρα τῆς Κρίσεως».

Ἐξοργισμένοι οἱ δικαστές παρέδωσαν στούς δήμιους τό μεγαλύτερο ἀπό τά ἀδέλφια, τό Θεόγνιο, μέ ἐντολή νά τοῦ ξεσχίσουν τίς σάρκες μπροστά στά μάτια τῆς μητέρας καί τῶν ἀδελφῶν του. Οὔτε ὅμως ἐκεῖνος λύγιζε, οὔτε τά ἀδέλφια του, οὔτε ἡ μητέρα του πού τόν ἐνθάρρυνε συνεχῶς: «Ἔχε θάρρος, παιδί μου! Ὅποιος εἶναι ντυμένος μέ τήν πανοπλία τοῦ Χριστοῦ δέν ἔχει νά φοβηθεῖ τίποτε!». Και ἔτσι παρέμεινε ἀκλόνητος μέχρι θανάτου.

Κατόπιν ἦρθε ἡ σειρά τοῦ δεύτερου ἀδελφοῦ. Ὅταν ὁ δικαστής τοῦ ζήτησε νά πεῖ τό ὄνομά του, ἀπάντησε θαρραλέα: «Ἡ μητέρα μου μέ ὀνόμασε Ἀγάπιο καί θά βάλω τά δυνατά μου νά φανῶ ἄξιος τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ, παραμένοντας πιστός στήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ». Ἄρχισαν νά τόν μαστιγώνουν κι ὅταν εἶδαν ὅτι παρέμενε ἀμετάπειστος, οἱ δικαστές διέταξαν νά τόν γδάρουν ἀπό τό κεφάλι μέχρι τό στῆθος. Τότε ἐκεῖνος ἀναφώνησε: «Δέν ὑπάρχει τίποτε πιό γλυκό ἀπό τό νά ὑποφέρεις γιά τό Χριστό!». Κι ἔτσι ἡ ψυχή του, πλημμυρισμένη ἀπό ἀγάπη γιά τό Χριστό, ἔτρεξε νά Τόν συναντήσει στόν οὐρανό!

Ἀλλά καί ὁ τρίτος ἀδελφός, ὁ Πιστός, φάνηκε πράγματι ἀντάξιος τοῦ ὀνόματός του. Παρά τίς ἔντονες παροτρύνσεις τοῦ πλήθους νά ἀλλάξει γνώμη καί νά θυσιάσει στά εἴδωλα, ὁ μικρότερος στήν ἡλικία δέν ὑστέρησε καθόλου σέ ἀνδρεία ἀπό τά μεγαλύτερα ἀδέλφια του. Τόν τέντωσαν ἀπό τό λαιμό μέχρι τά πόδια καί στό τέλος τόν ἀποκεφάλισαν.

Τότε μιά φωνή ἀκούστηκε ἀπό τόν οὐρανό πού καλωσόριζε τούς τρεῖς μάρτυρες. Τή μητέρα τους, τή Βάσσα, πού παρέμεινε ἤρεμη καί σταθερή στήν πίστη της παρά τή μεγάλη αὐτή δοκιμασία τοῦ μαρτυρίου τῶν παιδιῶν της, τήν φυλάκισαν καί ὕστερα ἀπό μιά σειρά μαρτυρίων καί πολλῶν περιπετειῶν κατέληξε στό νησί Ἅλωνος στόν Ἑλλήσποντο, ὅπου καί τήν ἀποκεφάλισαν.

Ἡ ἁγία Βάσσα ἡ Ἐδεσσαία τιμᾶται ἀπό τήν Ἐκκλησία μας μαζί μέ τά παιδιά της, τό Θεόγνιο, τόν Ἀγάπιο καί τόν Πιστό, στίς 21 Αὐγούστου. Τό ἀξιοθαύμαστο παράδειγμα τοῦ μαρτυρίου τους ἄς μᾶς θυμίζει πάντοτε ὅτι πάνω ἀπό κάθε ἄλλη ἀγάπη σέ πρόσωπα ἤ πράγματα εἶναι ἡ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ. Ἄς Τόν ἀγαποῦμε λοιπόν μέ ὅλη μας τήν καρδιά κι ἄς μένουμε πιστοί στίς ἐντολές Του.

Ἀπολυτίκιον (Ἦχος α’ – Τῆς ἐρήμου πολίτης)
Ὡς καλλίτεκνος μήτηρ τὴ Τριάδι προσήγαγες, Βάσσα Ἀθληφόρε θεόφρον, τοὺς καρποὺς τῆς κοιλίας σου, Θέογνιον Ἀγάπιον Πιστόν, ἀθλήσαντας τῷ λόγῳ σου στερρῶς, μεθ’ ὧν θείας ἀπολαύουσα χαρμονῆς, σῷζε τοὺς ἐκβοώντας σοὶ· δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργούντι διὰ σου, πάσιν ἰάματα.

Πηγή: oikohouse.wordpress.com