Πίκρα, θυμός, δάκρυα, οργή, ντροπή κι οδύνη, το στέρφο μέλλον, που ζητά δικαιοσύνη, τη νύχτα του Φλεβάρη, που είχε ο Χάρος, ελευθέρας, «μη με λησμόνει», φωνές στο χώμα, και το χρέος, να σκοτώσουμε το τέρας.
Μ' αρέσουν τα ποιήματα που ζουν στο δρόμο, έξω απ' τα βιβλία: αυτά που τουρτουρίζουν στις γωνιές κι όλο καπνίζουν σαν φουγάρα· που αναβοσβήνουν, μες στη νύχτα, σαν Χριστουγεννιάτικα λαμπάκια... [Νίκος Χουλιαράς]