Όταν ο Ιησούς αναστήθηκε από τον τάφο, παρουσιάστηκε στους μαθητές Του που ήταν συγκεντρωμένοι στο υπερώο, με κλειστές τις πόρτες, για το φόβο των Ιουδαίων. Ο Θωμάς δεν ήταν τότε μαζί τους και, όταν οι υπόλοιποι μαθητές του διηγήθηκαν ότι είδαν τον αναστάντα Κύριο, δε θέλησε να τους πιστέψει. Έλεγε, ότι θα πιστέψει μόνο αν ψηλαφήσει τον Αναστάντα. Αλλ’ ο Κύριος εμφανίστηκε ξανά, οκτώ ημέρες αργότερα, ενώπιον των μαθητών, και προέτρεψε τον Θωμά να ψηλαφήσει τις πληγές από τα καρφιά και την πλευρά που είχε τρωθεί από τη λόγχη. Έκθαμβος ο Θωμάς, προσκύνησε και ανεβόησε: «Ο Κύριός μου και Θεός μου!».

Η απάντηση του Κυρίου ήταν τέτοια, που θα διδάσκει όλους όσους θέλουν να δυσπιστούν στην αλήθεια του Ευαγγελίου. Είπε, λοιπόν, ο Κύριος: «Ότι εώρακάς με, πεπίστευκας, μακάριοι οι μη ιδόντες και πιστεύσαντες» (Ιω. 20,26). Δηλαδή, λέει ο Κύριος στο Θωμά: «Πίστεψες επειδή με είδες. Μακαριότεροι και περισσότερο καλότυχοι είναι εκείνοι, που αν και δεν με είδαν, πίστεψαν». Επανόρθωσε έτσι ο Κύριος την ολιγοπιστία του Θωμά και μας δίδαξε ότι και εμείς καλούμαστε να θέσουμε τον δάκτυλο -όχι σωματικά, αλλά πνευματικά- στην πλευρά Του, για να ποτιστούμε από την αναβλύζουσα Χάρη.

Γι’ αυτό το λόγο, η Εκκλησία όχι μόνο δεν καταδικάζει τον Θωμά, αλλά τιμά την «μακαρία αυτού απιστία» την πρώτη Κυριακή μετά το Πάσχα, αφού με αυτήν ο Θωμάς έγινε ο πρώτος κήρυκας της Αναστάσεως. Η Εκκλησία ψάλλει ότι η νομιζόμενη απιστία του Θωμά «πίστιν βεβαίαν εγέννησε». Και πραγματικά η αξίωση του μαθητή να δει και να ψηλαφήσει τον αναστάντα Διδάσκαλο είναι η πρώτη βεβαίωση και απόδειξη της Ανάστασης του Χριστού.

Χριστός ανέστη! Χρόνια πολλά!