Ζάκυνθος

Όταν ο Άγιος Διονύσιος έκρυψε τον φονιά του αδελφού του

kiminteniaΣχολιάστε

Ο Άγιος Διονύσιος σώζει τον φονιά του αδερφού του

Ὅπως φαίνεται ἀπὸ τὸ ἀρχειοφυλάκιον τῆς Βενετίας, ὑπῆρχε θανάσιμη ἔχθρα μεταξὺ τῶν οἰκογενειῶν Μονδίνων καὶ Σιγούρων. Ὁ Ἅγιος προσπάθησε νὰ τοὺς συμφιλιώσῃ, ἀλλὰ ματαίως. Ἀντιθέτως δημιουργήθηκαν φόνοι, διότι διηρέθησαν σὲ δύο παρατάξεις οἱ κάτοικοι. Σὲ μία ἀπ’ αὐτὲς τὶς συμπλοκὲς ἐφόνευσαν τὸν ἀδελφόν του Ἁγίου, Κωνσταντῖνον. Ὁ φονιὰς τρέχει, διωκόμενος ἀπὸ τοὺς συγγενεῖς καὶ τὴν ἀστυνομία. Ζητεῖ καταφύγιο σὲ ἐρήμους τόπους. Καταλήγει στὸ Μοναστήρι τῆς Ἀναφωνήτριας, ζητώντας ἄσυλο. Βέβαια δὲν ἤξερε, ὅτι ὁ Ἡγούμενος ἦταν ἀδελφὸς τοῦ θύματος. Ἐδῶ ζήτησε καταφύγιο.

Συνέχεια →

Στροφάδες άελλαι, τα νησιά των στροβίλων

kiminteniaΣχολιάστε

Με το επιβλητικό Καστρομονάστηρο του 1241 -αφιερωμένο στην Παναγία Παντοχαρά και τόπο ασκήσεως του Αγίου Διονυσίου Ζακύνθου- και τον μοναχικό τους φάρο, τα Στροφάδια πήραν το όνομά τους από τους θυελλώδεις ανέμους που επικρατούσαν ανέκαθεν στην περιοχή

Συνέχεια →

Ο Άγιος Νεομάρτυς Θεόφιλος εκ Ζακύνθου

kiminteniaΣχολιάστε

24 Ιουλίου

«O Θεόφιλος πυρποληθείς εν Xίω,
Θεού φιλίαν εύρεν· ω ευτυχίας!
Φιλῶν τὸν Θεόν, Θεόφιλος προθύμως,
πρὸς πῦρ δι’ Αὐτόν, κινεῖται θαρσαλέως.
Εἰκάδη πυρὶ θάνεν Θεόφιλος, ἠδὲ τετάρτῃ»

Ο Άγιος Θεόφιλος γεννήθηκε στη Ζάκυνθο, το 1617 μ.Χ. και ήταν πολύ όμορφος νέος και ρωμαλέος στο σώμα. Εργαζόμενος ως ναυτικός στη Χίο δεν θέλησε να υπηρετήσει σε τουρκικό πλοίο. Εναντιούμενος στη θέληση του Τούρκου πλοιάρχου, συκοφαντήθηκε απ’ αυτόν, ότι δήθεν είχε φορέσει τουρκικό κάλυμμα στο κεφάλι του. Οδηγήθηκε βίαια στον κριτή, όπου με κολακείες και φοβέρες προσπαθούσαν να τον εξισλαμίσουν. Ομολογώντας με θάρρος τον Χριστό ο Θεόφιλος, περιτμήθηκε με τη βία από τους Τούρκους, που θέλησαν να τον στείλουν δώρο στο παλάτι του Σουλτάνου.

Συνέχεια →

Δημήτρης Λάγιος – Ουράνιο πλάσμα ενός αλλοτινού Απρίλη (αφιέρωμα)

kimintenia1 σχόλιο

Δημήτρης Λάγιος
(7 Απριλίου 1952 – 11 Απριλίου 1991)

«Περαστικός κι αμίλητος κι απ’ τη ζωή φευγάτος
ή ο Θεός θα ‘ν’ άδικος ή θα ν’ ο κόσμος σκάρτος»

Σαν σήμερα, 11 Απριλίου 1991, ο Δημήτρης Λάγιος έφυγε για την ουράνια πατρίδα του. «Ουράνιο πλάσμα» και ο ίδιος, όπως λένε οι στίχοι της Ζακυνθινής παράδοσης που ύμνησε όσο κανείς. Ίσως τελικά στον ουρανό ανήκε, σε κάθε τι θεσπέσιο και θαυμαστό κι εκεί επέστρεψε, αφού ο Θεός για λίγο τον μοιράστηκε μαζί μας. Ένα οδοιπορικό στη ζωή, στο έργο αλλά και στο μοναδικό ήθος που μας κληροδότησε μέσα από την πορεία, τη στάση ζωής και την αγάπη του για κάθε τι με το οποίο καταπιάστηκε. Ας είναι αιωνία η μνήμη του.

Συνέχεια →

Ο εθνικός και κορυφαίος Ποιητής μας, Διονύσιος Σολωμός

kiminteniaΣχολιάστε

Διονύσιος Σολωμός
(Κέρκυρα, 8 Απριλίου 1798 – Κέρκυρα, 9 Φεβρουαρίου 1857)
Λεπτομέρεια από προσωπογραφία του Διονυσίου Σολωμού,
έργο αγνώστου ή του Σπ. Προσαλέντη (1856;),
Μουσείο Σολωμού και Επιφανών Ζακυνθίων

Από απόσταση…

Ο ποιητής Διονύσιος Σολωμός (1798-1857), εθνικός ποιητής της Ελλάδας, αποτελεί ιδιαίτερη περίπτωση στην ιστορία των γραμμάτων μας. Γεννημένος στα τέλη του 18ου αιώνα στα Επτάνησα, ζει όλη του τη ζωή εκτός των συνόρων του ελληνικού κράτους, ως Γάλλος, Επτανήσιος και Άγγλος πολίτης, έχοντας ως γλώσσα της παιδείας του, της σκέψης του, της προφορικής και γραπτής επικοινωνίας του την ιταλική. Σε αυτήν μάλιστα θα ξεκινήσει την ποιητική του διαδρομή. Ωστόσο, για την υψηλή ποιητική του έκφραση θα επιλέξει την ελληνική, την οποία, μολονότι θα χρειαστεί να τη σπουδάσει σαν να ήταν δεύτερη γλώσσα, θα κατορθώσει να την καλλιεργήσει σε τέτοιο βαθμό και να δημιουργήσει ποίηση τόσο σημαντική που το έργο του θα αποτελέσει την αρχή και τη βάση της νεότερης λογοτεχνίας μας. Επιχειρώντας να κατανοήσει το παράδοξο αυτό, ο Σεφέρης υποδεικνύει ως μια βασική έννοια – κλειδί, την απόσταση.

Συνέχεια →

Ο Άγιος Διονύσιος Αιγίνης ο θαυματουργός

kiminteniaΣχολιάστε

17 Δεκεμβρίου

Στην Παλιαχώρα της Αίγινας σώζεται ο παλαιός Μητροπολιτικός Ναός, έξω από τον οποίο υπάρχει πέτρινη έδρα, που ακόμα και σήμερα ονομάζεται από τους κατοίκους «ο Θρόνος του Αγίου». Από εκεί δίδασκε ο Άγιος Διονύσιος και νουθετούσε με αποστολική απλότητα το ποίμνιό του. Η φήμη του εξαπλώθηκε στα γύρω νησιά. Γι’ αυτό έρχονταν από παντού πλήθος πιστών να τον ακούσουν. Η συρροή αυτή ποτέ δεν τον έκανε να υπερηφανευθεί, τουναντίον συνέχισε να είναι ο απλός και ταπεινός Ιεράρχης. Διέθετε το διορατικό χάρισμα και επιτελούσε πλήθος θαυμάτων τόσο εν ζωή όσο και μετά την οσιακή κοίμησή του. Συγχώρεσε και έσωσε τον ίδιο τον φονιά του αδερφού του, για τούτο αποκαλείται και «Άγιος της ευσπλαχνίας και της συγνώμης». Κατά τις μεγάλες εορτές και τις εορτές των Αγίων Γερασίμου και Σπυρίδωνος, όπως λέγεται, τους επισκέπτεται, για τούτο φθείρονται τα παπούτσια του από την πορεία και κάθε τόσο οι μοναχοί του τα αλλάζουν. Συχνά στα παπούτσια του βρίσκουν φύκια, δείγμα ότι είχε σπεύσει σε βοήθεια όσων κινδυνεύουν στις θάλασσες και επικαλούνται τη βοήθειά του.

Συνέχεια →