Από κάποιο μακρινό μάθημα εγκληματολογίας στη Νομική Σχολή της Αθήνας, αρχές της δεκαετίας του ‘90… Τότε που μέσα από την πυραμίδα της «αφανούς εγκληματικότητας» μαθαίναμε πόσο μεγάλος είναι ο αριθμός των πραγματικά τελούμενων εγκλημάτων (η πλατιά βάση), πόσο μικρότερος σε σύγκριση με αυτόν είναι ο αριθμός των εγκλημάτων που καταγγέλλονται στις αρχές (κατώτερο ενδιάμεσο στάδιο), πόσο ακόμα μικρότερος είναι ο αριθμός των εγκλημάτων που τελικώς διώκονται από τις αρχές χάρη στις υπάρχουσες ενδείξεις (μεσαίο στάδιο), πόσο πιο μικρός και από αυτόν είναι ο αριθμός των εγκληματιών που καταδικάζονται από τα δικαστήρια (ανώτερο ενδιάμεσο στάδιο) και πόσο τελικά απειροελάχιστος, σε σύγκριση με τη βάση, είναι ο αριθμός των εγκλημάτων των οποίων οι δράστες παραμένουν έγκλειστοι στις φυλακές (κορυφή πυραμίδας).

Συνέχεια →