«Ανάμεσα στα αγριόπευκα και κάτω από τα πυκνά αγιοκλήματα και τα βατόμουρα πέρασε μια καστανόξανθη και σιωπηλή ύπαρξη, με την ήρεμη αρχοντιά των πλασμάτων του δάσους, με την ομορφιά στα μάτια και στα μέλη κι ένα λαμπερό χρώμα, που λίγες γυναίκες με περίσκεψη θα το αποτολμούσαν. Λυγερή, με βλέμμα καθαρό, στάθηκε για μια στιγμή κατάντικρυ στον ήλιο -μια χρονιάρικη αλεπουδίτσα μ’ ολοστρόγγυλο κεφαλάκι και βελούδινες πατουσίτσες, κι έπειτα τρύπωσε στη σκιά. Ένα σκληρό σφύριγμα ακούστηκε μεσ’ απ’ το δάσος κι η αλεπού όρμησε προς εκείνο το κάλεσμα…».

Mary Webb, «Η αλεπουδίτσα»
(μτφρ: Άννα Σικελιανού, εκδ. Νεφέλη, Αθήνα 1988, απόσπασμα)