Αρμυρίκια στο λιμάνι της Αίγινας
Όπου κι αν κοιτάξεις στην απέραντη ελληνική ακτογραμμή θα συναντήσεις σίγουρα τα αρμυρίκια: αυτοφυείς, άνυδρους δενδρόθαμνους, με την πιο συχνή παρουσία σχεδόν σε κάθε παραλιακή ζώνη τόσο των νησιών όσο και της ηπειρωτικής χώρας.
Το αρμυρίκι (ή μυρίκη) είναι κοινή ονομασία διαφόρων ειδών του είδους «Ταμαρίς» και αποτελεί ίσως το πιο ελληνικό φυτό (θάμνος ή δέντρο) που βρίσκουμε κοντά σε παραλίες ακόμα και σχεδόν δίπλα στα σημεία που σκάει το κύμα… Είναι πολύ συνηθισμένο φυτό σε ολόκληρη την Μεσογειακή ζώνη και τη Μέση Ανατολή.
Αρμυρίκια στην παραλία Παλαιάς Φώκαιας Ν. Αττικής
Στην Ελλάδα συναντάμε αυτοφυή αρκετά είδη. Στα νησιά του Αιγαίου όπως και στην Πελοπόννησο φυτρώνει το «σμυρναίικο αρμυρίκι» (Tamarix smyrnensis), που είναι θάμνος ή μικρό δέντρο με κοκκινοκάστανα κλαδιά από τα οποία βγαίνουν τα λουλούδια σε πλάγιους, λεπτούς βότρεις. Τα λουλούδια του είναι πολύ μικρά, ρόδινα με πέντε πέταλα και ανθίζουν το Φθινόπωρο. Το αρμυρίκι αυτό φυτρώνει σε παραθαλάσσιες τοποθεσίες, αλλά και σε ρέματα μακριά από τη θάλασσα.
Γιγάντιο αρμυρίκι στο λιμενάκι Ιέρακα στη Μονεμβασιά
Στην αρχαία Ελλάδα το αρμυρίκι με τα όμορφα ροζ λουλούδια του συμβόλιζε τη νιότη και την ομορφιά και ήταν αφιερωμένο στη θεά Αφροδίτη. Ο μύθος συνδέει το δέντρο αυτό και με το νησί της Αφροδίτης, την Κύπρο, γιατί σύμφωνα με μια παράδοση, σε αρμυρίκι μεταμορφώθηκε η Μυρίκη, που ήταν αδελφή του Άδωνη και κόρη του Κινύρα, βασιλιά της Κύπρου και ιερέα της Αφροδίτης. Ο Όμηρος (Ιλιάδα στίχος 10.466) μας αφηγείται πως ο Οδυσσέας κρεμά σ’ ένα δέντρο μυρίκης την πανοπλία του Δόλωνα, για ν’ αποδώσει ιδιαίτερες τιμές στον νεαρό ήρωα που σκότωσε ο Διομήδης.
Αρμυρίκι σε ανθοφορία
Το αρμυρίκι μπορούμε να πούμε ότι αποτελεί ένα ασαφές μέρος της εικόνας που έχουμε μέσα μας για το καλοκαίρι. Δεν έχει τη δροσιά των πλατανιών, δεν έχει τον παχύ ίσκιο των πεύκων, δεν διαθέτει ούτε καν τον εξωτισμό των κέδρων… Μπορεί να μην αποτελεί την πρώτη μας επιλογή (στην πραγματικότητα, εκείνο απεχθάνεται τη δημοσιότητα), δίνει όμως λύσεις πολύ αξιόπιστες, ώρες – ώρες μάλιστα σε καταπλήσσει με τις ικανότητές του. Έτσι και το εμπιστευτείς δεν θα σε προδώσει ποτέ, φτάνει όμως να το επιλέξεις, αυτό δεν θα σου φωνάξει ποτέ να έρθεις κοντά του, πολλές φορές μάλιστα θα σε αποτρέψει κιόλας, είναι κατά βάση μοναχικό, περήφανο, εγωιστικό και κάπως αυτάρεσκο.
Το λιμάνι της Σουβάλας στην Αίγινα με τα εμβληματικά αρμυρίκια του
Το αρμυρίκι είναι παράλληλα σκληρό και ανθεκτικό, ανθίζει στις ξέρες, στην άμμο, δεν χρειάζεται ούτε κελαριστά νερά να βρίσκονται γύρω του για να το δροσίζουν, ούτε χώματα εύφορα και αφράτα, το μόνο που χρειάζεται είναι να έχει ορίζοντα ανοικτό, να έχει πάντοτε μπροστά του μια προοπτική, το αρμυρίκι δεν κοιτάει ούτε δεξιά, ούτε αριστερά, ούτε και πίσω, το αρμυρίκι κοιτάζει μόνο μπρος, με κατεύθυνση πάντα προς τη θάλασσα -είναι και αυτό μέρος της ιδιοτροπίας του.
Αν βρεθείς δίπλα του θα σου προσφέρει απλόχερα τον ίσκιο του, δεν θα σε απογοητεύσει, αν το προσπεράσεις, μάλλον δεν θα το απασχολήσει ιδιαιτέρως, αυτό θα συνεχίσει και πάλι να κοιτάζει μπροστά, έτσι είναι η φύση του. Το αρμυρίκι δεν είναι δέντρο καριέρας, δεν υπόσχεται τίποτα και σε κανέναν, όπως επίσης και δεν θα θελήσει κανείς να το καταστρέψει για να καρπωθεί τον ζωτικό του χώρο. Το αρμυρίκι μπορεί από ένα δέντρο όμορφο, να μετατραπεί σε ένα παραμορφωμένο κορμό με λιγοστά ξεροκαμένα φύλλα, προκειμένου να διασωθεί.
Η παραλία Σαρωνίδας Ν. Αττικής με τα όμορφα αρμυρίκια της
Το αρμυρίκι είναι αγωνιστής, το αρμυρίκι είναι και χαμαιλέοντας, θα περισώσει το τομάρι του πάση θυσία, στην ανάγκη μάλιστα θα το προσφέρει και προς τέρψη των σφετεριστών του, θα στολιστεί με πολύχρωμα λαμπιόνια, θα τυλιχθεί με καλώδια ρεύματος και μπαλαντέζες, θα κρεμάσει πάνω του ηχεία, μικροφωνικές εγκαταστάσεις, μπαλόνια, πολύχρωμα φαναράκια, κουβαδάκια, μπρατσάκια, σωσίβια και πετσέτες θαλάσσης, μπορεί και το τάπερ με τα κεφτεδάκια…
Μας ξέρει καλά και το ξέρουμε χρόνια τώρα, οικογενειακός φίλος πιστός, καμιά φορά λέμε και τα μυστικά μας στον ίσκιο του και τα ακούει, καθώς κοιτάζουμε όλοι μπροστά…
kimintenia 