kimintenia

«Χριστὸς γεννᾶται· δοξάσατε. Χριστὸς ἐξ οὐρανῶν· ἀπαντήσατε. Χριστὸς ἐπὶ γῆς· ὑψώθητε. ᾌσατε τῷ Κυρίῳ πᾶσα ἡ γῆ, καὶ ἐν εὐφροσύνῃ, ἀνυμνήσατε λαοί· ὅτι δεδόξασται…». Πριν προχωρήσουμε, οφείλουμε να σημειώσουμε ότι ο ύμνος αυτός της περιόδου του Σαρανταήμερου αποτελεί σχεδόν αυτούσια αντιγραφή τμήματος του λόγου του αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου, ο οποίος με τα κείμενά του επηρέασε πολλούς εκκλησιαστικούς υμνογράφους.

Γεννιέται, λοιπόν, ο Χριστός. Έρχεται στη γη από τον Ουρανό, και εμείς καλούμαστε να τον δοξολογήσουμε. Να ανεβούμε ψηλά, για να τον υποδεχτούμε. Όλη η Κτίση ας του τραγουδήσει, όλοι οι λαοί ας τον ανυμνήσουν με βαθιά χαρά, γιατί είναι δοξασμένος! Όλη η προεόρτια και εόρτια υμνογραφία των ημερών αυτών, με πολλά σχήματα εξυμνεί την «κένωση» της θεότητας, την άκρα ταπείνωση του Θεανθρώπου, που ο ανθρώπινος νους δεν μπορεί να χωρέσει. Πώς η θεϊκή φύση ενώθηκε με την ανθρώπινη, «ασυγχύτως, ατρέπτως αχωρίστως, αδιαιρέτως;».

Κατά τρόπο ακατάληπτο, ο Υιός και Λόγος του Θεού προσλαμβάνει την ανθρώπινη σάρκα από την Παρθένο Μαρία. Όμως, αξίζει να προσέξουμε, ότι ο Χριστός «γεννάται». Πρόκειται για τον παρόντα χρόνο, το «Σήμερον» της εκκλησιαστικής Λατρείας, καθώς μέσα στον λειτουργικό χρόνο αναπαριστάνονται και επενεργούν τα κοσμοσωτήρια γεγονότα. Αυτή η νοερή «συνάντηση» με τον Κύριο, στην οποία μας προτρέπει ο υμνογράφος, φέρνει στο μυαλό μας την περιγραφή του Αποστόλου Παύλου για τη Δευτέρα Παρουσία, που όντως θα γίνει ψυχοσωματικά, μετά την ανάσταση των σωμάτων! Μόνο που τότε δε θα έρθει ξανά για να ταπεινωθεί, να υποφέρει, να θανατωθεί, αλλά, με όλη Του τη δόξα, ως Κριτής της Οικουμένης.

Πηγές: ymnologio.gr, evaggelistria.gr