kimintenia

«Άλλη φορά μάζευα μύγδαλα στην περιοχή μας και πέρασε ένα αεροπλάνο, επειδή το μέρος μας είναι μεταξύ δύο βουνών, ένα βουνό εδώ κι άλλο εκεί, κι είμαστε στη χαράδρα· και το έφερνε σαν μελωδία, σαν χορωδία. Ο βόμβος του αεροπλάνου, το ‘φερνε σαν μελωδία, σαν μουσική. Έφυγε η ψυχή μου αμέσως, απότομα, έφυγε η ψυχή μου «προς υπάντησιν του Νυμφίου», όπως λέγει, νομίζω, στον Απόστολο: «Ημείς δε αρπαγησόμεθα εν νεφέλαις εις απάντησιν του Κυρίου, και ούτω πάντοτε μετά του Κυρίου εσόμεθα» (Α’ Θεσ. 4,17). Έτσι τότες, από την πείρα καταλαμβάνεις τι εννοεί ο Απόστολος. Όταν δεν το περάσεις, το καταλαμβάνεις εν μέρει, πλήρως δεν το καταλαμβάνεις. Το καταλαμβάνεις όταν τον περνάς αυτόν τον δρόμο. Και λέω, να! γι’ αυτό λέει ο Απόστολος: «Ημείς δε αρπαγησόμεθα». Κάτι τέτοια δεν τα προκαλείς εσύ, μονάχα τους έρχονται. Αλλιώς είναι να τα σχεδιάζεις, να τα μελετάς, να τα γράφεις, και αλλιώς είναι μονάχα τους να έρχονται».

Όσιος Εφραίμ Κατουνακιώτης
(Θήβα, 6 Δεκεμβρίου 1912 – Άγιον Όρος, 27 Φεβρουαρίου 1998)

(έκδ. Ι. Ησυχαστηρίου «Άγιος Εφραίμ», Κατουνάκια Αγίου Όρους, 2000)