Οι πασκαλιές και τα ρόδα
Louis Aragon
Henri Matisse, Bouquet
Ω μήνες των ανθήσεων μεταμορφώσεων μήνες
Μάη πού πήγες αίθριος Γιούνη από μαχαιριά
Ποτές τα ρόδα δεν ξεχνώ τις πασκαλιές εκείνες
Κι όσους για πάντα η άνοιξη στις δίπλες της κρατά.
Μου μένει η πλάνη η τραγική στη μνήμη δια βίου
Κείνος ο ήλιος η Πομπή το πλήθος κ’ οι φωνές
Τ’ άρματα αγάπες ξέχειλα τα δώρα του Βελγίου
Σαν το μελίσσι να βουίζει ο δρόμος τ’ αχανές
Ο αλόγιστος ο θρίαμβος την έριδα να ωχραίνει
Να ’ναι προσχέδια αίματος τα πορφυρά φιλιά
Κι αυτοί που θα πεθάνουνε στ’ οχύρωμα στημένοι
Λουσμένοι απ’ έναν έξαλλο λαό στην πασκαλιά.
Δε θα ξεχάσω πια ποτές τους κήπους της Γαλλίας
Ωραίους σα λειτουργικά βιβλία καιρών παλιών
Τ’ άγχος εκείνο των βραδιών και της ανησυχίας
Σ’ όλο το δρόμο τ’ άρωμα των τριανταφυλλιών
Τ’ άνθη που διαψεύδανε τον πανικό εναγώνια
Τους στρατιώτες πώφευγαν στου φόβου τα φτερά
Τ’ αλλόφρονα ποδήλατα τα ειρωνικά κανόνια
Των δήθεν κατασκηνωτών τα χάλια μια φορά.
Μόνο δεν ξέρω ο στρόβιλος γιατί τόσων εικόνων
Σ’ ένα γνωστό κάθε φορά σημείο με παρατά
Στη Σαιντ-Μαρτ ‘Ενας στρατηγός Πυκνάδες των θαμνώνων
Κάποια έπαυλη νορμανδική στο δάσος κει μπροστά
Όλα σωπαίνουν Ο εχτρός στον ίσκιον ησυχάζει
Πως το Παρίσι εδόθηκε μας είπαν προς τ’ αργά
Των ρόδων και των πασκαλιών η μνήμη θα με σφάζει
Δε θα ξεχνώ δυο αγάπες μας που χάσαμε γοργά.
Ω εσάς της Φλάντρας πασκαλιές πρωτόμερες ακόμα
Ώχρα που απλώνει ο θάνατος στα μάγουλα νεκρού
Κ’ εσείς της υποχώρησης μπουκέτα ως ρόδα χρώμα
Χρώμα φωτιάς απόμακρης τριαντάφυλλα του Ανζού.
(μτφρ.: Αλέξανδρος Μπάρας, πρώτη δημοσίευση «Νέα Εστία»,
έτος ΙΘ’, τόμ. 38ος, τεύχ. 442, 15 Νοεμβρίου 1945)
Ο Λουί Αραγκόν (Louis Aragon, Παρίσι, 3 Οκτωβρίου 1897 – Παρίσι, 24 Δεκεμβρίου 1982) ήταν Γάλλος ποιητής, μυθιστοριογράφος και δημοσιογράφος και για πολλά χρόνια μέλος του Γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος. Πήρε μέρος στο κίνημα του ντανταϊσμού, ενώ αργότερα αποτέλεσε μαζί με τον Αντρέ Μπρετόν έναν από τους πρωτεργάτες του υπερρεαλισμού. Διετέλεσε εκδότης και τακτικός συνεργάτης των υπερρεαλιστικών περιοδικών «Literature» και «La Révolution surréaliste».
Το 1981 του απονεμήθηκε από τον Γάλλο Πρόεδρο της Δημοκρατίας Φρ. Μιτεράν το βραβείο της Λεγεώνας της Τιμής. Πέθανε το 1982 στην οδό Varenne, στο Παρίσι. Τα κυριότερα έργα της σουρεαλιστικής περιόδου του Αραγκόν είναι η ποιητική συλλογή «Le mouvement perpétuel» (1925), το μυθιστόρημα «Le paysan de Paris» (1926) και η συλλογή δοκιμίων «Traite du style» (1928). Το 1926 προσχώρησε στο γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα, όπου παρέμεινε ως τον θάνατό του. Το 1928 γνωρίστηκε με την Έλσα Τριολέ. Από το 1930 ως το 1932 πραγματοποίησε ταξίδια στη Σοβιετική Ένωση. Το 1932 ήρθε σε ρήξη με τους σουρεαλιστές.
Στη διάρκεια της γερμανικής κατοχής έλαβε ενεργό μέρος στη γαλλική αντίσταση και υπήρξε από τους πρωτεργάτες στην παράνομη έκδοση του περιοδικού «Les Lettres françaises», το οποίο διηύθυνε και μεταπολεμικά ως το 1972. Το 1957 τιμήθηκε με το βραβείο Λένιν. Από το υπόλοιπο ποικίλο και εκτενές έργο του αξίζει να αναφερθούν: οι ποιητικές συλλογές «Le creve-coeur», 1941, «Les yeux d’ Elsa», 1942, «Le fou d’ Elsa», 1963, τα μυθιστορήματα «La Semaine Sainte», 1958, «Blanche ou l’oubli», 1967 και η συλλογή δοκιμίων «J’ abats mon jeu», 1963. Ελληνικές μεταφράσεις: «Μ’ ανοιχτά χαρτιά» (Τίτος Πατρίκιος, 1965). «Σκλαβιά και μεγαλείο» (Κοσμάς Πολίτης, 1986), «Ο παριζιάνος χωρικός» (Στέφανος Κουμανούδης, 1986) κ.ά.
Πηγή: timesnews.gr
kimintenia 