ΚΑΠΟΤΕ ΔΕΝ είναι παρά μια λάμψη πίσω απ’ τα βουνά
-κει κατά το μέρος του πελάγου. Κάποτε πάλι ένας αέρας δυνατός
που άξαφνα σταματάει όξω απ’ τα λιμάνια.
Κι όσοι νογούν, το μάτι τους βουρκώνει
Χρυσέ ζωής αέρα γιατί δε φτάνεις ως εμάς;
Κανένας δεν ακούει, κανένας. Όλοι τους πάνε κρατώντας ένα εικόνισμα
και πάνω του η φωτιά. Κι ούτε μια μέρα, μια στιγμή στον τόπο
αυτόν που να μη γίνεται άδικο και φονικό κανένα.
Γιατί δε φτάνεις ως εμάς;
Είπα θα φύγω. Τώρα. Μ’ ό,τι να’ ναι: το σάκο μου τον ταξιδιωτικό
στον ώμο, στην τσέπη μου έναν Οδηγό, τη φωτογραφική μου μηχανή
στο χέρι. Βαθιά στο χώμα και βαθιά στο σώμα μου θα πάω να βρω
ποιος είμαι. Τι δίνω, τι μου δίνουν, και περισσεύει το άδικο.
Χρυσέ ζωής αέρα…
Οδυσσέας Ελύτης, «Ο μικρός ναυτίλος», εκδ. Ίκαρος, 1985
Τα προφητικά λόγια του μεγάλου μας ποιητή περιγράφουν πιο εύγλωττα από οτιδήποτε άλλο τα αισθήματά μας για την ανείπωτη τραγωδία που βιώνει ολόκληρη η χώρα μας τις τελευταίες ημέρες, εξ αιτίας της καταστροφής από τις δασικές πυρκαγιές που εκδηλώθηκαν και κατακαίνε τον τόπο. Στάχτη κι οι τελευταίοι πνεύμονες πρασίνου στο τόσο επιβαρυμένο περιβάλλον της Αττικής γης, πύρινες φλόγες καταπίνουν την άλλοτε καταπράσινη Εύβοια, η αρχαία Ολυμπία απειλείται ξανά την ώρα που διεξάγονται οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Η Πελοπόννησος δοκιμάζεται σε δεκάδες φλεγόμενα μέτωπα, η Χαλκιδική, η Θεσπρωτία, τα νησιά μας επίσης… Μέχρι να γραφτούν ετούτες οι γραμμές νέες εστίες κάνουν την εμφάνισή τους.
Η φωτιά στο διάβα της κατακαίει σπάνια οικοσυστήματα, μοναδικά τοπία, μνημεία του πολιτισμού μας, υποδομές, περιουσίες, ανθρώπινα όνειρα και κόπους μιας ολόκληρης ζωής. Πυροσβέστες με εγκαύματα στα σώματά τους και συνάνθρωποί μας με οξύτατα αναπνευστικά προβλήματα βρίσκονται στα νοσοκομεία. Κάτοικοι δεκάδων περιοχών της χώρας έμειναν δίχως στέγη και δίχως στοιχειώδη είδη διαβίωσης μέσα σε λίγες ώρες… Η κόλαση του Δάντη είναι και φέτος εδώ, σε τούτη τη μικρή γωνιά της γης που λέγεται Ελλάδα. Στο ένδοξο αλωνάκι του Σολωμού και στην πικρή πατρίδα του Ρίτσου… Ας ευχηθούμε να σταματήσει -έστω- ως εδώ το ασύλληπτο κακό…
Το βίντεο που ακολουθεί δείχνει ένα μέρος μόνο της τρομακτικής καταστροφής στην άλλοτε παραδεισένια περιοχή της Βαρυμπόμπης Αττικής:
kimintenia.wordpress.com
kimintenia 
Αν και δυσάρεστο το θέμα, τα λόγια σας είναι γλυκά. Αποτυπώνουν ποιητικά την στεναχώρια. Ας ευχηθούμε όλα να σταματήσουν εδώ.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!