Σύναξις των Αγίων ενδόξων Δώδεκα Αποστόλων

30 Ιουνίου

«Τιμῶ θεόπτας δώδεκα Χριστοῦ φίλους,
Ἥρωας ἄνδρας καὶ θεοὺς τολμῶ λέγειν.
Δώδεκα εὐκλεέας τριακοστῇ ἀγείρει μύστας»

Στις 30 Ιουνίου η Εκκλησία μας εορτάζει τη Σύναξη των αγίων ενδόξων δώδεκα Αποστόλων του Χριστού. Οι άγιοι Δώδεκα Απόστολοι είναι εκείνοι που τους επέλεξε ο Κύριός μας, για ν’ αποτελέσουν τον πυρήνα της Εκκλησίας και να γίνουν οι συνεχιστές του απολυτρωτικού έργου Του στον κόσμο. Το Αποστολικό αξίωμα είναι το πιο τιμητικό αξίωμα στην Εκκλησία και υπερέχει από κάθε άλλο. Οι άγιοι Απόστολοι έφεραν εις πέρας την τιμητική αποστολή τους με τη βοήθεια και τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος, που έλαβαν κατά την ημέρα της Πεντηκοστής. Είναι αυτοί που αφιέρωσαν τη ζωή τους κοντά στον Χριστό. Είναι οι αφοσιωμένοι μαθητές του Κυρίου, που Τον ακολούθησαν μέχρι το τέλος της επίγειας πορείας Του. Είναι εκείνοι οι οποίοι έδωσαν και την ίδια τους τη ζωή για την αγάπη του Χριστού. Όλο το είναι τους ήταν αφιερωμένο στον Χριστό.

Οι Δώδεκα Απόστολοι ήταν οι εξής: Πέτρος (29 Ιουνίου), Ανδρέας ο Πρωτόκλητος (30 Νοεμβρίου), Ιάκωβος του Ζεβεδαίου (30 Απριλίου), Ιάκωβος του Αλφαίου (9 Οκτωβρίου), Ιωάννης ο Θεολόγος και Ευαγγελιστής (8 Μαΐου, 26 Σεπτεμβρίου), Φίλιππος (14 Νοεμβρίου), Βαρθολομαίος (11 Ιουνίου), Θωμάς (6 Οκτωβρίου, Κυριακή της Διακαινησίμου), Ματθαίος ο Ευαγγελιστής (16 Νοεμβρίου), Ιούδας (ή Θαδδαίος) (19 Ιουνίου), Ιούδας ο Ισκαριώτης και Σίμων ο Ζηλωτής (10 Μαΐου). Μετά την προδοσία του Ιούδα του Ισκαριώτη και την αυτοκτονία του, ο Ματθίας (9 Αυγούστου) συμπλήρωσε τη δωδεκάδα των αγίων Αποστόλων. Ο αριθμός Δώδεκα (12) των Αποστόλων δεν είναι τυχαίος. Όπως οι δώδεκα υιοί του Ιακώβ, οι δώδεκα Πατριάρχες, θεωρούνται οι αρχηγοί των δώδεκα φυλών του Ισραήλ, όλου του Ιουδαϊσμού δηλαδή, έτσι και οι Δώδεκα Απόστολοι, οι πρώτοι μαθητές του Κυρίου, έγιναν οι πνευματικοί αρχηγοί του νέου Ισραήλ, δηλαδή του Χριστιανισμού.

Οι άγιοι Απόστολοι δεν είχαν κατά κόσμον προσόντα, στα οποία θα μπορούσαν να βασισθούν και να προχωρήσουν στο έργο της διάδοσης του Ευαγγελίου. Δεν μπορούσαν να στηριχθούν και να έχουν θάρρος για το έργο τους στη ρητορική τους ικανότητα. Ήσαν αγράμματοι ψαράδες. Αλλά μήπως μπορούσαν να βασισθούν στον πλούτο τους; Όχι, δεν μπορούσαν, αφού ήσαν πάμπτωχοι. Δεν είχαν χρήματα και υλικά αγαθά. Η μόνη πηγή εσόδων ήταν τα λιγοστά ψάρια που έπιαναν, προκειμένου να τα πουλήσουν και να έχουν τα προς το ζην. Ούτε κατάγονταν από ξακουστό γένος, το οποίο θα τους έδινε θάρρος και έναν άλλο «αέρα» μέσα στην κοινωνία. Ήσαν άνθρωποι άσημοι του απλού λαού, παιδιά φτωχών γονέων με τίποτα το εντυπωσιακό κατά κόσμον. Η παρουσία τους θα περνούσε εντελώς απαρατήρητη, αν δεν εμφανιζόταν στη γη ο Θεάνθρωπος Χριστός, ο Οποίος τους έκανε μαθητές Του.

Και όμως αυτοί οι άσημοι, οι αγράμματοι και φτωχοί, με τη Χάρη και τον φωτισμό του Αγίου Πνεύματος, ανέτρεψαν το κατεστημένο όλων των εποχών, φώτισαν τη σκοτισμένη ανθρωπότητα, άνοιξαν τη μετά Χριστόν εποχή στην ιστορία του κόσμου, εξευγένισαν με το κήρυγμα του Ευαγγελίου τα ήθη και εξαγίασαν με τη Χάρη των Μυστηρίων της Εκκλησίας τους ανθρώπους. Η προσφορά των αγίων Αποστόλων στην ιστορία του πολιτισμού είναι θεμελιώδης. Έθεσαν τα ισχυρά και αδιάσειστα θεμέλια, για να μπορεί να ζει ο κόσμος μας. Και αν στη σημερινή εποχή παραπαίει ο κόσμος, είναι γιατί δεν θέλει να στηρίζεται στα ακλόνητα εκείνα θεμέλια, τα οποία έθεσαν βαθιά στη γη μας οι άνθρωποι εκείνοι του Αγίου Πνεύματος, οι οποίοι κήρυξαν στην τότε γνωστή οικουμένη το Ευαγγέλιο του Χριστού. Από τις Πράξεις των Αποστόλων μαθαίνουμε ακόμη ότι οι άγιοι Απόστολοι έκαναν σπουδαία και μεγάλα θαύματα. Ο Πέτρος και ο Παύλος ανασταίνουν ακόμη και νεκρούς, ενώ μαρτυρείται ότι και μόνη η σκιά του Πέτρου αλλά και τα ενδύματα του Παύλου θεράπευαν ασθενείς και δαιμονισμένους.

Υπέγραψαν δε οι Άγιοι Απόστολοι το κήρυγμά τους με το ίδιο τους το αίμα: Οι πρωτοκορυφαίοι Απόστολοι Πέτρος και Παύλος μαρτύρησαν στη Ρώμη, ο πρώτος με σταυρικό θάνατο, με την κεφαλή του προς τη γη, και ο δεύτερος δι’ αποκεφαλισμού. Ο άγιος Ανδρέας ο Πρωτόκλητος μαρτύρησε στην Πάτρα, με σταυρικό θάνατο, σε σταυρό σε σχήμα Χ. Ο άγιος Ιάκωβος, ο αδελφός του αγίου Ιωάννου, θανατώθηκε, πρώτος απ’ όλους τους Αποστόλους, από τον Ηρώδη τον Αγρίππα δι’ αποκεφαλισμού, στα Ιεροσόλυμα. Ο άγιος Ιωάννης ο Ευαγγελιστής υπέστη φοβερά βασανιστήρια επί Δομιτιανού (82 μ.Χ.), οπότε του έδωσαν να πιει δηλητήριο και αφού δεν έπαθε τίποτε, τον έριξαν σε πιθάρι με βραστό λάδι. Αφού και από εκεί βγήκε χωρίς να πάθει το παραμικρό, εξορίστηκε στην Πάτμο και τελικά, είναι ο μόνος από τους δώδεκα Αποστόλους που πέθανε ειρηνικά, στην Έφεσο. Ο άγιος Φίλιππος σταυρώθηκε στην Ιεράπολη της Συρίας. Ο άγιος Θωμάς τρυπήθηκε με ακόντια και λόγχες στη χώρα των Ινδών και παρέδωσε εκεί την ψυχή του. Ο άγιος Βαρθολομαίος σταυρώθηκε στην Ουρβανούπολη της Ινδίας. Ο άγιος Ματθαίος μαρτύρησε διά λιθοβολισμού και πυρός στην Ιεράπολη της Συρίας. Ο άγιος Ιάκωβος ο του Αλφαίου κρεμάστηκε σε σταυρό. Ο άγιος Σίμων ο Ζηλωτής και Κανανίτης παρέδωσε το πνεύμα του καρφωμένος σ’ ένα σταυρό στη Μαυριτανία της Αφρικής. Ο άγιος Ιούδας ο Θαδδαίος θανατώθηκε με τόξα στη Μεσοποταμία κρεμασμένος σ’ ένα δέντρο. Ο άγιος Ματθίας παρέδωσε την ψυχή του με φρικτά βασανιστήρια στην Αιθιοπία.

Οι άγιοι Απόστολοι με τη ζωή τους νίκησαν τους πολλούς. Νίκησαν οι δώδεκα τα εκατομμύρια ανθρώπων. Νίκησαν οι αγράμματοι της Γαλιλαίας τους σοφούς της αρχαιότητας. Νίκησαν οι ψαράδες τους φιλοσόφους. Νίκησαν οι αδύνατοι τους δυνατούς. Νίκησαν οι άσημοι τους επισήμους. Νίκησαν οι φτωχοί τους πλουσίους. Νίκησαν οι άοπλοι τις πάνοπλες στρατιές. Όσα δεν κατόρθωσαν οι φιλόσοφοι της αρχαίας Ελλάδας, τα κατόρθωσαν οι αγράμματοι ψαράδες της Γαλιλαίας. Πόσους οπαδούς είχαν οι αρχαίοι φιλόσοφοι και πόσους πιστούς απέκτησαν οι άγιοι Απόστολοι; Εκατομμύρια!

Πόσους ανθρώπους μπόρεσαν να αλλάξουν, με τις θεωρίες τους, οι φιλόσοφοι του αρχαίου κόσμου; Ίσως να μην άλλαξαν ούτε και τους εαυτούς τους. Αντίθετα οι άγιοι Απόστολοι άλλαξαν με το κήρυγμά τους μυριάδες ανθρώπων. Πόσοι θυσιάσθηκαν για τις φιλοσοφικές τους θεωρίες; Κανένας! Αντίθετα θυσιάσθηκαν πολλοί για την πίστη του Χριστού που μετέδιδαν οι άγιοι Απόστολοι. Πώς λοιπόν και γιατί νίκησαν οι άγιοι Απόστολοι; Οπλίσθηκαν εσωτερικά και εξωτερικά. Όταν τους κάλεσε ο Χριστός, για να τους στείλει στην οικουμένη και να δώσουν τη μεγάλη μάχη για την αλλαγή του κόσμου, για τον μετασχηματισμό της κοινωνίας, τους είπε να μην ξεκινήσουν έτσι όπως ήταν. Να περιμένουν. Θα έλθει δύναμη καταπληκτική. Όταν θα έπαιρναν αυτή τη δύναμη, να ριχθούν άφοβα και να σκορπίσουν παντού το μήνυμα του Ευαγγελίου της σωτηρίας. «Λήψεσθε δύναμιν επελθόντος του Αγίου Πνεύματος εφ’ υμάς, και έσεσθέ μοι μάρτυρες εν τε Ιερουσαλήμ και εν πάση τη Ιουδαία και Σαμαρεία και έως εσχάτου της γης» (Πράξ. 1,8). Το Άγιο Πνεύμα τους μεταμόρφωσε και εσωτερικά και εξωτερικά. Και έτσι απέκτησαν δύναμη εξ ύψους, προκειμένου να συνεχίσουν το απολυτρωτικό έργο του Κυρίου μας. Καμία δύναμη δεν μπορούσε ν’ αντισταθεί στο πέρασμα των αγίων Αποστόλων.

Η Εκκλησία είναι και λέγεται Αποστολική. Έτσι ομολογούμε στο Σύμβολο της Πίστεως: «Εις Μίαν, Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν». Είναι Αποστολική, διότι είναι θεμελιωμένη «επί τω θεμελίω των Αποστόλων» (Εφεσ. 2,20). Ο Χριστός είναι ο ακρογωνιαίος λίθος στο οικοδόμημα της Εκκλησίας. Οι άγιοι Απόστολοι είναι οι θεμέλιοι της ορατής Εκκλησίας και οι θεμέλιοι της νέας Ιερουσαλήμ. Για να καταλάβουμε, αν μία Εκκλησία είναι η γνήσια Εκκλησία του Χριστού, θα το δούμε από δύο πράγματα. Από την Αποστολική διδασκαλία και από την Αποστολική διαδοχή. Αν η διδασκαλία είναι ίδια με τη διδασκαλία των χρόνων των Αποστόλων, τότε η Εκκλησία είναι γνήσια. Και αν υπάρχει διαδοχή φαίνεται από τον Επίσκοπο. Αν δηλαδή κοιτάξουμε στο παρελθόν και εξετάσουμε από πού προέρχεται η χειροτονία του. Αν υπάρχει δηλαδή αυτή η αλυσίδα που καταλήγει στους αγίους Αποστόλους. Τότε και μόνο τότε βρισκόμαστε στη γνήσια Αποστολική Εκκλησία.

Ἀπολυτίκιον (Κατέβασμα) (Ἦχος γ’ – Τὴν ὡραιότητα)
Ὡς δωδεκάπυρσος, λυχνία ἔλαμψαν, οἱ Δωδεκάριθμοι, Χριστοῦ Ἀπόστολοι, Πέτρος καὶ Παῦλος σὺν Λουκᾶ, Ἀνδρέας καὶ Ἰωάννης, Βαρθολομαῖος Φίλιππος, σὺν Ματθαίω καὶ Σίμωνι, Μᾶρκος καὶ Ἰάκωβος, καὶ Θωμὰς ὁ μακάριος, καὶ ηὔγασαν τοὺς πίστει βοώντας χαίρετε Λόγου οἱ αὐτόπται.

Έτερον Ἀπολυτίκιον (Ἦχος δ’)
Οἱ τῶν Ἀποστόλων πρωτόθρονοι, καὶ τῆς Οἰκουμένης διδάσκαλοι, τῷ Δεσπότῃ τῶν ὅλων πρεσβεύσατε, εἰρήνην τῆ οἰκουμένῃ δωρήσασθαι, καὶ ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν τὸ μέγα ἔλεος.

Έτερον Ἀπολυτίκιον (Κατέβασμα) (Ἦχος γ´.
Ἀπόστολοι Ἅγιοι, πρεσβεύσατε τῷ ἐλεήμονι Θεῷ, ἵνα πταισμάτων ἄφεσιν, παράσχῃ ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν.

Κοντάκιον (Ἦχος β’ – Τοὺς ἀσφαλεῖς)
Τοὺς ἀσφαλεῖς καὶ θεοφθόγγους κήρυκας, τὴν κορυφὴν τῶν Μαθητῶν σου Κύριε, προσελάβου εἰς ἀπόλαυσιν, τῶν ἀγαθῶν σου καὶ ἀνάπαυσιν, τοὺς πόνους γὰρ ἐκείνων καὶ τὸν θάνατον, ἐδέξω ὑπὲρ πᾶσαν ὁλοκάρπωσιν, ὁ μόνος γινώσκων τὰ ἐγκάρδια.

Μεγαλυνάριον
Πέτρον Παῦλον Μᾶρκον σὺν τῷ Λουκᾶ, Φίλιππον, Ἀνδρέαν, Ἰωάννην τε καὶ Θωμᾶν, Σίμωνα Ματθαῖον, καὶ τὸν Βαρθολομαῖον, σὺν θείῳ Ἰακώβῳ ὕμνοις τιμήσωμεν.

Ὁ Οἶκος
Τράνωσόν μου τὴν γλῶτταν Σωτήρ μου, πλάτυνόν μου τὸ στόμα, καὶ πληρώσας αὐτό, κατάνυξον τὴν καρδίαν μου, ἵνα οἷς λέγω ἀκολουθήσω, καὶ ἃ διδάσκω, ποιήσω πρῶτος· πᾶς γὰρ ποιῶν καὶ διδάσκων, φησίν, οὗτος μέγας ἐστίν· ἐὰν γὰρ λέγω, καὶ μὴ πράττω, ὡς χαλκὸς ἠχῶν λογισθήσομαι. Διὸ λαλεῖν μοι τὰ δέοντα, καὶ ποιεῖν τὰ συμφέροντα δώρησαι, ὁ μόνος γινώσκων τὰ ἐγκάρδια.

Κάθισμα (Ἦχος δ’ – Ὁ ὑψωθεὶς)
Κατοικισθέντες ἐν φωτὶ ἀπροσίτῳ, ὡς οἰκητήρια φωτὸς πεφυκότες, οἶκον ὑμῶν τὸν ἅγιον φωτίζετε ἀεί, θείαις προσφοιτήσεσιν· ὅθεν πίστει βοῶμεν· Σκότους ἡμᾶς ῥύσασθε, καὶ παντοίων κινδύνων, καὶ χαλεπῶν ἐθνῶν ἐπιδρομῆς, ἐκδυσωποῦντες τὸν Κτίστην Ἀπόστολοι.

Πηγή: Πρωτοπρεσβ. Βασίλειος Γιαννακόπουλος, Εφημέριος Ιερού Ναού Αγίου Αλεξίου Αιγίου, orthodoxia.online

Σχολιάστε