Νικηφόρος Βρεττάκος

Mαζεύω τα πεσμένα στάχυα να σου στείλω λίγο ψωμί
Μαζεύω με το σπασμένο χέρι μου ό,τι έμεινε απ’ τον ήλιο
να σου το στείλω να ντυθείς.
Έμαθα πως κρυώνεις.
Την πράσινή σου φορεσιά να την φορέσεις τη Λαμπρή!
Θα τρέξουν μ’ άνθη τα παιδιά.
Θα βγούν τα περιστέρια
κι η μάνα σου με μια ποδιά πλατιά, γεμάτη αγάπη!
Πάρε όποιο δρόμο, όποια κορφή, ρώτα όποιο δένδρο θέλεις.
Μ’ ακούς;
Οι δρόμοι όλης της γης
βγαίνουνε στην καρδιά μου!
Μην ξεχαστείς κοιτάζοντας το φως.
Τ’ ακούς;
Να ‘ρθείς!