Ι.Μ. Μεταμορφώσεως του Σωτήρος – Οσίου Νικάνωρος Ζάβορδας
Ιστορία και κειμήλια
Η Ιερά Μονή Οσίου Νικάνορα – Μεταμορφώσεως του Σωτήρος βρίσκεται στο όρος Καλλίστρατο Γρεβενών, στην αριστερή όχθη του ποταμού Αλιάκμονα, κοντά στη Δεσκάτη και απέχει από τα Γρεβενά 45 χιλιόμετρα, περίπου 50 λεπτά δρόμο. Εκεί υπήρχε το χωριό Ζάβορδα, από το οποίο έλαβε το όνομα με το οποίο είναι περισσότερο γνωστή. Το μοναστήρι ήταν σταυροπηγιακό, μέχρι το 1767 και υπαγόταν στην Αρχιεπισκοπή Αχριδών, μετέπειτα όμως ανήκε στο Οικουμενικό Πατριαρχείο. Η μονή της Ζάβορδας έχει χαρακτηριστεί ως «ιστορικό διατηρητέο μνημείο» με την υπουργική απόφαση 4701/03.03.1967 (ΦΕΚ Β’ 183/16.03.1967).
Η Μονή χτίσθηκε το 1534 από τον όσιο Νικάνορα τον Θαυματουργό και Μέγα Ασκητή (1491-1549), καταγόμενο από την Θεσσαλονίκη και πρόκειται για ένα από τα παλαιότερα χρονολογημένα καθολικά της Τουρκοκρατίας εκτός Αγίου Ορούς και Μετεώρων. Η μονή αποτελεί άβατο για τις γυναίκες που μπορούν να την επισκεφτούν μέχρι τους πρόποδες του λόφου, στον Ναό του αγίου Δημητρίου.
Το ασκηταριό του Οσίου Νικάνορα
Προτού ιδρύσει το ιστορικό και περίφημο μοναστήρι της Ζάβορδας, ο Όσιος Νικάνορας ασκήτευσε σε ένα ταπεινό ασκηταριό που σώζεται μέχρι και σήμερα. Το ασκηταριό αυτό βρίσκεται πλησίον της Μονής και ο Όσιος ασκήτεψε σε αυτό με πολλούς κόπους και ατέλειωτες αγρυπνίες και νηστείες επί 16 συνεχή χρόνια. Στο απρόσιτο και ταπεινό αυτό ασκηταριό του Οσίου φυλάσσονταν κατά τους δύσκολους χρόνους τα πολύτιμα ιστορικά και σπουδαία κειμήλια της Μονής.
Η Σκήτη του Όσιου Νικάνορα είναι χτισμένη στην δυτική πλευρά του όρους Καλλίστρατου, προς το μέρος της εισόδου του φαραγγιού, που διαρρέεται από τον ποταμό Αλιάκμονα και διαχωρίζει το όρος από την Βουνάσα. Βρίσκεται σε ύψος 100 περίπου μέτρων πάνω από την όχθη του ποταμού, πάνω σε απότομους, κατακόρυφους και επιβλητικούς βράχους, έχοντας το ανατολικό τμήμα της μέσα στο σπήλαιο του όρους Καλλίστρατου.
Η πρόσβαση στο συγκεκριμένο σημείο γίνεται μόνο με τα πόδια από ένα σχετικά βατό μονοπάτι κοντά στην Μονή της Ζάβορδας, η δε είσοδος στο μνημείο πραγματοποιείται με ξύλινους διαδρόμους και ικριώματα. Η σκήτη έχει χτιστεί στο χαμηλότερο επίπεδο ενός φυσικού κοιλώματος, σε ύψος 40 μέτρων περίπου πάνω από την κοίτη του Αλιάκμονα. Προϋπήρχε του μοναστηριού που ιδρύθηκε και οργανώθηκε από τον όσιο Νικάνορα στη Ζάβορδα κατά τον 16ο αιώνα και βρίσκεται σε κοντινή απόσταση από αυτό.
Η Σκήτη του Οσίου Νικάνωρος (diakonima.gr) και η θέα της στη λίμνη Ιλαρίωνα (kozan.gr)
Η Σκήτη χωρίζεται σε τρεις χώρους: τον πάνω χώρο, τον κάτω χώρο και την κρύπτη. Ο επισκέπτης εισέρχεται στον κάτω χώρο, ο οποίος είναι ένα μακρόστενο ορθογώνιο κτήριο, διατεταγμένο με προσανατολισμό από ανατολή προς δύση. Μικρή κλίμακα οδηγεί στον πάνω χώρο, όπου υπάρχει ένας καμαροσκέπαστος ναός διαστάσεων 2 x 2,5 μ. με προεξέχουσα ημικυκλική κόγχη. Ο ναΐσκος είναι αφιερωμένος στον Άγιο Γεώργιο και ανήκει στην πρώτη οικοδομική φάση, όπως και ο κάτω χώρος, που χρησίμευε για τη διαβίωση των ασκητών. Στη δεύτερη φάση του 1793 ανήκει το υπόλοιπο κτίσμα που βρίσκεται δυτικά του ναΐσκου.
Η Σκήτη τεκμηριώνεται χρονολογικά από την επιγραφή που υπάρχει στο νότιο τοίχο του νεώτερου κτίσματος, ο οποίος λόγω του πάχους του καλύπτει τμήμα της τοιχογραφίας του αρχαγγέλου Μιχαήλ που απεικονίζεται εξωτερικά του δυτικού τοίχου του ναού. Η επιγραφή μας πληροφορεί για οικοδομικές εργασίες που ολοκληρώθηκαν τη συγκεκριμένη χρονολογία και είχαν σκοπό την επέκταση του χώρου της σκήτης και ίσως και κάποιες οικοδομικές επιδιορθώσεις.
Ο ναΐσκος του Αγίου Γεωργίου στο ασκηταριό του Οσίου Νικάνωρος
Στο άνω μέρος απεικονίζεται ο Σταυρός και το όνομα του Χριστού. Στο κέντρο της επιγραφής διακρίνεται κείμενο, ενώ στο κάτω μέρος έχουν σκαλιστεί δυο πουλιά και ένα κυπαρίσσι. Το κείμενο αναφέρει: «ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΝΙΚΑ 1793 Ιουνίου 17 Δια σινδρομή Ζαχαρίου ιερομονάχου κε εξόδου Χατζηζαχαρίου εκ χωριού Πιλωρί κε λιποί πατέρες κε ο τέκτον Αθανάσις εκ Μπλάτσι». Ο ναΐσκος του Αγίου Γεωργίου είναι κοσμημένος με σπουδαίες και αξιόλογες τοιχογραφίες στο εσωτερικό του αλλά και στον εξωτερικό δυτικό τοίχο. Μάλιστα σώζονται δύο στρώματα ζωγραφικής: λείψανα του παλαιότερου εντοπίζονται στο δυτικό άκρο του νοτίου τοίχου του ναΐσκου, όπου σώζεται το κάτω τμήμα του σώματος δύο μορφών και η κτητορική επιγραφή ανάμεσά τους, καθώς επίσης και στο βορειοδυτικό τμήμα του δυτικού τοίχου του ναΐσκου, όπου απεικονίζονται οι Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος και ο Άγιος Ονούφριος.
Οι τοιχογραφίες του πρώτου στρώματος τοποθετούνται χρονικά στις αρχές του 15ου αιώνα, σύμφωνα με τη συμπλήρωση του γράμματος της κτητορικής επιγραφής. Ο ζωγράφος αναζητεί τα πρότυπά του σε χειρόγραφα και φορητές εικόνες της βυζαντινής περιόδου, όσο η γνώση και η κουλτούρα του το επιτρέπουν. Στο δεύτερο νεώτερο στρώμα ανήκουν οι υπόλοιπες τοιχογραφίες του ναού. Οι σκηνές χωρίζονται μεταξύ τους με ερυθρά πλαίσια. Ο ζωγράφος είναι ένας επαρχιακός καλλιτέχνης, εκφραστής του αντικλασικού ρεύματος, με περιορισμένη παιδεία -αφού οι επιγραφές του είναι ανορθόγραφες- που προσπαθεί να συνδυάσει ποικίλα στοιχεία, ώστε να πετύχει ένα εντυπωσιακό αποτέλεσμα.
Το Καθολικό της Μονής
Το έτος 1534 ο Όσιος Νικάνωρ «έκτισε την σεβάσμιο Μονή με πύργους στερεούς» για να υμνείται και να δοξάζεται το όνομα της Αγίας Τριάδος και ταυτοχρόνως να προστατεύεται από τους ληστές και τους κακοποιούς της εποχής εκείνης. Υπήρξε Αγία μορφή των δύσκολων εκείνων χρόνων. Ωφέλησε, δίδαξε και παρηγόρησε τόσο με το Άγιο παράδειγμά του όσο και με την προσευχή του και τη δύναμη της πίστεώς του τους σκλαβωμένους Έλληνες της περιοχής του αλλά και της εποχής του. Στο κέντρο του περιβόλου της Μονής υψώνεται ο ναός του Σωτήρος Χριστού.
Το καθολικό της Μονής είναι ναός αθωνικού τύπου, κατάγραφο με τοιχογραφίες, που αποδίδονται στον περίφημο ζωγράφο Φράγκο Καστελάνο. Τρεις σκηνές μάλιστα στην τοιχογράφηση, η Ανάσταση του Λαζάρου, η Είσοδος στα Ιεροσόλυμα και η Σταύρωση, έχουν ομοιότητες με τις αντίστοιχες της Μονής Βαρλαάμ Μετεώρων. Οι διάκοσμοι ολοκληρώθηκαν το 1547, ενώ η ζωγραφική του τρούλου είναι μεταγενέστερη, του 1869, φιλοτεχνημένη από τον ζωγράφο Μανουήλ. Το εσωτερικό του καθολικού είναι κατάγραφο από αγιογραφίες των ετών 1869 και 1889, οι οποίες έχουν επικαλύψει τις παλαιότερες.
Το καθολικό της Μονής και η εικόνα της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος στην είσοδο (pemptousia.gr, katakali.net)
Επιζωγράφιση του τρούλου βεβαιώνεται από δύο κτητορικές επιγραφές, μία του 1592 και μία του 1869, από τον Μανουήλ Ζωγράφο εκ Σελίτζης. Στο δυτικό τοίχο του ναού σώζεται και άλλη επιγραφή, η οποία αναφέρει και άλλη επιζωγράφιση του 1889 από το ζωγράφο Κωνσταντίνο Χατζηνότα εκ Ναούσης. Ο εξωνάρθηκας ιστορήθηκε το 1835 και περιλαμβάνει την παράσταση της Δευτέρας Παρουσίας, αγίους και σκηνές από το βίο και τα θαύματα του Οσίου Νικάνορα. Τα αναλόγια και τα προσκυνητάρια έχουν διακόσμηση από «σιντέφι». Στο νάρθηκα του ναού οι τοιχογραφίες που είναι φιλοτεχνημένες το 1835 παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον από ιστορικής απόψεως, αφού σε αυτές ιστορούνται ο βίος και τα θαύματα του Οσίου Νικάνορα.
Αγιογραφίες από το καθολικό της Μονής (religiousgreece.gr)
Στον Ιερό Ναό φυλάσσονται:
– Η εικόνα Του Σωτήρος Χριστού η οποία φέρει αργυρά επένδυση. Την εικόνα αυτή ανακάλυψε ο Άγιος Νικάνωρ κατόπιν οράματος και έτσι έχτισε το μοναστήρι του.
– Η Τιμία Κάρα και τα Ιερά Λείψανα του Αγίου Νικάνορα τοποθετημένα σε αργυρές θήκες οι οποίες φέρουν ανάγλυφες παραστάσεις Αγίων. Η θήκη στην οποία φυλάσσεται η Τιμία Κάρα του Αγίου Νικάνορα, διακοσμείται με ανάγλυφες παρατάσεις Αγίων, δικέφαλου αετού και πολύτιμους λίθους.
– Ιερά Λείψανα των Αγίων Αποστόλων Ανδρέα, Βαρνάβα και Βαρθολομαίου καθώς και των Αγίων Ιωάννη Χρυσοστόμου, Γεδεών του Καρακαλινού, Κύρικου και Ιουλίτης, Γεωργίου εξ Ιωαννίνων, Δημητρίου του Μεγαλομάρτυρος και Δημητρίου εξ Σαμαρίνης.
Η Τιμία Κάρα του Οσίου Νικάνωρος του Θαυματουργού και ιερά λείψανα που φυλάσσονται στη Μονή (religiousgreece.gr, kozanionline.blogspot.com)
Αριστερά και δεξιά του Ιερού υπάρχουν δύο μικρά παρεκκλήσια του Αγίου Αθανασίου στο βόρειο τμήμα με τοιχογραφίες του 18ου αιώνα και του Τιμίου Προδρόμου στο νότιο μέρος. Εμπρός στην ωραία πύλη του παρεκκλησίου του Τιμίου Προδρόμου βρίσκεται απλός και απέριττος ο τάφος του Αγίου Νικάνορα. Στο νότιο άκρο του νάρθηκα υπάρχει το καμπαναριό, ύψος 20 μ., το οποίο ανεγέρθη κατά το έτος 1873. Γύρω από τον ναό ο χώρος περικλείεται από το ηγουμενείο, τα κελιά των μοναχών, την τράπεζα, το μαγειρείο, τους φούρνους, τους ξενώνες, τους στάβλους, τις κρύπτες κ.ά.
Ι.Μ. Μεταμορφώσεως του Σωτήρος – Οσίου Νικάνωρος Ζάβορδας (panoramio, Pantelis65)
Ο βίος του Οσίου Νικάνωρος
Ο Όσιος Νικάνωρ γεννήθηκε το έτος 1491, στη Θεσσαλονίκη. Η γέννησή του υπήρξε καρπός πολύχρονης προσευχής, ένα θείο δώρο για τους ευσεβείς αλλά άτεκνους γονείς του. Από πολύ νωρίς ο Νικόλαος, όπως ήταν το κοσμικό όνομα του Οσίου εκδήλωσε μεγάλη έφεση στα γράμματα και αγάπη για την εκκλησία του Χριστού και μοναδικός του πόθος ήταν να μονάσει και να γίνει μιμητής των οσίων πατέρων της εκκλησίας μας, υπηρετώντας ολοκληρωτικά -ψύχη τε και σώματι- τον Κύριο. Όταν έφυγαν από τη ζωή οι γονείς του, μοίρασε την πατρική του περιουσία στους φτωχούς και στα ορφανά και ενώ μπορούσε να λάβει αξιώματα, λόγω της επιφανούς θέσεως της οικογενείας του, εκείνος ακολούθησε την οδό του Χριστού και την αγγελική πολιτεία. Ελεύθερος από κάθε φροντίδα του κόσμου εκάρη μοναχός με το όνομα Νικάνωρ. Ως μοναχός πολλαπλασίασε τα χαρίσματα, με τα οποία τον είχε στολίσει ο Θεός. Η φήμη που απέκτησε έφθασε στον Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης ο οποίος τον εχειροτόνησε διάκονο και πρεσβύτερο με σκοπό να τον καταστήσει διάδοχό του. Όμως ο Θεός τον είχε προορίσει για μιαν άλλη πορεία.
Ο Όσιος Νικάνωρ ο Θαυματουργός (7 Αυγούστου)
Σε μια από τις νυχτερινές του προσευχές άκουσε φωνή από τον ουρανό να του λέγει: «Νικάνωρ έξελθε εκ της γης σου και εκ της συγγενείας σου και πορεύου εις το Καλλίστρατου όρους και αγωνίσου εκεί καλώς και εγώ θα είμαι μαζί σου να σε διαφυλάττω όλες τις ημέρες της ζωής σου και θα κάνω το όνομά σου ξακουστό και θα σε δοξάσω εις πάντας τους αιώνας». Ύστερα από αυτή τη θεϊκή εντολή ο Άγιος έφυγε από την Θεσσαλονίκη σε ηλικία 27 ετών και μετέβη εκεί, όπου τον είχε καλέσει ο Θεός. Στο δρόμο, στα χωριά που συναντούσε δίδασκε ως άλλος απόστολος τους απελπισμένους χριστιανούς να φυλάγουν την πίστη τους.
Σύντομα το όρος Καλλίστρατο έγινε η ασκητική του παλαίστρα. Εκεί, στο μοναχικό του ασκηταριό που σώζεται έως και σήμερα, ασκήτευσε επί 16 ολόκληρα χρόνια με σκληρό αγώνα και τη χάρη του Άγιου Πνεύματος. Κατόπιν ίδρυσε την ιερά Μονή Μεταμορφώσεως του Σωτήρα Χριστού ή Ζάβορδας εξ αποκαλύψεως του ιδίου του Χριστού, αφού βρήκε την εικόνα του κρυμμένη στον τόπο εκείνο από την εποχή της εικονομαχίας. Η φήμη του Αγίου απλώθηκε παντού, όπως του είχε πει ο Κύριος. Πλήθος ανθρώπων από τη γύρω περιοχή έτρεχε στο μοναστήρι να ευλογηθεί από τον άγιο, ν’ ακούσει την ψυχοσωτήρια διδασκαλία του και να θεραπευτεί, αφού πολλά ήταν τα θαύματα που επιτελούσε ο Όσιος Νικάνωρ. Αφού έζησε ενάρετα και αγγελικώς ο Όσιος προγνώρισε τον θάνατό του και αφού ευλόγησε τα πνευματικά παιδιά του, παρέδωσε το πνεύμα του στον Κύριο, στις 7 Αυγούστου 1549. Οι μοναχοί της Μονής έθαψαν το τίμιο σώμα του σε παρεκκλήσι της Μονής. Από τότε το αγιασμένο Λείψανό του τελεί ως σήμερα πλήθος θαυμάτων, εξ ου και η προσωνυμία του «Θαυματουργός».
Η ιστορία και η μεγάλη προσφορά της Μονής Ζάβορδας
Το μοναστήρι της Ζάβορδας γνώρισε μεγάλη πνευματική και οικονομική ακμή κατά τους χρόνους της τουρκοκρατίας. Τα αφιερώματα των πιστών και των προσκυνητών του ήταν πολλά, τόσο των Χριστιανών όσο ακόμη και των Τούρκων. Έτσι η Μονή απέκτησε μια τεράστια κτηματική περιουσία, ενώ κατείχε και πολλά βοσκοτόπια, μετόχια αλλά και πλήθος ζώων. Όλα αυτά της επέτρεπαν την ανάπτυξη σημαντικής γεωργικής και κτηνοτροφικής δραστηριότητας.
Εκτός όμως του πλούτου της σε κινητή και ακίνητη περιουσία, η Μονή Ζάβορδας διέθετε και πολλούς, ανεκτίμητους πνευματικούς και καλλιτεχνικούς θησαυρούς: εικόνες, τιμαλφή, χειρόγραφα βιβλία, Βυζαντινά κειμήλια, κώδικες και πολλά άλλα.
Μεταξύ των σωζομένων αρχαίων σπάνιων κωδίκων που υπάρχουν στην Ιερά Μονή του Αγίου Νικάνωρος, βρίσκεται και το «Λεξικό του Πατριάρχη Φωτίου». Το έργο αυτό, που έγραψε τον ένατο αιώνα ο Μέγας Φώτιος, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, έξοχος ελληνιστής και φορέας της πρώτης αναγέννησης των γραμμάτων στο Βυζάντιο, περιλαμβάνει αποσπάσματα από συγγράμματα αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων, που σώζονταν κατά την εποχή του, δεν σώζονται όμως σήμερα και σε αυτό έγκειται η μεγάλη αξία του για τον Ελληνισμό. Αντίγραφά του σώζονται δύο αλλά όχι πλήρη: ένα στη βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου του Κέμπριτζ αι ένα στη Βιβλιοθήκη του Βερολίνου. Το Λεξικό ανακάλυψε ο Καθηγητής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Λίνος Πολίτης. Ο Κώδικας υπ’ αριθ. 201 της Μονής επίσης αποτελεί ένα πολύτιμο κείμενο, το οποίο έχει χρησιμοποιηθεί πολλές φορές ως μοναδική μαρτυρία για την πρώιμη ιστορία των οικισμών της Δυτικής Μακεδονίας.
Με τη μεγάλη περιουσία του το Μοναστήρι αποτέλεσε σπουδαίο οικονομικό παράγοντα και βοήθησε κατά τους δύσκολους χρόνους της δουλείας πολλούς, οι οποίοι έβρισκαν εργασία και άσυλο σε αυτό αποφεύγοντας έτσι και τους εξισλαμισμούς που εξαπλώνονταν βίαια στο σύνολο του χριστιανικού πληθυσμού. Κατά τους χρόνους εκείνους η Μονή κατέστη επίσης φυτώριο πνευματικής και εθνικής αναγέννησης με την ανάδειξη νέων ιερέων και ιεροψαλτών. Πολλά σχολεία ενισχύθηκαν οικονομικώς από τη Μονή και πολλές υποτροφίες δόθηκαν σε φιλομαθείς νέους και μοναχούς που σπούδαζαν Θεολογία. Από αυτό το σπουδαίο έργο αναδείχθηκαν και δύο Ιεράρχες, ο Δερβών και Βελισσού Παρθένιος και ο Καστοριάς Νικηφόρος.
Το Λεξικό του Πατριάρχη Φωτίου (zaborda.blogspot.gr) και δεξιά: ο Κώδικας υπ’ αριθ. 201 (kozanimedia.gr)
Πολλές και ανεκτίμητες όμως ήταν και οι υπηρεσίες που προσέφερε η Μονή σε όλους τους Αγώνες των Ελλήνων. Το 1821 ο Νικόλαος Κασομούλης ήρθε στη Μονή και μύησε τον ηγούμενό της στη Φιλική Εταιρεία. Κατά τον Μακεδονικό Αγώνα οι άνδρες της Ελεύθερης Ελλάδας, που έρχονταν να αγωνιστούν στην Μακεδονία, κατέλυαν στο Μοναστήρι και έκρυβαν τα όπλα στις αποθήκες του. Κατά τους χειμερινούς μήνες στο στενότερο μέρος του ποταμού υπήρχε δεμένο χοντρό σχοινί σε υψηλόκορμα δέντρα από τις όχθες και από αυτό κρεμόταν με καλάθι η «Σπαρτίνα» και διαπερνούσαν από την μια άκρη στην άλλη οι άνδρες των αντάρτικων σωμάτων τα φορτία των όπλων. Χρησιμοποιώντας την Σπαρτίνα οι Μακεδονομάχοι διέρχονταν τον ποταμό Αλιάκμονα από τη Μονή Ζάβορδας. Η Μονή υπήρξε ένα από τα ασφαλή κρησφύγετα των ελληνικών σωμάτων και είχε ειδική κρύπτη για τα όπλα. Κατά τον Α’ Βαλκανικό Πόλεμο, το 1912, η 5η Μεραρχία του Ελληνικού Στρατού πέρασε από το σημείο εκείνο τον Αλιάκμονα. Το Μηχανικό κατασκεύασε γέφυρα από ξυλεία που προσέφερε η Μονή.
Στις 13 Μαΐου 1995, ο φοβερός σεισμός της Κοζάνης, μεγέθους 6,6 ρίχτερ, έπληξε και τη Μονή Ζάβορδας, η οποία υπέστη πολύ σοβαρές ζημιές. Από το σύνολο των κτηριακών της εγκαταστάσεων διεσώθη μόνο το Καθολικό, ο κεντρικός Ναός του Σωτήρος με τον εντυπωσιακό Παντοκράτορα, ο οποίος φιλοτεχνήθηκε το 1835 από τεχνίτες της ιστορικής κωμοπόλεως Εράτυρας (Σέλιτσας). Μετά τον σεισμό ανεγέρθηκαν στη Μονή νέα πετρόκτιστα κτήρια, ενώ τα τελευταία χρόνια η Μονή έχει επανδρωθεί με σημαντικό αριθμό νέων μοναχών.
Η τράπεζα της Μονής και νεόκτιστα κτίσματα μετά τον σεισμό του 1995 (kozanionline.blogspot.gr)
Η Ιερά Μονή του Οσίου Νικάνορα πανηγυρίζει το διήμερο 6 και 7 Αυγούστου, οπότε εορτάζονται, αντίστοιχα, η Μεταμόρφωση του Σωτήρος και η μνήμη του κτήτορά της, Οσίου Νικάνωρος. Οι εορτές αυτές πραγματοποιούνται με πολύ μεγάλη μεγαλοπρέπεια, με αρχιερατική θεία λειτουργία στην οποία πλήθη κόσμου συρρέουν από όλη την Ελλάδα, για να προσκυνήσουν τα ιερά λείψανα τού Αγίου Νικάνορα και να περιηγηθούν στην σπουδαία αυτή ιστορική Μονή που ίδρυσε ο όσιος.
Το Σάββατο 19 Σεπτεμβρίου 2015 τελέστηκαν, σε κλίμα κατάνυξης, τα εγκαίνια του νέου ιερού Ναού της Μονής, αφιερωμένου στον Άγιο Μηνά, από τον Σεβασμιότατο Μητροπολίτη Γρεβενών κ.κ. Δαβίδ. Ο Ναός βρίσκεται ακριβώς έξω από το κυρίως μοναστηριακό συγκρότημα της Μονής και καθώς δεν καλύπτεται από το άβατο που ισχύει στην κυρίως κτηριακή εγκατάσταση της Μονής, μπορούν να εκκλησιαστούν σε αυτόν και γυναίκες προσκυνήτριες. Στον ναό τοποθετήθηκαν τίμια λείψανα των Αγίων μαρτύρων Μηνά Μεγαλομάρτυρος, Γεδεών Καρακοντινού (Άγιον Όρος με καταγωγή από Τύρναβο) και Γεωργίου από το Τσουρχλί Γρεβενών που μαρτύρησε στα Γιάννενα.
Επισκεπτήριο: Δευτέρα έως και Σάββατο από 09.00 π.μ έως και 13.00 μ.μ. και από 17.00 μ.μ. έως και 20.00 μ.μ. Την Κυριακή η Μονή παραμένει ανοιχτή καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας. Τηλέφωνο Μονής: (+30) 24620 25261.
Πηγή: eamfia.wordpress.com
kimintenia 