Στα παλαιότερα χρόνια οι χωρικοί δεν είχαν οικονομική άνεση για να θρέψουν την πολυμελή οικογένειά τους αλλά και οι γυναίκες εργάζονταν στα χωράφια, οπότε δεν υπήρχε ελεύθερος χρόνος για μαγειρική. Οι πέτουλες ήταν ένας εύκολος τρόπος να δημιουργηθεί ένα χορταστικό γεύμα σε ελάχιστο χρόνο και χωρίς κόστος. Άναβαν το τζάκι για να ζεσταθούν και έψηναν τις πέτουλες στην αξίνα λαδώνοντάς τη είτε με ελαιόλαδο είτε με λίπος από το παστό χοιρινό.
Πέτουλες ψημένες και άθελά τους καπνισμένες στα ξύλα της ελιάς, αρτυμένες με ελαιόλαδο και πασπαλισμένες με χωριάτικη, αλμυρούτσικη μυτζήθρα! Γιατί όμως να τις λένε «κρέπες» ή «σαν κρέπες»; Δεν είναι κρέπες… Το μόνο κοινό είναι το λεπτό, μαλακό ζυμαράκι. Δεν περιέχουν αυγά, γάλα και μπέικιν πάουντερ. Τι ζητάει η πέτουλα; Νερό διπλάσιο από το αλεύρι, ελάχιστο αλάτι και μια ιδέα λάδωμα. Ένας ταπεινός χυλός είναι… Καλή επιτυχία και καλή όρεξη!
ΥΛΙΚΑ
1 κούπα αλεύρι για όλες τις χρήσεις
2 κούπες νερό
1,5 κουταλάκι του γλυκού αλάτι
½ κούπα ηλιέλαιο
250 γρ. μυζήθρα τριμμένη
ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
Βάζουμε σε ένα μπολ το νερό, 2 κουταλιές της σούπας ηλιέλαιο και το αλάτι και τα δουλεύουμε με το σύρμα μέχρι να δημιουργηθεί ένας χυλός. Σκεπάζουμε με μεμβράνη και αφήνουμε τον χυλό στο ψυγείο για 1 ώρα. Βάζουμε ένα τηγάνι αντικολλητικό σε μέτρια προς δυνατή φωτιά και αλείφουμε τον πάτο με ελάχιστο ηλιέλαιο. Παίρνουμε μία βαθιά γεμάτη κουτάλα από το μείγμα και ρίχνουμε στο τηγάνι. Γυρνάμε το τηγάνι να πάει το μείγμα παντού και τηγανίζουμε και από τις δύο πλευρές, όπως κάνουμε με τις κρέπες. Καθεμία πέτουλα που τηγανίζουμε τη μεταφέρουμε σε έναν δίσκο, τη μία πάνω απ’ την άλλη πασπαλίζοντας ενδιάμεσα καθεμία με λίγη μυζήθρα, δημιουργώντας έτσι μια «τούρτα» από πιτούλες που ενδιάμεσα έχουν μυζήθρα. Βάζουμε σε ένα μπρίκι λίγο φρέσκο βούτυρο και το καίμε μέχρι να μοσχομυρίσει. Ραντίζουμε τις πέτουλες με το καυτό βούτυρο και σερβίρουμε αμέσως. Καλή επιτυχία και καλή όρεξη!
kimintenia 