André Malraux
(1901-1976)

«Πόσοι μόχθοι, Αθηναίοι, για να γίνω άξιος των επαίνων σας…»

Η δόξα του Περικλή -του ανθρώπου που έζησε και του μύθου που περιβάλλει τ’ όνομά του- είναι που στάθηκε συνάμα ο μεγαλύτερος υπηρέτης της πολιτείας, φιλόσοφος και καλλιτέχνης· ο Αισχύλος και ο Σοφοκλής δεν θα μας άγγιζαν τόσο αν δεν θυμόμασταν ότι υπήρξαν και στρατιώτες, άνθρωποι που αγωνίστηκαν για να υπερασπίσουν τις αξίες τους. Για τον κόσμο η κυρίαρχη Ελλάδα είναι πάντοτε η ρεμβαστική Αθηνά, ακουμπισμένη επάνω στο δόρυ της. Και ποτέ άλλοτε πριν απ’ αυτήν η τέχνη δεν είχε ενώσει το δόρυ, δηλαδή τον αγώνα του ανθρώπου, και τον στοχασμό.

Συνέχεια →