Η Αγία πάνσοφος Μεγαλομάρτυς Αικατερίνη

25 Νοεμβρίου 2024kimintenia

25 Νοεμβρίου

Η Αγία Αικατερίνη γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, το 294 μ.Χ. Θεωρείται ότι είχε βασιλική καταγωγή καθώς ήταν απόγονος της δυναστείας των Πτολεμαίων. Η οικογένειά της ήταν ειδωλολατρική, οι δε γονείς της, της έδωσαν το όνομα Δωροθέα. Η αγία σπούδασε στις εθνικές σχολές της εποχής της φιλοσοφία, ρητορική, ποίηση, μουσική, μαθηματικά, αστρονομία και ιατρική. Στα δεκαοκτώ της χρόνια γνώριζε τέλεια την Ελληνική και Ρωμαϊκή παιδεία και επιστήμη και είχε σπουδάσει τους μεγάλους ποιητές, Όμηρο και Βιργίλιο. Κατά τις ιατρικές σπουδές της μελέτησε τον Ιπποκράτη και τον Γαληνό, τους δύο κορυφαίους ιατρούς της αρχαιότητας. Περισσότερο όμως έδειξε κλίση προς την φιλοσοφία. Μελέτησε τα έργα όλων των αρχαίων φιλοσόφων. Θαύμαζε τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη και μπορούσε ν’ αναπτύξει διάλογο με οποιονδήποτε πάνω στα φιλοσοφικά θέματα. Σπούδασε επίσης τη ρητορική τέχνη και γνώριζε πολλές γλώσσες.

Λεπτομέρεια από εικόνα της αγίας στον Ι.Ν. Αγ. Αικατερίνης Κήπων Ζακύνθου

Στην εποχή της εθεωρείτο η πιο σοφή και μορφωμένη γυναίκα ολόκληρης της Αλεξάνδρειας. Διέθετε και τα τέσσερα στοιχεία που θαυμάζουν και επιζητούν συνήθως οι άνθρωποι κάθε εποχής: πλούτο, ομορφιά, μόρφωση και δόξα. Το απαράμιλλο σωματικό της κάλλος, η εκπληκτική της μόρφωση, η αριστοκρατική της καταγωγή και η αρετή με την οποία ήταν στολισμένη, την έκαναν περιζήτητη νύφη. Εκείνη όμως δεν ήθελε να παντρευτεί και για ν’ αποφύγει τις πιέσεις που δεχόταν από το οικογενειακό περιβάλλον της για το θέμα αυτό είχε δηλώσει πως θα παντρευόταν μόνον εκείνον που θ’ αποδεικνυόταν ταυτόχρονα πιο σοφός, πιο πλούσιος, πιο όμορφος και πιο δοξασμένος από την ίδια!

Εικόνες της αγίας Αικατερίνης: α) Βυζαντινό Μουσείο Βέροιας, β) Ι.Μ.
Σίμωνος Πέτρας Αγίου Όρους (15ος αι.), γ) εικόνα ρωσικής τεχνοτροπίας

Παρουσιάστηκαν βέβαια πολλοί γαμπροί, αλλά πού να βρισκόταν εκείνος που θα συγκέντρωνε όλα τα προσόντα που ζητούσε η αγία; Απελπισμένοι τότε οι γονείς της αποφάσισαν να την στείλουν σε κάποιον φιλόσοφο ασκητή, για να τη συμβουλέψει τι έπρεπε να κάνει. Ο ασκητής λεγόταν Ανανίας και ήταν ένας άγιος άνθρωπος, που ασκήτευε σε μία ερημική τοποθεσία έξω απ’ την πόλη. Όταν είδε την αγία κατάλαβε, με το χάρισμα που είχε από το Θεό, πως θα γινόταν μία θερμή Χριστιανή.

Σκηνές του βίου της Αγίας Αικατερίνης: η λήψη της εικόνας της Παναγίας
από τον Άγιο Ανανία και η παρότρυνση του ηγεμόνα να θυσιάσει στα είδωλα
(λεπτομέρειες από εικόνα της αγίας στον Ι.Ν. Αγ. Αικατερίνης Κήπων Ζακύνθου)

Ο Ανανίας μίλησε στην αγία για κάποιον Νυμφίο που ήταν πολύ πιο σοφός, πολύ πιο πλούσιος, πολύ πιο όμορφος και πολύ πιο δοξασμένος από εκείνη! Η Αικατερίνη ενθουσιάστηκε και ζήτησε να Τον γνωρίσει. Τότε ο άγιος Ανανίας της έδωσε μία εικόνα της Παναγίας, που κρατούσε το Χριστό στην αγκαλιά Της και τη συμβούλεψε να κλειστεί στο δωμάτιό της, να προσευχηθεί όλη τη νύχτα και να παρακαλέσει την Παναγία να της δείξει τον Υιό Της!

Εικόνες της Αγίας Αικατερίνης με σκηνές του μαρτυρίου της

Η Αγία Αικατερίνη έκανε ό,τι της είπε ο ασκητής και τη νύχτα κουρασμένη, όπως ήταν από την προσευχή και την αγωνία, την πήρε ο ύπνος. Και τότε είδε σε όραμα την Παναγία να κρατάει σαν βρέφος το Χριστό, ο οποίος ακτινοβολούσε περισσότερο κι από τον ήλιο. Σε προτροπή της Παναγίας να κοιτάξει ο Χριστός την Αγία, ο Χριστός αρνήθηκε, έστρεψε αλλού το πρόσωπό του και είπε πως δεν μπορούσε να την δει γιατί ήταν όλο σκοτάδι και ασχήμια, λόγω της καταστάσεως στην οποία βρισκόταν. Αν ήθελε να Τον δει, έπρεπε να συμβουλευτεί τον ασκητή.

Σκηνές του βίου της Αγίας Αικατερίνης: η ομολογία της πίστεώς της
και η συνομιλία της με τους σοφούς ρήτορες (λεπτομέρειες από εικόνα
της αγίας στον Ι.Ν. Αγ. Αικατερίνης Κήπων Ζακύνθου)

Τότε ξύπνησε ταραγμένη η αγία και μέσα στη νύχτα σχεδόν ξεκίνησε με μερικές ακόμα γυναίκες, για να συναντήσει τον ασκητή. Όταν έφτασε, έπεσε με δάκρυα γονατιστή και του διηγήθηκε όλο το όραμα. Ο άγιος Ανανίας της μίλησε τότε για τη χριστιανική πίστη, για τον Χριστό, την αγάπη και τη θυσία Του για τους ανθρώπους καθώς και για την ευτυχία που βρίσκουν οι ψυχές κοντά Του! Η αγία τα άκουσε όλα αυτά με πολλή προσοχή. Αγάπησε τον Χριστό και βαπτίστηκε χριστιανή. Έλαβε το όνομα Αικατερίνα, που κατά μία εκδοχή σημαίνει «πάντα καθαρή, αγνή» (αιέν καθαρινά, δηλαδή «η πάντοτε αγνή»), ενώ σύμφωνα με άλλη παράδοση σημαίνει «Στεφανία» ή «Πολυστέφανη».

Εικόνες της Αγίας Αικατερίνης

Την νύχτα είδε πάλι όραμα. Είδε ξανά την Παναγία και το μικρό Χριστό. Αλλ’ αυτή τη φορά ο Χριστός την κοίταξε με αγάπη και στην ερώτηση της Παναγίας πώς την έβλεπε, απάντησε: «Τώρα έγινε λαμπερή, ένδοξη, πλούσια και πάνσοφος. Τίποτε από τα παλαιά δεν βρίσκω επάνω της. Έφυγε το σκοτάδι. Εξαφανίστηκε η ασχήμια της. Τώρα αποφασίζω να την μνηστευθώ, για νύμφη Μου άφθορο». Τότε η αγία είδε πως έπεσε κάτω και με δάκρυα Του είπε: «Υπερένδοξε Δέσποτα, δεν είμαι άξια να δω την Βασιλεία Σου. Αλλ’ αξίωσέ με να γίνω μία ταπεινή δούλη Σου». Εκείνη τη στιγμή η Παναγία της έπιασε το δεξί της χέρι και είπε: «Δος της, παιδί Μου, το δακτυλίδι, να την νυμφευθείς, για να την αξιώσεις της Βασιλείας σου της αιωνίου». Και ο Χριστός της έβαλε στο δάκτυλό της ένα ωραίο δακτυλίδι λέγοντάς της: «Ιδού σήμερον σε λαμβάνω διά νύμφη Μου άφθορον και αιώνιον. Φύλαξε με ακρίβεια αυτήν την συμφωνία και μη λάβεις πλέον άλλον νυμφίον επίγειον». Τότε ξύπνησε η αγία Αικατερίνη και είδε πως φορούσε πράγματι στο δεξί της χέρι το δακτυλίδι του Κυρίου!

Από τότε δόθηκε ολόψυχα στο Χριστό! Έγινε πιστή μαθήτρια και απόστολός Του. Κήρυττε παντού με φλόγα στην καρδιά. Με το παράδειγμα και τη διδασκαλία της τράβηξε πολλούς συμπολίτες της στην πίστη του Χριστού, ιδιαίτερα τους διανοουμένους της εποχής της. Το έργο της εξαπλώθηκε ακόμη και πολύ πέρα από την Αλεξάνδρεια.

Εικόνες της Αγ. Αικατερίνης με σκηνές του μαρτυρίου της: α. Κων/νου Τζάνε
(17ος αι.) Μουσείο Μπενάκη, β. Από τον Ι.Ν. Αγ. Αικατερίνης Κήπων Ζακύνθου

Στα χρόνια της αγίας Αικατερίνης ζούσε ένας μεγάλος διώκτης των Χριστιανών, ο Μαξέντιος. Αυτός τιμούσε πολύ τους ειδωλολατρικούς θεούς. Ήθελε μάλιστα να προσφέρει σε αυτούς μία εντυπωσιακή θυσία, για τούτο διέταξε να έλθουν όλοι, από τα χωριά και τις πόλεις, στην Αλεξάνδρεια και να προσφέρουν θυσίες με τον όρο ότι όποιος δεν θυσίαζε στους ψεύτικους θεούς του και προσκυνούσε άλλον θεό θα θανατωνόταν.

Σκηνή του μαρτυρίου των σοφών ρητόρων και η λήψη άθικτων των λειψάνων τους
(λεπτομέρειες από εικόνα της αγίας στον Ι.Ν. Αγ. Αικατερίνης Κήπων Ζακύνθου)

Η αγία Αικατερίνη, όταν είδε το λαό να τρέχει φοβισμένος και παρά την θέλησή του, να θυσιάζει στα είδωλα, λυπήθηκε κατάκαρδα. Άρχισε όμως να ενθαρρύνει τους Χριστιανούς να μην αρνηθούν την πίστη τους και παρακινούσε τους ειδωλολάτρες να μην θυσιάσουν. Πολλοί από αυτούς, χάρη στην ευγλωττία και την πειστικότητά της, γνώρισαν την αληθινή πίστη του Χριστού και έγιναν χριστιανοί. Έπειτα η αγία παρουσιάστηκε μπροστά στον αυτοκράτορα, ομολόγησε την πίστη της και τον έλεγξε σκληρά για όλα όσα έκανε. Εκείνος γεμάτος θυμό, έδωσε εντολή να την φυλακίσουν σε σκοτεινή φυλακή.

Εικόνες της Αγίας Αικατερίνης με τον τροχό, το σύμβολο του μαρτυρίου της

Διέταξε μάλιστα πενήντα ρήτορες απ’ όλη την αυτοκρατορία να παρουσιαστούν ενώπιόν του και να μεταπείσουν την Αικατερίνα. Οι ρήτορες κατέφθασαν και κατέβαλαν κάθε δυνατή προσπάθεια, με την τέχνη του λόγου τους και τη σοφία τους, ώστε να μεταπείσουν την αγία, αντί όμως να συμβεί αυτό πείσθηκαν οι ίδιοι από την Αικατερίνη, χάρη στα ρητά των αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων σχετικά με τον αληθινό Θεό, που τους ανέφερε η Αγία και επίστευσαν όλοι στον Ιησού Χριστό. Μετά από αυτό οι πενήντα σοφοί ρήτορες ρίχτηκαν στη φωτιά με διαταγή του αυτοκράτορα και έγιναν έτσι μάρτυρες Χριστού. Αργά το βράδυ, όταν κάποιοι ευσεβείς Χριστιανοί πήγαν να παραλάβουν τα λείψανά τους, είδαν με έκπληξη, ότι τα σώματά τους ήταν νεκρά, αλλ’ ανέπαφα. Τα έθαψαν τότε θαυμάζοντας την δύναμη του Κυρίου!

Η αυτοκράτειρα Φαυστίνα και ο Πορφύριος επισκέπτονται
την Αγία Αικατερίνη στη φυλακή και η σκηνή του μαρτυρίου τους
(λεπτομέρειες από εικόνα στον Ι.Ν. Αγ. Αικατερίνης Κήπων Ζακύνθου)

Στη συνέχεια ο ειδωλολάτρης αυτοκράτορας στράφηκε εναντίον της Αγίας Αικατερίνης, χρησιμοποιώντας διαφόρους τρόπους για να την παρασύρει, αλλά δεν τα κατάφερε. Άρχισε με κολακείες. Συνέχισε με διάφορα φρικτά βασανιστήρια και μαστιγώσεις. Έριξε την αγία στη φυλακή επί 12 ημέρες με τη διαταγή να μην της δοθεί καθόλου τροφή. Στο διάστημα αυτό πίστεψαν και μαρτύρησαν η σύζυγος του αυτοκράτορα Φαυστίνα και ο στρατηλάτης Πορφύριος, τους οποίους ο Μαξέντιος αποκεφάλισε καθώς επίσης μαρτύρησαν μαζί τους και 200 στρατιώτες, που πίστευσαν στον Χριστό και ομολόγησαν την πίστη τους αυτή μπροστά στον ηγεμόνα, των οποίων τη μνήμη συνεορτάζουμε την ίδια ημέρα με την αγία Αικατερίνη.

Εικόνα του Γεωργίου Κλόντζα (16ος αι.). Απεικονίζει την Αγία Αικατερίνη
ενώ δέχεται το δακτυλίδι της μνηστείας της από τον Σωτήρα Χριστό

Τέλος, βλέποντας ότι η Αγία δεν άλλαζε πίστη, ο αυτοκράτορας σκέφτηκε ένα φρικτό τρόπο για να την θανατώσει, χρησιμοποιώντας έναν ξύλινο τροχό, ο οποίος είχε καρφωμένα γύρω του καρφιά και κυλώντας τον, ενώ ήταν δεμένο πάνω του το σώμα της Αικατερίνης. Δεν κατάφερε όμως ο τύραννος τίποτε, καθώς η αγία σώθηκε εκ θαύματος. Βλέποντας ο αυτοκράτορας ότι ούτε τα βασανιστήρια στάθηκαν ικανά να κάμψουν την πίστη της αγίας, διέταξε να την αποκεφαλίσουν.

Το μαρτύριο και ο ενταφιασμός της Αγίας Αικατερίνης
(λεπτομέρειες από εικόνα στον Ι.Ν. Αγ. Αικατερίνης Κήπων Ζακύνθου)

Λίγο πριν τον αποκεφαλισμό της η καλλιπάρθενος Νύμφη του Χριστού Αγία Αικατερίνη, ενώπιον πλήθους κόσμου, κάμπτουσα τα γόνατα προς τον Κύριον, προσευχήθηκε και είπε: «Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός μου, ευχαριστώ σοι ότι έστησας επί πέτραν της υπομονής τους πόδας μου και κατεύθυνάς μου τα διαβήματα· έκτεινον τώρα τας αχράντους παλάμας σου, όπου εις τον Σταυρόν ετραυμάτισες, και δέξαι μου την ψυχήν, την οποίαν έθυσα διά την αγάπην σου. Μνήσθητι Κύριε, ότι σαρξ και αίμα είμεθα, και μη αφήσης να φανερωθώσιν από τους δεινούς εξεταστάς εις το φοβερόν Σου Κριτήριον τα εν αγνοία μου πταίσματα, αλλά απόπλυνον αυτά με τα αίματα, όπου έχυσα διά την αγάπην Σου, και οικονόμησαι να γένη το σώμα τούτο, όπου διά σε κατεκόπη, αθέατον εις εκείνους όπου θέλουν ζητήσει αυτό, και φύλαξον αυτό σώον και ακέραιον όπου ορίσει η Βασιλεία Σου. Επίβλεψον εξ ύψους αγίου σου Κύριε, επί τον περιεστώτα λαόν τούτον, και οδήγησον αυτούς εις το φως της σης επιγνώσεως. Δίδου δε και εις όσους επικαλέσονται δι᾿ εμού το Πανάγιόν Σου Όνομα τα προς το συμφέρον αιτήματα, διά να σε δοξάζουσι με τον συνάναρχον Πατέρα και το συναίδιον Πνεύμά Σου, νυν και αεί, και εις τους αιώνας. Αμήν».

Κατά την παράδοση, μετά τον αποκεφαλισμό της, άγγελοι παρέλαβαν το σώμα της και το μετέφεραν στην κορυφή του υψηλότερου όρους του Σινά, το οποίο σήμερα φέρει το όνομά της. Μεταξύ 8ου και 9ου αιώνα, η ύπαρξη του αγίου λειψάνου αποκαλύφθηκε σε όνειρο σε μοναχούς της Μονής Σινά, οπότε και έγινε η ανακομιδή και η τοποθέτησή του στο Άγιο Βήμα του Καθολικού της Μονής, σε μαρμάρινη λάρνακα πάνω από την οποία καίουν εννέα ολόχρυσες κανδήλες. Το μύρο που ανάβλυζε και ακόμη αναβλύζει από την τιμία κάρα της αγίας είναι ένα συνεχές θαύμα. Η ευλάβεια προς την Αγία Αικατερίνη και το όνομά της διαδόθηκαν στη Δύση από τους Σταυροφόρους και από τον 11ο αιώνα και μετά η Μονή του Θεοβαδίστου Όρους Σινά άρχισε να γίνεται γνωστή και ως Μονή της Αγίας Αικατερίνης.

Η Ιερά Μονή Αγίας Αικατερίνης στο Σινά

Η μνήμη της Αγίας Μεγαλομάρτυρος και πανσόφου Αικατερίνης τιμάται την 25η Νοεμβρίου. Η Κατερίνη, η πρωτεύουσα της Πιερίας, τιμά την Αγία Αικατερίνη ως πολιούχο. Σύμφωνα με την παράδοση, ο σημερινός νεκροταφειακός ναός της Αγίας Αικατερίνης ήταν μετόχι της Ιεράς Μονής Σινά. Αρχικά, όταν κτίστηκε ο ναός, η Κατερίνη δεν ήταν παρά ένας μικρός οικισμός. Αργότερα, όταν αναπτύχτηκε η πόλη, πήρε το όνομά της από τον ναό. Η δε Πολιτεία με ειδικό διάταγμα όρισε την Αγία Αικατερίνη πολιούχο. Ο Μητροπολίτης Κίτρους Βαρνάβας είναι εκείνος που έφερε στην Κατερίνη λείψανα της αγίας, τα οποία προσέφερε ο Αρχιεπίσκοπος Σινά, στις 25 Νοεμβρίου 1967 και τοποθετήθηκαν στον καθεδρικό Ναό της Θείας Αναλήψεως.

Ἀπολυτίκιον (Ἦχος δ’)
Ἡ ἀμνάς σου Ἰησοῦ, κράζει μεγάλη τῇ φωνῇ. Σὲ Νυμφίε μου ποθῶ, καὶ σὲ ζητοῦσα ἀθλῶ, καὶ συσταυροῦμαι καὶ συνθάπτομαι τῷ βαπτισμῷ σου· καὶ πάσχω διὰ σέ, ὡς βασιλεύσω σὺν σοί, καὶ θνήσκω ὑπὲρ σοῦ, ἵνα καὶ ζήσω ἐν σοί· ἀλλ᾽ ὡς θυσίαν ἄμωμον προσδέχου τὴν μετὰ πόθου τυθεῖσάν σοι. Αὐτῆς πρεσβείαις, ὡς ἐλεήμων, σῶσον τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Έτερον Ἀπολυτίκιον (Κατέβασμα) (Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον)
Τὴν πανεύφημον νύμφην Χριστοῦ ὑμνήσωμεν, Αἰκατερίναν τὴν θείαν καὶ πολιοῦχον Σινᾶ, τὴν βοήθειαν ἡμῶν καὶ ἀντίληψιν· ὅτι ἐφίμωσε λαμπρῶς, τοὺς κομψοὺς τῶν ἀσεβῶν, τοῦ Πνεύματος τῇ δυνάμει, καὶ νῦν ὡς Μάρτυς στεφθεῖσα, αἰτεῖται πᾶσι τὸ μέγα ἔλεος.

Κοντάκιον (Ἦχος γ’. Ἡ Παρθένος σήμερον)
Τὴν σοφίαν ἄνωθεν, κομισαμένη τοῦ λόγου, τῶν ῥητόρων ἤλεγξας, τὰς φληναφίας εὐτόνως· κάλλεσι, τῆς παρθενίας ὡραϊσμένη, αἵμασι, τῆς μαρτυρίας πεποικιλμένη· διὰ τοῦτό σε ὡς νύμφην, Αἰκατερίνα Χριστὸς προσήκατο.

Έτερον Κοντάκιον (Ἦχος β’. Τὰ ἄνω ζητῶν)
Χορείαν σεπτήν, ἐνθέως φιλομάρτυρες, ἐγείρατε νῦν, γεραίροντες τὴν πάνσοφον, Αἰκατερίναν· αὕτη γάρ, ἐν σταδίῳ τὸν Χριστὸν ἐκήρυξε, καὶ τὸν ὄφιν ἐπάτησε, ῥητόρων τὴν γνῶσιν καταπτύσασα.

Μεγαλυνάριον
Νύμφη τοῦ Σωτῆρος πανευκλεής, αἴγλῃ παρθενίας,καὶ σοφίας τῇ καλλονῇ, καὶ μαρτύρων ἄθλοις, λαμπρῶς πεποικιλμένη,Αἰκατερίνα ὤφθης ὡς καλλιπάρθενος.

Ὁ Οἶκος
Τὴν ἐκ Θεοῦ σοφίαν λαβοῦσα παιδόθεν ἡ Μάρτυς, καὶ τὴν ἔξω καλῶς σοφίαν πᾶσαν μεμάθηκε, γνοῦσα δὲ ἐκ ταύτης τὴν τῶν στοιχείων κίνησίν τε καὶ ποίησιν κατὰ λόγον, καὶ τὸν αὐτὰ ἐξ ἀρχῆς διὰ λόγου ποιήσαντα, αὐτῷ τὴν εὐχαριστίαν ἐν νυκτὶ καὶ ἡμέρᾳ προσέφερε· τὰ δὲ εἴδωλα καθεῖλε, καὶ τοὺς ταῦτα ἀφρόνως λατρεύοντας, Ῥητόρων τὴν γνῶσιν καταπτύσασα.

Κάθισμα (Ἦχος α’. Τὸν τάφον σου Σωτὴρ)
Μολοῦσα εὐθαρσῶς, πρὸς ἀγῶνας τρισμάκαρ, ἀνδρείως τὸν Χριστόν, ὡμολόγησας Μάρτυς, καὶ τύραννον ἤλεγξας, δυσσεβῆ καὶ παράφρονα, καὶ κατῄσχυνας, ῥητορευόντων τὰ στίφη, καὶ ἀνέδραμες, εἰς οὐρανίους σκηνώσεις· διὸ σε δοξάζομεν.

Έτερον Κάθισμα (Ἦχος δ’. Κατεπλάγη Ἰωσὴφ)
Ἡ παρθένος καὶ σεμνή, Αἰκατερῖνα ἡ σοφή, τῇ δυνάμει τοῦ Χριστοῦ, ἐπιρρωσθεῖσα ἀληθῶς, ἀγαλλομένη εἰσέρχεται ἐν σταδίῳ, καὶ τύραννον ὠμόν, καταβαλοῦσα στερρῶς, καὶ πᾶσαν τὴν πληθύν, τῶν δυσσεβούντων ἐχθρῶν, μετ’ εὐφροσύνης ἔψαλλεν, ἀκαταπαύστως μεγάλῃ φωνῇ· Χριστέ μου δόξα, Σωτὴρ καὶ ῥύστα, σὺ οὖν δέξαι τὸ πνεῦμά μου.

Έτερον Κάθισμα (Ἦχος πλ. δ’. Τὸ προσταχθὲν μυστικῶς)
Ἀλεξανδρέων ἡ λαμπρὰ καὶ θεία πόλις, ἐπὶ τῇ μνήμῃ σου σεμνὴ πανηγυρίζει, καὶ γεραίρει τοὺς ἄθλους σου Αἰκατερῖνα οὓς ἔτλης γενναιοφρόνως ὑπὲρ Χριστοῦ· καὶ μέγα βρενθυομένη σοι ἐκβοᾷ· Ὦ Παρθένε πολύαθλε, εἰς οὐρανίους σκηνάς, συνοῦσα νῦν τῷ Κτίστῃ σου, χαῖρε Μάρτυς πανθαύμαστε.

Έτερον Κάθισμα (Ἦχος πλ. δ’. Τὴν Σοφίαν καὶ Λόγον)
Τὴν σοφίαν τὴν ὄντως ἐξ Οὐρανοῦ, διὰ στόματος Μάρτυς τοῦ Μιχαήλ, λαβοῦσα πανεύφημε, καὶ ἐν ἄθλοις ἀήττητε, τῇ μὲν σοφίᾳ τῇ ἔξω, τοὺς Ῥήτορας ἔπτηξας, τῇ δὲ σοφίᾳ τῇ θείᾳ, τὴν πλάνην ἐμείωσας· ὅθεν καθορῶν σου, τὸν ἀγῶνα ὁ Κτίστης, παρέστη ἐνισχύων σε. Δεῦρο λέγων ἀνάβηθι· οἱ θησαυροὶ γὰρ σε μένουσι· Πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, τῶν πταισμάτων ἄφεσιν δωρήσασθαι, τοῖς ἑορτάζουσι πόθῳ, τὴν ἁγίαν μνήμην σου.