Ο ευχαριστιακός τρόπος ζωής και ο ρόλος του ανθρώπου στη δημιουργία

Ο άνθρωπος είναι ένα ζωντανό πλάσμα
που έχει λάβει την κλήση να γίνει Θεός

Μητροπολίτης Διοκλείας Κάλλιστος Ware

«Ως εικόνα του Θεού ο άνθρωπος έχει τη δυνατότητα να υπερβαίνει τον εαυτό του, να μεσιτεύει ανάμεσα στις ακρότητες και να τις οδηγεί στην αρμονία. Το ανθρώπινο ον δεν είναι πρωταρχικά ένα λογικό ζώον, ούτε ακόμη ένα πολιτικό ζώον, αλλά πολύ πιο θεμελιακά ένα ευχαριστιακό ζώον. Το υψηλότατο προνόμιο και η υπέρτατη κλήση μας, η πράξη η οποία μας πραγματώνει αυθεντικά, είναι να προσφέρουμε τον κόσμο ως ευχαριστία πίσω στον Θεό. Η ίδια η οικολογική κρίση έδειξε πως αυτό που χρειάζεται να επιδείξουμε είναι ένα ευχαριστιακό και ασκητικό πνεύμα, μια στάση αυτοπεριορισμού, κενωτικής απλότητας στον συνολικό τρόπο ζωής μας, μια θέληση να διακρίνουμε, και ως κοινότητες και σε προσωπικό επίπεδο, ανάμεσα σε αυτό που θέλουμε και σε αυτό που χρειαζόμαστε. Το γεγονός ότι θέλουμε κάτι, δεν σημαίνει αυτομάτως ότι έχουμε και το δικαίωμα να το αποκτήσουμε. Αυτό είναι ένα μάθημα που οι καταναλωτικές κοινωνίες σε όλον τον κόσμο δεν επιθυμούν να διδαχθούν. Με μια λέξη, εννοούμε ένα πνεύμα επώδυνης θυσίας. Άλλωστε η τελεία αγάπη είναι η θυσιαστική αγάπη. Να προσφέρεις τον κόσμο πίσω στον Θεό ευχαριστιακά, σημαίνει να προσφέρεις την ίδια σου τη ζωή ως θυσία στον Θεό, για χάρη των συνανθρώπων σου. Μόνο που με μια τέτοια θυσία, θα ανακαλύψουμε ότι δεν χάνουμε άλλα κερδίζουμε». Τα σοφά τούτα λόγια ανήκουν σε έναν από τους σπουδαιότερους θεολόγους του καιρού μας, στον π. Κάλλιστο Ware και τα καταθέτουμε ως μία από τις πιο γνήσιες ορθόδοξες μαρτυρίες για το θαύμα της ζωής, τον άνθρωπο και τη θέση του στη δημιουργία.

Συνέχεια

Πάντα, πάντα περνάς τη φωτιά

«Πάντα πάντα περνάς τη φωτιά
για να φτάσεις τη λάμψη.
Πάντα πάντα τη λάμψη περνάς
για να φτάσεις ψηλά τα βουνά τα χιονόδοξα»

Οδυσσέας Ελύτης, «Το Άξιον Εστί»

Συνέχεια

Η Μεγάλη Έξοδος

Τίς ἡμέρες ἐκεῖνες ἔκαναν σύναξη μυστική τά παιδιά καί λάβανε τήν ἀπόφαση, ἐπειδή τά κακά μαντάτα πλήθαιναν στήν πρωτεύουσα, νά βγοῦν ἔξω σέ δρόμους καί σέ πλατεῖες μέ τό μόνο πρᾶγμα πού τούς εἶχε ἀπομείνει: μιά παλάμη τόπο κάτω ἀπό τ’ ἀνοιχτό πουκάμισο, μέ τίς μαῦρες τρίχες καί τό σταυρουδάκι τοῦ ἥλιου. Ὅπου είχε κράτος ἡ Ἄνοιξη.

Συνέχεια

Ο Οδυσσέας Ελύτης στο Αλβανικό μέτωπο (1940-41)

Ο ποιητής Οδυσσέας Ελύτης (στο κέντρο) στο Αλβανικό μέτωπο το 1940-41

Ο Οδυσσέας Ελύτης πολέμησε στο αλβανικό μέτωπο το 1940, ως ανθυπολοχαγός. Ο σημαντικότερος πνευματικός καρπός της εμπειρίας του εκείνης είναι το έργο του «Το Άξιον Εστί», στο οποίο έκλεισε ολόκληρη τη μαρτυρική μοίρα και την πορεία του Ελληνισμού με έναν τρόπο που καθόρισε μοναδικά και για πάντα τα Ελληνικά γράμματα.

Συνέχεια

ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ εορτάζοντας τη μνήμη των αγίων Κηρύκου και Ιουλίτης – Ένα θαύμα να καίει στους ουρανούς τ’ αλώνια

Κολάζ του Οδυσσέα Ελύτη

ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ στο πέτρινο πεζούλι
αντικρύ του πελάγους η Μυρτώ να στέκει
σαν ωραίο οκτώ ή σαν κανάτι
με την ψάθα του ήλιου στο ένα χέρι

Συνέχεια