Η θητεία του καλοκαιριού και η ηλικία της γλαυκής θύμησης

Ἡ ἡλικία τῆς γλαυκῆς θύμησης

Ἡ θητεία τοῦ καλοκαιριοῦ
Στὰ πεῦκα καὶ στὰ κύματα
Μὲ γυμνές ὧρες
Ποὺ κρατᾶν στὰ δάχτυλα τὴν ὕπαρξη
Κυματιστή
Ξεφυλλισμένη
Ἐλεύθερη
Σὰν φῶς
Ὤ! λυγισμένη εὐωδιά
Ἀγαθό μονοπάτι

Συνέχεια

Τα πέτρινα σκαλιά του Αυγούστου (Οδυσσέας Ελύτης)

Ἔλα λοιπὸν ἀπ’ τὴν ἀρχή νὰ ζήσουμε τὰ χρώματα
Ν’ ἀνακαλύψουμε τὰ δῶρα τοῦ γυμνοῦ νησιοῦ
Ρόδινοι καὶ γαλάζιοι τροῦλλοι θ’ ἀναστήσουν τὸ αἴσθημα
Γενναῖο σὰ στῆθος τὸ αἴσθημα ἕτοιμο νὰ ξαναπετάξῃ
Ἔλα λοιπὸν νὰ στρώσουμε τὸ φῶς
Νὰ κοιμηθοῦμε τὸ γαλάζιο φῶς στὰ πέτρινα σκαλιὰ τοῦ Αὐγούστου

Συνέχεια

Την αφρούρητη νυχτιά (Οδυσσέας Ελύτης)

Την αφρούρητη νυχτιά πήρανε θύμησες
Μαβιές
Κόκκινες
Κίτρινες
Τ’ ανοιχτά μπράτσα της γεμίσανε ύπνο
Τα ξεκούραστα μαλλιά της άνεμο
Τα μάτια της σιωπή…

Συνέχεια

Την αφρούρητη νυχτιά πήρανε θύμησες
Μαβιές
Κόκκινες
Κίτρινες
Τ’ ανοιχτά μπράτσα της γεμίσανε ύπνο
Τα ξεκούραστα μαλλιά της άνεμο
Τα μάτια της σιωπή…

Συνέχεια

Πού είναι η γνώριμη ανηφοριά του μικρού Σεπτεμβρίου;

Πού είναι η γνώριμη ανηφοριά του μικρού Σεπτεμβρίου
στο κοκκινόχωμα όπου έπαιζες θωρώντας προς τα κάτω
τους βαθιούς κυαμώνες των άλλων κοριτσιών…

Συνέχεια

Πού είναι η γνώριμη ανηφοριά του μικρού Σεπτεμβρίου
στο κοκκινόχωμα όπου έπαιζες θωρώντας προς τα κάτω
τους βαθιούς κυαμώνες των άλλων κοριτσιών…

Συνέχεια

Ωδή στη Σαντορίνη (Οδυσσέας Ελύτης)

Βούλα Παπαϊωάννου, Οία Σαντορίνης 1950-1955
Φωτογραφικό Αρχείο Μουσείου Μπενάκη (gr.pinterest.com)

Η «Ωδή στη Σαντορίνη» είναι το πρώτο κατά σειρά ποίημα της Ενότητας «Η θητεία του καλοκαιριού» από τη Συλλογή «Προσανατολισμοί». Πρόκειται για ένα αριστουργηματικό ποίημα του Οδυσσέα Ελύτη, στο οποίο ο κορυφαίος μας ποιητής εξυμνεί με τον δικό του, μοναδικό τρόπο τη Σαντορίνη, αυτό το ξεχωριστό αιγαιοπελαγίτικο νησί.

Συνέχεια

Στη Σάμο της Γαλήνης…

Ο Προφ. Ηλίας στον Κέρκη

Ψάχνοντας στίχους για μία επετειακή αναφορά στην παντοτινή αγαπημένη Ποίησή του, ανήμερα στη μνήμη των γενεθλίων του, έπεσα πάνω στον «Ωρίωνα» του Οδυσσέα Ελύτη, ένα από τα ποιήματα των «Προσανατολισμών» που απηχεί την αίσθηση των μελαγχολικών βραδιών πάνω από το κύμα του ανατολικού Αιγαίου, αυτής της πλέον καρποφόρας μεριάς του Ελληνισμού που μέσα στους προαιώνιους, αμύθητους πνευματικούς θησαυρούς της, μας χάρισε και ετούτα τα πρώτα, νεανικά ακόμα ποιητικά σκιρτήματα του κορυφαίου Ποιητή μας.

Συνέχεια

Αποχαιρετώντας το καλοκαίρι στο νησί

Το κείμενο αυτό γράφτηκε τον Αύγουστο του 2015 και δημοσιεύτηκε στο τεύχος 27/2017 του περιοδικού «Αιγιναία», στο πλαίσιο αφιερώματος για τα 100 χρόνια από τη γέννηση του ζωγράφου μας Γιάννη Μόραλη, που έζησε και δημιούργησε στην Αίγινα.

Συνέχεια

Αποχαιρετισμός στην Αστυπάλαια

François Le Diascorn, Χαιρετισμός στην Αστυπάλαια, δεκ. ’80

Μὲ τὴν πρώτη σταγόνα τῆς βροχῆς σκοτώθηκε τὸ καλοκαίρι
Μουσκέψανε τὰ λόγια που εἴχανε γεννήσει ἀστροφεγγιές
Ὅλα τὰ λόγια που εἴχανε μοναδικό τους προορισμόν Ἐσένα!
Κατὰ ποῦ θ’ ἁπλώσουμε τὰ χέρια μας τώρα ποὺ δέ μᾶς λογαριάζει πιὰ ὁ καιρὸς
Κατὰ ποῦ θ’ ἀφήσουμε τὰ μάτια μας τώρα ποὺ οἱ μακρινές γραμμές ναυάγησαν στὰ σύννεφα
Τώρα ποὺ κλείσανε τὰ βλέφαρά σου ἀπάνω στὰ τοπία μας
Κι εἴμαστε -σὰ νὰ πέρασε μέσα μας ἡ ὁμίχλη-
Μόνοι ὁλομόναχοι τριγυρισμένοι ἀπ’ τὶς νεκρές εἰκόνες σου.

Συνέχεια

Τοῦ Αἰγαίου

Ὁ ἔρωτας
Τὸ ἀρχιπέλαγος
Κι ἡ πρώρα τῶν ἀφρῶν του
Κι οἱ γλάροι τῶν ὀνείρων του
Στὸ πιό ψηλό κατάρτι του
ὁ ναύτης ἀνεμίζει
Ἕνα τραγοῦδι

Συνέχεια

Πάντα ἡ στολή σου εἶναι στολὴ νησιοῦ

Norman Parkinson, Μύκονος 1962

«Πάντα ἡ στολή σου εἶναι στολὴ νησιοῦ
εἶναι μύλος ποὺ γυρίζει ἀνάποδα τὰ χρόνια
Τὰ χρόνια ποὺ ἔζησες καὶ ποὺ τὰ ξαναβρίσκω
νὰ πονοῦν στὸ στῆθος μου τὴ ζωγραφιά τους …»

Οδ. Ελύτης, «Προσανατολισμοί»

Η Μαρίνα των βράχων

Ἔχεις μιὰ γεύση τρικυμίας στὰ χείλη – Μὰ ποῦ γύριζες;
Ὁλημερὶς τὴ σκληρὴ ρέμβη τῆς πέτρας καὶ τῆς θάλασσας
Ἀετοφόρος ἄνεμος γύμνωσε τοὺς λόφους
Γύμνωσε τὴν ἐπιθυμία σου ὣς τὸ κόκαλο
Κι οἱ κόρες τῶν ματιῶν σου πήρανε τὴ σκυτάλη τῆς Χίμαιρας
Ριγώνοντας μ’ ἀφρό τὴ θύμηση!

Συνέχεια

Ήβη της Μέρας

Στη συλλογή του Οδυσσέα Ελύτη «Προσανατολισμοί» συναντάμε οι «Αιθρίες», ένα ποίημα γεμάτο ηλιόλουστες μέρες, θάλασσα και έρωτα:

Συνέχεια