«Μέρες της αρμύρας κι ο ήλιος πάντα εκεί
Χίλια μύρια κύματα μακριά τ’ Αϊβαλί…»

Όταν ξεκινάς το ταξίδι σου για πρώτη φορά από την προβλήτα της Μυτιλήνης για τα απέναντι παράλια, τα συναισθήματα είναι σίγουρα ανάμεικτα. Το μέρος που πρόκειται να πας, σου είναι εξαιρετικά οικείο, μια εικόνα γνώριμη. Είναι εκείνη η στεριά που αντικρίζεις όταν τραβάς το βλέμμα σου καθημερινά στη θάλασσα, στο δρόμο προς το Πανεπιστήμιο ή στη βραδινή βόλτα στο λιμάνι της πόλης. Ωστόσο, μπορεί να έχουν περάσει ολόκληρες γενιές από τότε που η γη αυτή ήταν Ελληνική, μπορεί η καταγωγή σου να μην είναι καν από τις «αλησμόνητες πατρίδες», όμως θελημένα ή μη φέρνεις στο νου σου τον όμορφο σκοπό, κείνο το λυπητερό αργό τραγούδι που βαστάει πάντα μέσα του ολάκερη την πίκρα, τον πόνο και την άσβεστη νοσταλγία για εκείνα που χάθηκαν…

Συνέχεια →

«Γι’ αυτό και οι πικραμένοι άνθρωποι είναι στο βάθος οι πιο αισιόδοξοι:
επειδή σ’ αυτούς έμεινε ακόμα το προνόμιο ν’ αγαπούν, να πιστεύουν
στον άνθρωπο και στη ζωή, το προνόμιο να κυνηγούνε χίμαιρες»
Ηλίας Βενέζης

Η Άννα Βενέζη – Κοσμετάτου

Χειμωνιάτικο απόγευμα και φτάνω στην πολυκατοικία, όπου ο μεγάλος συγγραφέας, Ηλίας Βενέζης πέρασε τα τελευταία χρόνια της ζωής του, στην οδό Ηροδότου. Με υποδέχεται η κόρη του Άννα Βενέζη – Κοσμετάτου. Στο διαμέρισμα κυριαρχεί η εμβληματική φυσιογνωμία του μεγάλου συγγραφέα και ακαδημαϊκού. Φωτογραφίες τοποθετημένες παντού στον χώρο, βιβλιοθήκες σε κάθε σημείο, τα προσωπικά του αντικείμενα, αφίσες από παραστάσεις και φυσικά τα βιβλία του.

Συνέχεια →