Η θαυματουργός εικόνα του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου Άσσιας (ekklisiaonline.gr)

Ξεχωριστά ευλαβούνται οι Κύπριοι αδερφοί μας τον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο, στον οποίο έχουν αφιερώσει πολυάριθμους ναούς σε ολόκληρη τη Μεγαλόνησο. Μεγάλο προσκύνημα αποτέλεσε και ο ναός του στην κατεχόμενη Άσσια Αμμοχώστου, την ιδιαίτερη πατρίδα του Αγίου Σπυρίδωνος, που λεηλατήθηκε κατά την τουρκική εισβολή και έχει μετατραπεί σε τζαμί. Η εφέστια εικόνα του Τιμίου Προδρόμου αγνοείτο επί πολλά έτη μέχρι τη θαυμαστή φανέρωσή της και τη μεταφορά της από τα Κατεχόμενα στις ελεύθερες περιοχές, το 2003.

Η βαθιά πίστη και η ευλάβεια που τρέφει ο Κυπριακός λαός στους Αγίους της Ορθοδοξίας μας είναι θαυμαστή και τον κραταιώνει αδιαλείπτως ανά τους αιώνες στις φοβερές δυσκολίες και στα βάσανα που πέρασε ιστορικά και ακόμα περνά. Ανάμεσα στο νέφος των Αγίων μας, ξεχωριστά ευλαβούνται οι Κύπριοι αδερφοί μας τον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο και Βαπτιστή του Κυρίου μας, στον οποίο έχουν αφιερώσει πολυάριθμους ιερούς ναούς και προσκυνήματα σε ολόκληρη την μεγαλόνησο. Ένα από αυτά είναι και ο άλλοτε περικαλλής ιερός ναός Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου της κατεχόμενης Άσσιας επαρχίας Αμμοχώστου και ιδιαίτερης πατρίδας του Αγίου Σπυρίδωνος, Επισκόπου Τριμυθούντος του Θαυματουργού. Ο ναός του αγίου Ιωάννου του Προδρόμου στην Άσσια λεηλατήθηκε κατά την τουρκική εισβολή του 1974 και έκτοτε έχει μετατραπεί σε τζαμί από τις δυνάμεις κατοχής. Ξεχωριστό δε προσκύνημα και ιερό κειμήλιο μεγάλης αξίας, που φυλασσόταν στον ναό πριν την τουρκική εισβολή, ήταν η θαυματουργός ιερά εικόνα του Τιμίου Προδρόμου, της οποίας η ύπαρξη μετά το 1974 αγνοείτο επί πολλά έτη, μέχρι την «απελευθέρωσή» της από τα κατεχόμενα εδάφη, το έτος 2003, με την θαυμαστή εύρεσή της σε ελληνική οικία της Άσσιας, που είχε στο μεταξύ κατοικηθεί από τούρκους εποίκους, και την μεταφορά της στις ελεύθερες περιοχές της Κύπρου.

Συνέχεια →

Κάλαντα, Σπύρος Βασιλείου

Τα ωραιότερα κάλαντα του κόσμου είναι για τα Άγια Θεοφάνεια και έρχονται από την Κύπρο! Με την εξαίσια φωνή του κορυφαίου ερμηνευτή Χρήστου Σίκκη, η Κύπρος μας ταξιδεύει στην ομορφιά και στα βαθύτερα νοήματα των ημερών με την πιο νοσταλγική μελωδία της ιερής μας παράδοσης.

Μια ιστορική φωτογραφία: τελευταία Θεοφάνεια στην ελεύθερη Αμμόχωστο,
ιερουργούντος του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου (Κύπρος, 6 Ιανουαρίου 1974)

Ο Χρήστος Σίκκης γεννήθηκε στην Αραδίππου Λάρνακας. Σπούδασε στην Παιδαγωγική Ακαδημία της Κύπρου και εργάστηκε ως δάσκαλος για δύο χρόνια στην Κύπρο. Το 1971 ήρθε στην Αθήνα. Παράλληλα με τις μουσικές του σπουδές στο Εθνικό Ωδείο, άρχισε να τραγουδάει στο ελληνικό ραδιόφωνο και στην τηλεόραση παραδοσιακά τραγούδια της πατρίδας του. Από το 1973 συμμετέχει σε συναυλίες σε χωριά και πόλεις της Ελλάδας και του εξωτερικού. Στην προσωπική του δισκογραφία ανήκουν οι δίσκοι: «Ώρα Καλή» (1987), «Τραγούδια από την Κύπρο» (1990), «Κύπρος της Γης Παράδεισος» (1993), «Έλληνες Ακρίτες» (1998) και «Φύσα Βοριά μου» (2007). Θεωρείται ένας από τους κορυφαίους ερμηνευτές παραδοσιακών τραγουδιών και ύμνων της Ελλάδος και της Κύπρου.

Πηγή: domnasamiou.gr

kimintenia.wordpress.com

Ο Άγιος Σπυρίδων Επίσκοπος Τριμυθούντος, ένθρονος, έργο του Λευκαδίτη
ζωγράφου Ιω. Ρούσσου (1779-1844), Αθήνα Μουσείο Μπενάκη (ageliaforos.com)

«Συνέβη αὐτόν διά Κυθρίας τῆς πόλεως διελθεῖν καί διά τοῦ ὄρους
τοῦ καλουμένου Πενταδακτύλου τήν ὁδοιπορίαν ποιήσασθαι ..»
(Από τον βίο του Αγ. Σπυρίδωνος του Θαυματουργού)

Έφθασαν και φέτος τα ευλογημένα Χριστούγεννα! Γεννιέται και πάλι ο Σωτήρας για κάθε άνθρωπο και κάθε τόπος ελληνικός και χριστιανικός, στα γιορτινά στολισμένος, ετοιμάζεται να υποδεχθεί το νεογέννητο Χριστό! Υπάρχει όμως κι εκείνη η αγαπημένη γη που στενάζει ακόμα βουβή και λεηλατημένη, υπόδουλη σε αυτούς που δεν σεβάστηκαν ούτε τα ιερά ούτε τον άνθρωπο και τον πολιτισμό… Στα κατεχόμενα εδάφη της Κύπρου μας, καμιά γωνιά δεν θα στολίσει και φέτος τη φάτνη της τη φωτεινή, ούτε οι Μάγοι θα έρθουν με τα πολύτιμα δώρα τους, μήτε οι άγγελοι θα φανούν στον ουρανό υμνολογώντας τον Λυτρωτή, ούτε κι αυτοί οι ταπεινοί βοσκοί θα ‘ρθούν να προσκυνήσουν… Στις ερειπωμένες εκκλησιές και στα ρημαγμένα βυζαντινά μοναστήρια δεν θ’ ακουστεί το «Δόξα εν υψίστοις» κι ο ηρωικός Πενταδάκτυλος θα γείρει ξανά αποκαμωμένος, ακούγοντας από μακριά, στις παγερές του νύχτες, τις ουράνιες ψαλμωδίες και τα κάλαντα των παιδιών από τις χριστιανικές πολιτείες που θα γιορτάζουν ολόφωτες και φορτωμένες από τα καλούδια και τη χαρά των ημερών… Λίγο πριν τη γέννηση του Χριστού και τόσο κοντά στην εορτή του Αγίου Σπυρίδωνος του Θαυματουργού, επιχειρούμε ένα σύντομο οδοιπορικό στη μνήμη και στην ιστορία, στα κατεχόμενα εδάφη της μαρτυρικής Άσσιας, στο «χωρκόν» όπου γεννήθηκε και ανδρώθηκε ο Άγιος Σπυρίδωνας, και της Τρεμετουσιάς (Τριμυθούντος), όπου έζησε και εθαυματούργησε ο μεγάλος Άγιος της χριστιανοσύνης. «Δεῦτε ἴδωμεν πιστοί, ποῦ ἐγεννήθη ὁ Χριστός»! Στην Κύπρο τη θαλασσοφίλητη των Αγίων και των Ποιητών, και στους αδερφούς μας, τον ηρωικό λαό της, είθε η χαρά Του νεογέννητου Χριστού να φέρει στην καινούργια Χρονιά τη λύτρωση, τη λευτεριά, την ειρήνη και την πολυπόθητη επιστροφή όλων στις πατρογονικές εστίες τους!

Συνέχεια →

19 Νοεμβρίου 1958

Κυριάκος Μάτσης (1926-1958) (kyriakosmatsis.com.cy)

Ο Κυριάκος Μάτσης αντιτάχθηκε σε κάθε μορφή ολοκληρωτισμού και καταπίεσης. Ο λόγος του υπήρξε πάντα λόγος διαχρονικός που πηγάζει από αξίες οικουμενικές και πανανθρώπινες. Η πίστη του στην ελευθερία και στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια στάθηκαν οι παντοτινοί σύντροφοί του και με την ηρωική θυσία του υπηρέτησε μέχρι τέλους τον αγώνα για την ελευθερία της πατρίδας του και την εθνική της αποκατάσταση.

Συνέχεια →

Το «Παραδοσιακό κυπριακό σπίτι» βρίσκεται στο παλαιό κέντρο του Παραλιμνίου επαρχίας Αμμοχώστου, επί της οδού Αγίας Μαρίνας αριθ. 5. Είναι κτίσμα του 19ου αιώνα, το οποίο ανακαινίσθηκε με φροντίδα, προκειμένου να διατηρεί τον ιδιαίτερο χαρακτήρα του. Πρόκειται για παραδοσιακή κατοικία προσανατολισμένη με τον ηλιακό προς το νότο. Αποτελείται από το δίχωρο δωμάτιο, ένα μικρότερο δωμάτιο με καμάρα και τον ηλιακό με δύο καμάρες.

Συνέχεια →

Η Άσσια, κατεχόμενη κοινότητα της επαρχίας Αμμοχώστου, είναι πρώτη στη λίστα των τόπων εξαφάνισης Αγνοουμένων, με 105 ανθρώπους της, των οποίων τα ίχνη χάθηκαν κατά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, τον Αύγουστο του 1974. Δεν υπάρχει άνθρωπος από την Άσσια που να μην έχει χάσει έστω ένα προσφιλές πρόσωπο τις μέρες της εισβολής. Όλα τα εγκλήματα πολέμου που έχουν διαπράξει τα Τουρκικά στρατεύματα κατοχής και τ/κ συνεργάτες τους στην Κύπρο, μεταξύ των οποίων και αυτό που διεπράχθη στην Άσσια, παραμένουν ατιμώρητα έως και σήμερα. Οι Ασσιώτες αρνούνται να δεχτούν υπολείμματα μόνο λειψάνων Αγνοουμένων συγγενών τους. Ζητούν να αναγνωριστεί ότι η αιτία θανάτου τους δεν ήταν «άγνωστη», όπως αναγράφεται στα οικεία πιστοποιητικά, αλλ’ η εν ψυχρώ δολοφονία τους από τα τουρκικά στρατεύματα και πως οι εκτελέσεις και οι εκτοπισμοί αμάχων, που συντελέσθηκαν στην Άσσια και τις γύρω περιοχές, συνιστούν εγκλήματα πολέμου.

Συνέχεια →

«Κι ἐφώναζα ώ θεϊκιά κι ὅλη αἵματα πατρίδα!»
Διονύσιος Σολωμὸς

Αμμόχωστος, Ιούλιος 1974

Στο τέλος του «Αττίλα ΙΙ» στην Κύπρο, η μάχη στη Μια Μηλιά και η πτώση της Αμμοχώστου (14-17 Αυγούστου 1974) παραμένουν μια ακόμα τραγική επέτειος για τον Ελληνισμό.

Η κατάληψη της πόλης της Αμμοχώστου κατά τον «Αττίλα ΙΙ» είναι ένα ξεχωριστό κομμάτι της τραγωδίας του 1974, καθώς επετεύχθη λόγω προδοσίας και τραγικής έλλειψης οργάνωσης και συντονισμού, καθώς εκτιμάται ότι ακόμα και οι ανεπαρκείς δυνάμεις που δρούσαν στην περιοχή χωρίς βοήθεια από τη νέα ελληνική κυβέρνηση της Χούντας, ήταν σε θέση να προστατέψουν την πόλη.

Συνέχεια →