Η μορφή του Μεγάλου Βασιλείου στην Ελληνορθόδοξη παράδοση και στην κουλτούρα της δυτικής κοινωνίας

Άγιος Βασίλειος ο Μέγας (330-379 μ.Χ.)
Ο Μέγας Βασίλειος ανήκει στους μεγάλους άνδρες της ιστορίας. Έζησε σε μια εποχή που ο παλιός ειδωλολατρικός κόσμος έδυε οριστικά και ένας νέος κόσμος, ο χριστιανικός ανέτειλε. Αυτός, μαζί με τους άλλους μεγάλους Πατέρες του 4ου μ.Χ. αιώνα, υπήρξε ένας από τους φορείς αυτού του νέου κόσμου. Και ακόμη περισσότερο: ο μεγάλος αυτός άνδρας, συνέβαλε καθοριστικά στην ομαλή μετάβαση στην νέα πολιτισμική πραγματικότητα. Αξιολόγησε με θαυμαστό τρόπο τα θετικά στοιχεία του αρχαίου κόσμου, τα οποία ενέταξε στη νέα πίστη και στον νέο αναδυόμενο χριστιανικό πολιτισμό. Χρησιμοποίησε με καταπληκτική δεξιότητα την αρχαιοελληνική φιλοσοφική σκέψη και τον πλούτο της ελληνικής γλώσσας, μέσω των οποίων εξέφρασε τις αιώνιες και σώζουσες αλήθειες της Θείας Αποκαλύψεως. Υπήρξε, τέλος, ο κατ’ εξοχήν θεοφόρος Πατέρας της Εκκλησίας, ο οποίος κατέστησε την χριστιανική πίστη τρόπο ζωής και πολιτείας και τους πιστούς αληθινό «βασίλειον ιεράτευμα», όπως ψάλλουμε στο απολυτίκιο της εορτής του! (Λάμπρος Σκόντζος, «Μέγας Βασίλειος: ο Κορυφαίος Πατέρας της Εκκλησίας μας», απόσπασμα)
Κι όμως σήμερα, ο Μέγας Βασίλειος, τούτος ο στήλος της Ορθοδοξίας, ο Άγιος Βασίλειος των χριστιανών ορθοδόξων, αποτελεί ένα κραυγαλέο παράδειγμα αλλοτρίωσης… Η εικόνα του ασκητικού Ιεράρχη, που συνδέθηκε με την εορτή της Πρωτοχρονιάς, αντικαταστάθηκε σιγά – σιγά από την πληθωρική μορφή του δυτικού Santa Claus, όχι βέβαια για λόγους πνευματικούς, αλλά προς εξυπηρέτηση υλικών – καταναλωτικών αναγκών και επιχειρηματικών συμφερόντων… O ευρωπαίος και αμερικανός Άγιος Βασίλης δείχνουν το όνειρο μιας κοινωνίας που στηρίζεται στην ευημερία, στην αφθονία, στην καλοπέραση, στην ευδαιμονία και στη μακροημέρευση του ανθρώπου.
Συνέχεια