Κώστας Μπαλάφας
(1920-2011)
Φωτογραφία
Αποχαιρετισμός στην Αστυπάλαια
Έφυγε από τη ζωή ο φωτογράφος του Πολέμου του Βιετνάμ
Ο Τιμ Πέιτζ, νεαρός φωτογράφος, στον Πόλεμο του Βιετνάμ, που του σφράγισε τη ζωή
Ο Τιμ Πέιτζ (Tim Page), ο θρυλικός φωτορεπόρτερ του Πολέμου του Βιετνάμ, πέθανε προχθές στην Αυστραλία σε ηλικία 78 ετών από καρκίνο. Οι παλιοί του συνάδελφοι αποτίνουν φόρο τιμής σε έναν «μέντορα», ένα «εξαιρετικό ταλέντο» στο πρόσωπο του Άγγλου φωτορεπόρτερ που κάλυψε αναρίθμητα γεγονότα επί μισό αιώνα.
ΣυνέχειαΠρόσωπα που σφράγισαν την Άνοιξη της Πράγας
Ο φωτογράφος Γιόζεφ Κουντέλκα και ο φοιτητής Γιαν Πάλατς σφράγισαν με τις μορφές τους την Άνοιξη της Πράγας, ο πρώτος αποτυπώνοντας μοναδικά με τον φακό του τα γεγονότα που εκτυλίχθηκαν για την ένοπλη καταστολή της από τα στρατεύματα του Συμφώνου της Βαρσοβίας στις 20 Αυγούστου 1968 και ο δεύτερος αυτοπυρπολούμενος, με τη θυσία του να γίνεται μια εμφαντική πράξη αντίστασης και διαμαρτυρίας για τη σοβιετική εισβολή και την ανελευθερία στην πατρίδα του
ΣυνέχειαΠρωινό άστρο (Γιάννης Ρίτσος)
Θερισμός
«Όταν ο ήλιος κολυμπήσει σαν ποτάμι σ’ έναν κάμπο αθέριστο»
Θερισμός, κάπου στη Δυτική Μακεδονία (Ιούνιος 1957),
σε μία από τις ωραιότερες φωτογραφίες του Δημήτρη Χαρισιάδη
Η Αποκριά και τα Κούλουμα στην Τέχνη
Δημήτρης Χαρισιάδης, Aγόρι με αετό, Στύλοι Ολυμπίου Διός 1955 (Φωτογραφικά Αρχεία Μουσείου Μπενάκη)
ΣυνέχειαΤα Χριστούγεννα στην νεοελληνική Ποίηση
Για τους φίλους του ιστολογίου, μία συλλογή ποιημάτων με θέμα τη γέννηση του Θεανθρώπου. Κάθε ποιητής και ποιήτρια, με τη δική του ή δική της ευαισθησία, εκφράζεται γι’ αυτό το ανεπανάληπτο γεγονός της ανθρώπινης ιστορίας. Η συλλογή είναι ενδεικτική καθώς η Γέννηση του Χριστού ενέπνευσε και εμπνέει τους καλλιτέχνες κάθε εποχής. Τα Ποιήματα που ανθολογούνται είναι, κατά σειρά, τα ακόλουθα:
Το καράβι στη λαϊκή τέχνη, την παράδοση και τον πολιτισμό
Καλὸ ταξίδι, ἀλαργινὸ καράβι μου, στοῦ ἀπείρου
καὶ στῆς νυχτὸς τὴν ἀγκαλιὰ, μὲ τὰ χρυσὰ σου φῶτα!
Νἄμουν στὴν πλώρη σου ἤθελα, γιὰ νὰ κοιτάζω γύρου
σὲ λιτανεία νὰ περνοῦν τὰ ὀνείρατα τὰ πρῶτα…
Κώστας Καρυωτάκης
Κίτσος Μακρής, ο πυλώνας της ελληνικής λαογραφίας
Σημαντική προσωπικότητα της ελληνικής λαογραφίας, ο Κίτσος Μακρής, ο οποίος αφιέρωσε ολόκληρη τη ζωή του στην έρευνα και τη μελέτη της ελληνικής λαϊκής τέχνης, απεβίωσε στις 12 Δεκεμβρίου 1988. Ο Κίτσος Μακρής γεννήθηκε στη Λάρισα, στις 2 Σεπτεμβρίου 1917, και υπήρξε γόνος μιας οικογένειας με πνευματικά και καλλιτεχνικά ενδιαφέροντα, που εγκαταστάθηκε στον Βόλο, το 1926.
Η πνευματική άνθηση και η καλλιτεχνική πρωτοπορία του Βόλου, που συμβάδιζαν με την οικονομική ανάπτυξη του τόπου εκείνη την εποχή, έδωσαν στον Κίτσο τα πρώτα ερεθίσματα για την ενασχόλησή του με τον χώρο της τέχνης. Από τη νεαρή του κιόλας ηλικία ο Μακρής ήταν δραστήριο μέλος του συλλόγου «Φίλοι των Γραμμάτων» και αρθρογραφούσε στη φιλολογική στήλη της εφημερίδας «Η Θεσσαλία», ενόσω εργαζόταν ως τυπογράφος στην επιχείρηση του πατέρα του.
ΣυνέχειαΣαν απαλές νιφάδες
Κώστας Μπαλάφας, Ήπειρος
Κι όπως έχουν να λένε
δυο φορές το χρόνο στις Ισημερίες
μικρά λευκά παιδιά
μηδαμινά στο ζύγι
έπεφταν συνεχώς σαν απαλές νιφάδες
και με το πρώτο που άγγιζαν
έλιωναν κι έμενε η δροσιά.
Στη γη της Καρπασίας
Καρπασία (city.sigmalive.com)
Καρπασία
Άντρος Παυλίδης
Η Καρπασία είναι, θεωρώ, ένας από τους πλέον αξιόλογους χώρους που έχω περπατήσει και έχω ταξιδέψει στις περισσότερες χώρες του κόσμου. Είναι ένας χώρος πολύπαθος, καθώς πρόκειται για μια στενή λωρίδα γης που με περισσή τόλμη εισχωρεί βαθιά στη θάλασσα.
ΣυνέχειαΉσυχα λόγια της βροχής
Ήσυχα λόγια της βροχής
Ήσυχα λόγια της βροχής
μπορεί και να θυμίσουν
το μοσκοβόλημα της γης
της γης που βρέχεται
κι απορροφά κ’ υπομένει
και πρααίνεται
και λουλουδίζει μια μέρα αναπάντεχα
-μια μυρωδιά καρτερίας, απαλή και μεγάλη
που διαστέλλει τα μάτια μας
μες στ’ όνειρο σαν να τα κλείνει…
Γιάννης Ρίτσος, «Το χώμα κάτω απ’ τη βροχή»
(φωτ. Ντίνα Βιτζιλαίου, Μέρες βροχερές)
Παγκόσμια Ημέρα Αγρότισσας
15 Οκτωβρίου
Κώστας Μπαλάφας, Γυναίκα κουβαλάει ξύλα στην Ήπειρο
Γυναίκες με ροζιασμένα χέρια, πόδια γεμάτα πληγές από τα βάτα του χωραφιού, γυναίκες για όλες τις δουλειές, χειμώνα – καλοκαίρι, με καύσωνα, χιόνι ή βροχή, γυναίκες που δεν γνώριζαν τη λέξη «ξεκούραση». Γυναίκες που κράτησαν όρθια την Ελλάδα στα δύσκολα χρόνια.
ΣυνέχειαΑποχαιρετισμός στην Αστυπάλαια
François Le Diascorn, Χαιρετισμός στην Αστυπάλαια, δεκ. ’80
Μὲ τὴν πρώτη σταγόνα τῆς βροχῆς σκοτώθηκε τὸ καλοκαίρι
Μουσκέψανε τὰ λόγια που εἴχανε γεννήσει ἀστροφεγγιές
Ὅλα τὰ λόγια που εἴχανε μοναδικό τους προορισμόν Ἐσένα!
Κατὰ ποῦ θ’ ἁπλώσουμε τὰ χέρια μας τώρα ποὺ δέ μᾶς λογαριάζει πιὰ ὁ καιρὸς
Κατὰ ποῦ θ’ ἀφήσουμε τὰ μάτια μας τώρα ποὺ οἱ μακρινές γραμμές ναυάγησαν στὰ σύννεφα
Τώρα ποὺ κλείσανε τὰ βλέφαρά σου ἀπάνω στὰ τοπία μας
Κι εἴμαστε -σὰ νὰ πέρασε μέσα μας ἡ ὁμίχλη-
Μόνοι ὁλομόναχοι τριγυρισμένοι ἀπ’ τὶς νεκρές εἰκόνες σου.
kimintenia 