Ο ευχαριστιακός τρόπος ζωής και ο ρόλος του ανθρώπου στη δημιουργία

Ο σεβασμιότατος Επίσκοπος Διοκλείας Κάλλιστος Γουέαρ εκοιμήθη σήμερα, Τετάρτη 24 Αυγούστου 2022, σε ηλικία 88 ετών. Τον τελευταίο καιρό αντιμετώπιζε προβλήματα υγείας τα οποία υπέμενε, από την πρώτη στιγμή, με πίστη και υπομονή. Το παρόν αποτελεί αναδημοσίευση παλαιότερου άρθρου μας στο ιστολόγιο, αφιερωμένου σε εκείνον. Καλό Παράδεισο και ένα μεγάλο «Ευχαριστώ» για όσα μας δίδαξε με τη ζωή, το έργο, τη γραφή και το μοναδικό του παράδειγμα…

Ο άνθρωπος είναι ένα ζωντανό πλάσμα
που έχει λάβει την κλήση να γίνει Θεός

Μητροπολίτης Διοκλείας Κάλλιστος Ware

«Ως εικόνα του Θεού ο άνθρωπος έχει τη δυνατότητα να υπερβαίνει τον εαυτό του, να μεσιτεύει ανάμεσα στις ακρότητες και να τις οδηγεί στην αρμονία. Το ανθρώπινο ον δεν είναι πρωταρχικά ένα λογικό ζώον, ούτε ακόμη ένα πολιτικό ζώον, αλλά πολύ πιο θεμελιακά ένα ευχαριστιακό ζώον. Το υψηλότατο προνόμιο και η υπέρτατη κλήση μας, η πράξη η οποία μας πραγματώνει αυθεντικά, είναι να προσφέρουμε τον κόσμο ως ευχαριστία πίσω στον Θεό. Η ίδια η οικολογική κρίση έδειξε πως αυτό που χρειάζεται να επιδείξουμε είναι ένα ευχαριστιακό και ασκητικό πνεύμα, μια στάση αυτοπεριορισμού, κενωτικής απλότητας στον συνολικό τρόπο ζωής μας, μια θέληση να διακρίνουμε, και ως κοινότητες και σε προσωπικό επίπεδο, ανάμεσα σε αυτό που θέλουμε και σε αυτό που χρειαζόμαστε. Το γεγονός ότι θέλουμε κάτι, δεν σημαίνει αυτομάτως ότι έχουμε και το δικαίωμα να το αποκτήσουμε. Αυτό είναι ένα μάθημα που οι καταναλωτικές κοινωνίες σε όλον τον κόσμο δεν επιθυμούν να διδαχθούν. Με μια λέξη, εννοούμε ένα πνεύμα επώδυνης θυσίας. Άλλωστε η τελεία αγάπη είναι η θυσιαστική αγάπη. Να προσφέρεις τον κόσμο πίσω στον Θεό ευχαριστιακά, σημαίνει να προσφέρεις την ίδια σου τη ζωή ως θυσία στον Θεό, για χάρη των συνανθρώπων σου. Μόνο που με μια τέτοια θυσία, θα ανακαλύψουμε ότι δεν χάνουμε άλλα κερδίζουμε». Τα σοφά τούτα λόγια ανήκουν σε έναν από τους σπουδαιότερους θεολόγους του καιρού μας, στον π. Κάλλιστο Ware και τα καταθέτουμε ως μία από τις πιο γνήσιες ορθόδοξες μαρτυρίες για το θαύμα της ζωής, τον άνθρωπο και τη θέση του στη δημιουργία.

Συνέχεια

Αθήνα, το γαλάζιο κρίνο των Ποιητών

Σοφία Ε. Παυλάκη, Δικηγόρος

Η Αθήνα τη νύχτα

«Η Αθήνα τη νύχτα
αρχόντισσα μοιάζει
κυρά ξελογιάστρα χρυσή
Ψηλά στα αιθέρια
ασήμι τ’ αστέρια
και μες στα ποτήρια κρασί»


(Στίχοι: Γιώργος Σαντοριναίος, μουσική: Μίμης Πλέσσας, ερμηνεία: Ρ. Βλαχοπούλου, 1964)

Συνέχεια

Θυμάμαι κάποτε τα σπίτια ήταν ανοιχτά…

Νίκος – Γαβριήλ Πεντζίκης, Το παλιό μας σπίτι στη Θεσσαλονίκη

Θυμάμαι κάποτε τα σπίτια ήταν ανοιχτά… Της γιαγιάς μου, για παράδειγμα, ένα παλιό, ξύλινο, είχε όλη μέρα το σχοινί έξω απ’ την πόρτα, που το τραβούσες, άνοιγες και έμπαινες, όποιος κι αν ήσουν… και εμείς, είχαμε το κλειδί έξω απ’ την πόρτα. Όποιος ήθελε έμπαινε…

Συνέχεια

Η ιστορία ενός Μεγάλου: Βασίλειος Καισαρείας

Η μορφή του Μεγάλου Βασιλείου στην Ελληνορθόδοξη παράδοση και στην κουλτούρα της δυτικής κοινωνίας

Άγιος Βασίλειος ο Μέγας (330-379 μ.Χ.)

Ο Μέγας Βασίλειος ανήκει στους μεγάλους άνδρες της ιστορίας. Έζησε σε μια εποχή που ο παλιός ειδωλολατρικός κόσμος έδυε οριστικά και ένας νέος κόσμος, ο χριστιανικός ανέτειλε. Αυτός, μαζί με τους άλλους μεγάλους Πατέρες του 4ου μ.Χ. αιώνα, υπήρξε ένας από τους φορείς αυτού του νέου κόσμου. Και ακόμη περισσότερο: ο μεγάλος αυτός άνδρας, συνέβαλε καθοριστικά στην ομαλή μετάβαση στην νέα πολιτισμική πραγματικότητα. Αξιολόγησε με θαυμαστό τρόπο τα θετικά στοιχεία του αρχαίου κόσμου, τα οποία ενέταξε στη νέα πίστη και στον νέο αναδυόμενο χριστιανικό πολιτισμό. Χρησιμοποίησε με καταπληκτική δεξιότητα την αρχαιοελληνική φιλοσοφική σκέψη και τον πλούτο της ελληνικής γλώσσας, μέσω των οποίων εξέφρασε τις αιώνιες και σώζουσες αλήθειες της Θείας Αποκαλύψεως. Υπήρξε, τέλος, ο κατ’ εξοχήν θεοφόρος Πατέρας της Εκκλησίας, ο οποίος κατέστησε την χριστιανική πίστη τρόπο ζωής και πολιτείας και τους πιστούς αληθινό «βασίλειον ιεράτευμα», όπως ψάλλουμε στο απολυτίκιο της εορτής του! (Λάμπρος Σκόντζος, «Μέγας Βασίλειος: ο Κορυφαίος Πατέρας της Εκκλησίας μας», απόσπασμα)

Κι όμως σήμερα, ο Μέγας Βασίλειος, τούτος ο στήλος της Ορθοδοξίας, ο Άγιος Βασίλειος των χριστιανών ορθοδόξων, αποτελεί ένα κραυγαλέο παράδειγμα αλλοτρίωσης… Η εικόνα του ασκητικού Ιεράρχη, που συνδέθηκε με την εορτή της Πρωτοχρονιάς, αντικαταστάθηκε σιγά – σιγά από την πληθωρική μορφή του δυτικού Santa Claus, όχι βέβαια για λόγους πνευματικούς, αλλά προς εξυπηρέτηση υλικών – καταναλωτικών αναγκών και επιχειρηματικών συμφερόντων… O ευρωπαίος και αμερικανός Άγιος Βασίλης δείχνουν το όνειρο μιας κοινωνίας που στηρίζεται στην ευημερία, στην αφθονία, στην καλοπέραση, στην ευδαιμονία και στη μακροημέρευση του ανθρώπου.

Συνέχεια

Να βρεις μιαν άλλη θάλασσα, μιαν άλλη απαλοσύνη

Angelo Morbelli, Snow (oil on canvas)

«Νὰ βρεῖς μίαν ἄλλη θάλασσα μίαν ἄλλη ἁπαλοσύνη»
Νίκος Γκάτσος

Η πιο όμορφη αίσθηση στο χιόνι είναι η ησυχία με την οποία σκεπάζει την πλάση, όπου απλώνεται, αφράτο, κατάλευκο και απαλό. Μια απέραντη, βαθιά, βουβή γαλήνη που μέσα της ατάραχο βυθίζεται το βλέμμα, ατάραχος ο νους και η ψυχή μας.

Συνέχεια

Βαρύ πράμα η αδικία…

Βαρύ πράμα η αδικία…
Βαρύ πράμα το να αδικείς τον άλλον.

Συνέχεια

Βαρύ πράμα η αδικία…
Βαρύ πράμα το να αδικείς τον άλλον.

Συνέχεια

Ασάλευτη ζωή (Κωστής Παλαμάς)

Από την ταινία του Θεόδωρου Αγγελόπουλου, «Το βλέμμα του Οδυσσέα» (1995)

Πάντα διψᾷς -ὅπως διψάει τὸ πρωτοβρόχι
στεγνὴ καλοκαιριὰ -τὸ βλογημένο σπίτι,
καὶ μια κρυφὴ ζωὴ σὰ δέηση ἐρημίτη,
ἀγάπης καὶ ἀρνησιᾶς ζωοῦλα σὲ μιὰ κώχη.
Διψᾷς καὶ τὸ καράβι ποὺ τὸ πέλαο τὄχει
κι ὅλο τραβάει μὲ τὰ πουλιὰ καὶ μὲ τὰ κήτη,
κ’ εἶναι μεστὴ ἡ ζωή του μ’ ὅλο τὸν πλανήτη.
Καὶ τὸ καράβι καὶ τὸ σπίτι σοῦ εἶπαν «Ὄχι!».
Μήτε ἡ παράμερη εὐτυχιὰ ποὺ δὲ σαλεύει,
μήτε ἡ ζωὴ π’ ὅλο καὶ νέα ψυχὴ τῆς βάνει
κάθε καινούργια γῆ καὶ κάθε νιὸ λιμάνι.
Μόνο τἀλάφιασμα τοῦ σκλάβου ποὺ δουλεύει.
Σέρνε στὴν ἀγορὰ τὴ γύμνια τοῦ κορμιοῦ σου,
ξένος καὶ γιὰ τοὺς ξένους καὶ γιὰ τοὺς δικούς σου.

Συνέχεια

Αθήνα, το γαλάζιο κρίνο των Ποιητών

Σοφία Ε. Παυλάκη, Δικηγόρος

Η Αθήνα τη νύχτα

«Η Αθήνα τη νύχτα
αρχόντισσα μοιάζει
κυρά ξελογιάστρα χρυσή
Ψηλά στα αιθέρια
ασήμι τ’ αστέρια
και μες στα ποτήρια κρασί»


(Στίχοι: Γιώργος Σαντοριναίος, μουσική: Μίμης Πλέσσας, ερμηνεία: Ρ. Βλαχοπούλου, 1964)

Συνέχεια

Να βρεις μιαν άλλη θάλασσα, μιαν άλλη απαλοσύνη

Angelo Morbelli, Snow (oil on canvas)

«Νὰ βρεῖς μίαν ἄλλη θάλασσα μίαν ἄλλη ἁπαλοσύνη»
Νίκος Γκάτσος, Αμοργός

Η πιο όμορφη αίσθηση στο χιόνι είναι η ησυχία με την οποία σκεπάζει την πλάση, όπου απλώνεται, αφράτο, κατάλευκο και απαλό. Μια απέραντη, βαθιά, βουβή γαλήνη που μέσα της ατάραχο βυθίζεται το βλέμμα, ατάραχος ο νους και η ψυχή μας.

Συνέχεια

Ασάλευτη ζωή (Κωστής Παλαμάς)

Από την ταινία του Θεόδωρου Αγγελόπουλου, «Το βλέμμα του Οδυσσέα» (1995)

Πάντα διψᾷς -ὅπως διψάει τὸ πρωτοβρόχι
στεγνὴ καλοκαιριὰ- τὸ βλογημένο σπίτι,
καὶ μια κρυφὴ ζωὴ σὰ δέηση ἐρημίτη,
ἀγάπης καὶ ἀρνησιᾶς ζωοῦλα σὲ μιὰ κώχη.
Διψᾷς καὶ τὸ καράβι ποὺ τὸ πέλαο τὄχει
κι ὅλο τραβάει μὲ τὰ πουλιὰ καὶ μὲ τὰ κήτη,
κ’ εἶναι μεστὴ ἡ ζωή του μ’ ὅλο τὸν πλανήτη.
Καὶ τὸ καράβι καὶ τὸ σπίτι σοῦ εἶπαν «Ὄχι!».
Μήτε ἡ παράμερη εὐτυχιὰ ποὺ δὲ σαλεύει,
μήτε ἡ ζωὴ π’ ὅλο καὶ νέα ψυχὴ τῆς βάνει
κάθε καινούργια γῆ καὶ κάθε νιὸ λιμάνι.
Μόνο τἀλάφιασμα τοῦ σκλάβου ποὺ δουλεύει.
σέρνε στὴν ἀγορὰ τὴ γύμνια τοῦ κορμιοῦ σου,
ξένος καὶ γιὰ τοὺς ξένους καὶ γιὰ τοὺς δικούς σου.

Συνέχεια

«Με κυνήγησε ο μόχθος της ημέρας …»

«Με κυνήγησε ο μόχθος της μέρας
και ξέχασα την αγάπη εκεί στην πηγή.
Ό,τι δεν ειπώθηκε
κύλησε με το κρυστάλλινο τρεχούμενο νερό
ασύλληπτο»
Ιωάννα Τσάτσου

Στο τέλος μιας ακόμη ημέρας, στέκομαι λίγα λεπτά σε αυτό το ποίημα – στροφή που έχει, θαρρώ, κάτι να μας πει… Με κυνηγά ο μόχθος και ξεχνώ την αγάπη. Την αγάπη που έχει χίλιους τρόπους να εκφραστεί και χίλια καλά να δώσει στην ψυχή τη δική μου και την ψυχή των γύρω μου. Φεύγουν οι στιγμές, τρέχουν, σαν το νερό, που μαζί του παίρνει, σε ταξίδι που δεν έχει γυρισμό, στιγμές, λόγια και αγκαλιές που δεν ειπώθηκαν και δεν δόθηκαν…

Μέσα στο φόρτο, τον αβάσταχτο φόρτο της κάθε μας μέρας, που όλα τα παρασέρνει και επιβάλλει το δικό του ρυθμό, ας σταθούμε για μία στιγμή κι εμείς και ας αναλογιστούμε προς τα πού ξοδεύεται τελικά ο μόχθος και ο κόπος και ο χρόνος μας, οι δυνάμεις μας οι πιο δημιουργικές, τα χαρίσματα που κοσμούν τον καθένα μας..

Και μέσα σε όλα αυτά, όσο μπορούμε, ας κρατήσουμε εκείνο που μας οδηγεί στο «ποιοτικά» και αληθινά καλύτερο, στην ευχαριστιακή βίωση της ζωής που μας δίνεται ως «δώρο» από τον Θεό. Ας δούμε ξανά τη σχέση μας με Εκείνον, με τον εαυτό μας, με τον κόσμο, τον συνάνθρωπο και με όλους εκείνους που μας εμπιστεύεται για να έχουμε τη χαρά της φροντίδας τους..  

Καλημέρα φίλοι μου!

kimintenia.wordpress.com

Πηγή: momyof6.wordpress.com

Αθήνα, το γαλάζιο κρίνο των Ποιητών

Σοφία Ε. Παυλάκη, Δικηγόρος

Η Αθήνα τη νύχτα

«Η Αθήνα τη νύχτα
αρχόντισσα μοιάζει
κυρά ξελογιάστρα χρυσή
Ψηλά στα αιθέρια
ασήμι τ’ αστέρια
και μες στα ποτήρια κρασί»


(Στίχοι: Γιώργος Σαντοριναίος, μουσική: Μίμης Πλέσσας, ερμηνεία: Ρ. Βλαχοπούλου, 1964)

Συνέχεια