Η Σκύρος του Ρούπερτ Μπρουκ και της αιώνιας Ποίησης

Rupert Brooke (1887-1915)

Στην καρδιά του Αιγαίου, μεταξύ ουρανού και θάλασσας, λευκή, ολόφωτη και γαλανή, αλλού κατάξερη και ηλιοκαμένη και αλλού κατάφυτη και δασώδης, η Σκύρος του Ομήρου, των θρύλων και της παράδοσης υπήρξε πάντα προικισμένη με αφάνταστη φυσική ομορφιά, έναν απαράμιλλο λαϊκό πολιτισμό και μοναδικά τοπία.

Συνέχεια

Το λουλούδι αυτό της καταιγίδας και της αγάπης… (Οδ. Ελύτης)

Το λουλούδι αυτό της καταιγίδας
καί, μ’ ακούς; Της αγάπης
Μια για πάντα το κόψαμε
Και δεν γίνεται ν’ ανθίσει αλλιώς, μ’ ακούς;
Σ’ άλλη γη, σ’ άλλο αστέρι, μ’ ακούς;
Δεν υπάρχει το χώμα, δεν υπάρχει ο αέρας
που αγγίξαμε, ο ίδιος, μ’ ακούς;

Και κανείς κηπουρός δεν ευτύχησε σ’ άλλους καιρούς
από τόσον χειμώνα κι από τόσους βοριάδες, μ’ ακούς;
Να τινάξει λουλούδι, μόνο εμείς, μ’ ακούς;
Μες στη μέση της θάλασσας
από μόνο το θέλημα της αγάπης, μ’ ακούς;
Ανεβάσαμε ολόκληρο νησί, μ’ ακούς;
με σπηλιές και με κάβους κι ανθισμένους γκρεμούς
Άκου, άκου…

Ποιος μιλεί στα νερά και ποιος κλαίει -ακούς;
Ποιος γυρεύει τον άλλο, ποιος φωνάζει -ακούς;
Είμ’ εγώ που φωνάζω κι είμ’ εγώ που κλαίω, μ’ ακούς;
Σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ, μ’ ακούς;…

Οδυσσέας Ελύτης, «Το Μονόγραμμα»

Ο ποιητής Τάκης Σινόπουλος

Τάκης Σινόπουλος
(17 Μαρτίου 1917 – 25 Απριλίου 1981)

Ποιητής, γιατρός, μεταφραστής, κριτικός και ζωγράφος ο Τάκης Σινόπουλος συγκαταλέγεται στους πιο σημαντικούς εκπροσώπους της μεταπολεμικής ελληνικής ποίησης. Το έργο του είναι βαθύτατα συνυφασμένο με τις ιστορικές περιπέτειες της μεταπολεμικής και μετεμφυλιακής Ελλάδας, ενώ η παρουσία του στον χώρο των ελληνικών γραμμάτων συνδέεται άμεσα με τις ευρύτερες αναζητήσεις και την προσπάθεια συγκρότησης της ποιητικής εκείνης γενιάς που εμφανίστηκε και έδωσε το κύριο έργο της στην περίοδο της Κατοχής και των πρώτων μεταπολεμικών χρόνων.

Συνέχεια

Σε χώρα μακρινή και αρυτίδωτη τώρα πορεύομαι…

Ο Οδυσσέας Ελύτης έφυγε σαν σήμερα από τη ζωή, στις 18 Μαρτίου 1996…

Οδυσσέας Ελύτης
Ηράκλειο Κρήτης, 2 Νοεμβρίου 1911 – Αθήνα, 18 Μαρτίου 1996

Συνέχεια

Εσύ στα Τέμπη, δεν θα βρεις συγχωροχάρτι

Εσύ στα Τέμπη, δεν θα βρεις συγχωροχάρτι

Ζωή Δικταίου

Πίκρα, θυμός, δάκρυα, οργή, ντροπή κι οδύνη,
το στέρφο μέλλον, που ζητά δικαιοσύνη,
τη νύχτα του Φλεβάρη, που είχε ο Χάρος, ελευθέρας,
«μη με λησμόνει»,
φωνές στο χώμα, και το χρέος, να σκοτώσουμε το τέρας.

Συνέχεια

Θέλω να χτίσω ένα σπιτάκι (Κωστής Παλαμάς)

Θέλω νὰ χτίσω ἕνα σπιτάκι

Θέλω νὰ χτίσω ἕνα σπιτάκι
στὴ μοναξιὰ καὶ στὴ σιωπή.
Ξέρω μιὰ πράσινη ραχούλα…
Δὲ θὰ τὸ χτίσω ἐκεῖ.

Συνέχεια

Θέλω νὰ χτίσω ἕνα σπιτάκι

Θέλω νὰ χτίσω ἕνα σπιτάκι
στὴ μοναξιὰ καὶ στὴ σιωπή.
Ξέρω μιὰ πράσινη ραχούλα…
Δὲ θὰ τὸ χτίσω ἐκεῖ.

Συνέχεια

Μενέλαος Λουντέμης, Έσπειρα τον κόσμο με τ’ όνομά σου…

Ο συγγραφέας που μετρούσε τα άστρα από την εξορία. Ο συγγραφέας που έκλεισε στο έργο του τη δίψα και τους αγώνες του λαού μας για Ελευθερία. Ο συγγραφέας που με τα γραφόμενα και τις πράξεις του άγγιξε και αγγίζει ολόκληρες γενιές ανθρώπων. «Η αγάπη είναι σαν το νερό που τρέχει…», έγραφε.. Και τέτοια υπήρξε και η δική του αγάπη για τη ζωή, τον άνθρωπο και τον κόσμο όπως αποτυπώθηκε στο έργο του

Συνέχεια

Θα μεταλάβω με νερό θαλασσινό… Ένα αφιέρωμα στον Νίκο Καββαδία

«Θα μεταλάβω με νερό θαλασσινό
στάλα τη στάλα συναγμένο απ’ το κορμί σου
σε τάσι αρχαίο, μπακιρένιο αλγερινό
που κοινωνούσαν πειρατές πριν πολεμήσουν …»
Νίκος Καββαδίας, «Fata Morgana», 1977

Ο Νίκος Καββαδίας σε παιδική ηλικία

Ο ποιητής και πεζογράφος Νίκος Καββαδίας γεννήθηκε στις 11 Ιανουαρίου του 1910, στην επαρχιακή πόλη Νίκολσκι Ουσουρίσκι, του Χαρμπίν της Μαντζουρίας, από γονείς Κεφαλλονίτες. Σε ηλικία τεσσάρων ετών και μετά την κήρυξη του Α’ Παγκοσμίου πολέμου, η οικογένειά επέστρεψε στο Αργοστόλι.

Συνέχεια

Έξω πέφτει χιόνι (Χάρης Σακελλαρίου)

Έξω πέφτει χιόνι

Χάρης Σακελλαρίου

Έξω πέφτει χιόνι κι είναι παγωνιά
κι όλοι μαζευτήκαν στη ζεστή γωνιά
Άσπρισαν οι δρόμοι, στρώθηκε η αυλή
κι ο βοριάς σφυρίζει, τώρα πιο πολύ

Συνέχεια

Τα Χριστούγεννα στη νεοελληνική Ποίηση

Για τους φίλους του ιστολογίου, μία συλλογή ποιημάτων με θέμα τη γέννηση του Θεανθρώπου. Κάθε ποιητής και ποιήτρια, με τη δική του ή δική της ευαισθησία, εκφράζεται γι’ αυτό το ανεπανάληπτο γεγονός της ανθρώπινης ιστορίας. Η συλλογή είναι ενδεικτική καθώς η Γέννηση του Χριστού ενέπνευσε και εμπνέει τους καλλιτέχνες κάθε εποχής. Τα Ποιήματα που ανθολογούνται είναι, κατά σειρά, τα ακόλουθα:

Συνέχεια

Θεσσαλονίκη (Νίκος Καββαδίας)

Η «Θεσσαλονίκη» ένα από τα πιο αγαπημένα τραγούδια του Θάνου Μικρούτσικου, σε στίχους Νίκου Καββαδία, δεν σταμάτησε ποτέ να μας ταξιδεύει…

Θεσσαλονίκη

Ήταν εκείνη τη νυχτιά που φύσαγε ο Βαρδάρης
το κύμα η πλώρη εκέρδιζεν οργιά με την οργιά
σ’ έστειλε ο πρώτος τα νερά να πας για να γραδάρεις
μα εσύ θυμάσαι τη Σμαρώ και την Καλαμαριά

Συνέχεια

Ό,τι μας φοβίζει είναι κάτι αβοήθητο που επιζητεί την αγάπη μας (Ράινερ Μαρία Ρίλκε)

«Ίσως όλοι οι δράκοντες της ζωής μας να είναι πριγκίπισσες που περιμένουν
μονάχα να μας δουν να πράττουμε -έστω μία φορά- με ομορφιά και θάρρος.
Ίσως οτιδήποτε μας φοβίζει δεν είναι, στην πιο βαθιά ουσία του,
παρά κάτι αβοήθητο που απλά επιζητεί την αγάπη μας»

Rainer Maria Rilke, «Γράμματα σ’ ένα νέο Ποιητή»
(μτφρ. Μάριος Πλωρίτης, εκδ. Ίκαρος)

Συνέχεια

Απόψε (Λάμπρος Πορφύρας)

Απόψε

Λάμπρος Πορφύρας

Aπόψε, ἡ γῆ σου εἶν᾿ ὄμορφη -Θέ μου- ὅλη πέρα ὡς πέρα:
τὸ λόφο ρείκια κόκκινα τὸν ἔχουνε στολίσει,
σὰ νά ῾ναι μιὰ παραμονὴ γλυκιᾶς γιορτῆς, κι ἡ μέρα
σὰν ἀγαθὸ χαμόγελο κι ἐκείνη ἀργεῖ νὰ σβήσει.

Συνέχεια

Κάστανα και Ποίηματα

Τα κάστανα κι ο καστανάς στη γωνιά του δρόμου… Μια εικόνα κι ένας καρπός της ελληνικής φύσης άρρηκτα συνυφασμένα με τον χειμώνα και τις παγωνιές του. Ας δούμε πώς αποτυπώθηκαν στη γραφή των ποιητών και της παράδοσης του τόπου μας…

Συνέχεια