Νάξος – Παναγία Δροσιανή

Έχω την ιδέα πως κι ένας που είναι τυφλός και κουφός, θα νιώσει την άνοιξη που ήρθε, δίχως να βλέπει και δίχως να ακούει τίποτα απ’ όσα τη μαρτυρούν. Γιατί ο κάθε άνθρωπος αισθάνεται από μέσα του τον ερχομό της. Σε μένα, όπως και σε κάθε Έλληνα που αγαπά τη θρησκεία μας, όλα τα φυσικά φαινόμενα είναι δεμένα με το μυστήριο της Εκκλησίας και πιο πολύ η άνοιξη, που γίνεται πνευματική με την Ανάσταση του Χριστού.

Συνέχεια →

Το μήνυμα της Αναστάσεως

Το σημαντικότερο μέρος του έργου του Ιωάννου του Χρυσοστόμου, του πολυγραφότερου πατέρα της εκκλησίας, αποτελούν οι ποικίλου περιεχομένου λόγοι και ομιλίες που εκφώνησε με διάφορες αφορμές. Στους λόγους αυτούς χρωστά τη μεγάλη φήμη που απολάμβανε ως εκκλησιαστικός ρήτορας ήδη από την εποχή του (φήμη που του χάρισε άλλωστε από τον 5ο αι. μ.Χ. την προσωνυμία «Χρυσόστομος»). Η ρητορική του δεινότητα οφειλόταν εν πολλοίς στην εξαιρετική εκπαίδευση που είχε λάβει ως νέος στην Αντιόχεια κοντά στον περίφημο ρητοροδιδάσκαλο Λιβάνιο. Τα θέματα που συνήθως τον απασχολούν είναι κυρίως ηθικά και κοινωνικά, ενώ η γλώσσα του είναι σχετικά απλή. Πολλοί από τους λόγους του έχουν επικαιρικό χαρακτήρα, αλλά αρκετοί είναι επίσης κατηχητικοί, δογματικοί και εορταστικοί. Στους κατηχητικούς (τους σχετικούς δηλ. με τη διδασκαλία του δόγματος) λόγους του Ιωάννη συγκαταλέγεται και ο «Κατηχητικὸς εἰς τὸ ἅγιον πάσχα», ο οποίος μέχρι και σήμερα διαβάζεται στο τέλος της Λειτουργίας της Αναστάσεως. Αν και η γνησιότητα του λόγου έχει αμφισβητηθεί από ορισμένους φιλολόγους, ο λόγος δεν παύει σε κάθε περίπτωση να αποτελεί εξαίρετο δείγμα έντεχνης χριστιανικής πεζογραφίας. Η ιδιαιτερότητά του δεν έγκειται μόνο στην ευρεία χρήση ρητορικών τρόπων αλλά και στα ποιητικά στοιχεία που ενυπάρχουν σε αυτόν, τα οποία επιτρέπουν ίσως τη διαπίστωση συγγένειας με την υμνογραφία.

Συνέχεια →

«Μακριά χτυπούν καμπάνες από κρύσταλλο.
Αύριο, αύριο, αύριο: το Πάσχα του Θεού!»

Οδυσσέας Ελύτης

Αγαπημένοι φίλοι το ιστολόγιο σας εύχεται να περάσετε Καλό Πάσχα με χαρά, υγεία, ειρήνη και αγάπη! Το ανέσπερο Φως του Αναστημένου Χριστού ας ευλογεί και ας οδηγεί παντοτινά όλους μας!

Συνέχεια →

«καί σὺ Βηθλεέμ, … οὐδαμῶς ἐλαχίστη εἶ …» (Ματθ. 2,6)

Στο Μαρμακέτο, ένα μικρό χωριό με πενήντα κατοίκους στο Οροπέδιο Λασιθίου, το θαύμα των λουλουδιών του επιταφίου συντελείται αδιάκοπα, κάθε χρόνο κι η φήμη του ξεπερνά κατά πολύ τα όρια του νησιού.

Συνέχεια →

Οι βιολέτες και τα ολάνθιστα κρίνα, τα εγκώμια, οι μυροφόρες, τα φαναράκια, η περιφορά, η γλυκειά προσμονή της Ανάστασης.. Απόψε ζούμε ξανά όλα εκείνα, που συνθέτουν το βίωμα της πιο κατανυκτικής βραδιάς του έτους, «ίσαμε τη στιγμή που η αναπνοή μας θα ενωθεί με τ’ ανοιξιάτικο αεράκι του επιταφίου», όπως τραγούδησε ο Μ. Χατζιδάκις..

Συνέχεια →

Ήταν η δίκη του Χριστού δίκαιη;

Ήταν η δίκη του Χριστού δίκαιη; Ήταν μία δίκη, η οποία έγινε σύμφωνα με τον νόμο και τη δικονομία της εποχής; Στην εβραϊκή δίκη ενώπιον του Μεγάλου Συνεδρίου σημειώθηκαν δεκαέξι παραβάσεις του Μωσαϊκού Νόμου, ενώ και στη δίκη ενώπιον του Πιλάτου σημειώθηκαν άλλες δεκαέξι σοβαρές παραβάσεις του Ρωμαϊκού Δικαίου. Η νομική ανάλυση έχει αποδείξει πως η όλη διεξαγωγή των δικών, από τη βραδινή σύλληψη μέχρι τη μεσημβρινή Σταύρωση, οι ψευδείς και εναλλασσόμενες κατηγορίες, η συνεχής εναλλαγή της δίκης και της ανάκρισης, η μεταφορά του Χριστού από τα σπίτια των αρχιερέων στο Πραιτώριο, στο λιθόστρωτο, στον Ηρώδη, οι βασανισμοί του κατηγορουμένου και η Σταύρωσή Του, ενώ βρέθηκε έξι φορές αθώος από τον Πιλάτο και τον Ηρώδη, δεν μπορούν να χαρακτηριστούν ως δίκη, ούτε καν ως παρωδία δίκης, αλλά ως το μεγαλύτερο κακούργημα της ανθρωπότητας και ως αιώνια ντροπή που βαρύνει τον κόσμο.

Συνέχεια →

Το «Σήμερον κρεμάται επί ξύλου» αποτελεί ένα από τα πιο γνωστά τροπάρια της Μεγάλης Εβδομάδας, και ψέλνεται το βράδυ της Μεγάλης Πέμπτης ανάμεσα στο Πέμπτο και Έκτο Ευαγγέλιο, κατά την Ακολουθία των Παθών και το πρωί της Μεγάλης Παρασκευής στην Ακολουθία των Μεγάλων Ωρών ενώπιον του Εσταυρωμένου:

Συνέχεια →

Απόστολος Γεραλής, Τα αβγά της Λαμπρής, 1938

Τη Μεγάλη Πέμπτη το Θείο Δράμα προχωρεί προς την αποκορύφωσή του. Την ημέρα αυτή γίνεται και το βάψιμο των αυγών, που μαρτυρά το αίμα του Ιησού που χύθηκε στα μαρτύριά Του. Για αυτό και τη λέμε «Κόκκινη Πέφτη» ή «Κοκκινοπέφτη». Το αυγό έχει έναν ακόμα συμβολισμό ως προς την Ανάσταση. Με το αυγό οι Χριστιανοί συμβoλίζουν τον τάφο, από τον οποίο εξήλθε, όταν αναστήθηκε, ο Χριστός -εξ ου και το σπάσιμο των αυγών μετά την Ανάσταση.

Συνέχεια →

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης

Κοινωνικό διήγημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, που πρωτοδημοσιεύτηκε στις 24 Μαρτίου 1896, στην εφημερίδα «Ακρόπολις». Εκτυλίσσεται στην Αθήνα, περί τα τέλη του 19ου αιώνα, με ηρωίδα μια κατατρεγμένη δασκάλα, τη Χριστίνα, θύμα του πελατειακού κράτους (καθώς τότε ακόμα δεν υφίστατο η μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων) και του εραστή της. Ο Παπαδιαμάντης μας παρουσιάζει, επίσης, μια ολόκληρη κοινωνική ομάδα -τις δούλες και τις παραμάνες- στις μεγάλες στιγμές της Αναστάσεως. Ένα διήγημα που μπορεί να ταιριάζει με αυτό που αποκαλούμε «ατμόσφαιρα των ημερών», όμως θίγει διαχρονικά ζητήματα της κοινωνίας μας, ενώ έχει μεγάλο ενδιαφέρον ο τρόπος που τα προσεγγίζει ο μεγάλος Παπαδιαμάντης.

Συνέχεια →

Την Κυριακή των Βαΐων ο λαός μας τη γιορτάζει με ιδιαίτερη λαμπρότητα. Σύμφωνα με το χριστιανικό εορτολόγιο καθιερώθηκε να ονομάζεται Κυριακή των Βαΐων ή Κυριακή του Λαζάρου ή Κυριακή Βαϊοφόρος, η προηγούμενη Κυριακή της εορτής της Ανάστασης. Από την Κυριακή των Βαΐων αρχίζει ουσιαστικά η Μεγάλη Εβδομάδα ή Εβδομάδα των Παθών. Κατά την ημέρα αυτή εορτάζεται η ανάμνηση της θριαμβικής εισόδου του Ιησού Χριστού στα Ιεροσόλυμα όπου, κατά τους συγγραφείς των Ιερών Ευαγγελίων, οι Ιουδαίοι τον υποδέχθηκαν κρατώντας βάγια (κλάδους φοινίκων) και απλώνοντας στο έδαφος τα φορέματά τους ζητωκραύγαζαν «Ωσαννά, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου».

Συνέχεια →

Προετοιμαζόμαστε σιγά σιγά για τον ερχομό της σπουδαιότερης γιορτής της Άνοιξης, το Πάσχα. Η φύση φορά τα γιορτινά της πανέμορφα λουλούδια ανθίζουν συμμετέχοντας κ εκείνα με το άρωμα και τα χρώματά τους στη λαμπρή αυτή γιορτή. Ένα από αυτά τα λουλούδια είναι και η πασχαλιά η οποία έχει συνδεθεί με την περίοδο του Πάσχα.

Συνέχεια →

Η λέξη Ανάσταση, στην αρχαία ελληνική «ἀνάστασις», ετυμολογικά προέρχεται από το ἀνίστημι < ἀνά + ἵστημι που σημαίνει την έγερση από τον τάφο. Το γεγονός της Αναστάσεως, είναι συνέχεια του γεγονότος του Σταυρού. Στην Ορθοδοξία και σε όλο τον χριστιανικό κόσμο, σύμφωνα με τους Πατέρες της Εκκλησίας μας, η Ανάσταση του Χριστού, αποτελεί το μεγαλύτερο γεγονός μέσα στην ιστορία και γι’ αυτό χαρακτηρίζεται «εορτή εορτών» και «πανήγυρις πανηγύρεων».

Συνέχεια →

Νάξος – Παναγία Δροσιανή

Έχω την ιδέα πως κι ένας που είναι τυφλός και κουφός, θα νιώσει την άνοιξη που ήρθε, δίχως να βλέπει και δίχως να ακούει τίποτα απ’ όσα τη μαρτυρούν. Γιατί ο κάθε άνθρωπος αισθάνεται από μέσα του τον ερχομό της. Σε μένα, όπως και σε κάθε Έλληνα που αγαπά τη θρησκεία μας, όλα τα φυσικά φαινόμενα είναι δεμένα με το μυστήριο της Εκκλησίας και πιο πολύ η άνοιξη, που γίνεται πνευματική με την Ανάσταση του Χριστού.

Συνέχεια →