
Οι σμυρναίικοι ταραμοκεφτέδες είναι ένα από τα πιο εκλεκτά εδέσματα για τη νηστεία της Σαρακοστής. Μια σμυρναίικη συνταγή που θα σας προσφέρει ένα μοναδικό γευστικό ταξίδι και θα συμπληρώσει ιδανικά το λιτό Σαρακοστιανό σας τραπέζι!
ΣυνέχειαΟι σμυρναίικοι ταραμοκεφτέδες είναι ένα από τα πιο εκλεκτά εδέσματα για τη νηστεία της Σαρακοστής. Μια σμυρναίικη συνταγή που θα σας προσφέρει ένα μοναδικό γευστικό ταξίδι και θα συμπληρώσει ιδανικά το λιτό Σαρακοστιανό σας τραπέζι!
ΣυνέχειαΤο mantı (μαντί) είναι ένα ιδιαίτερα δημοφιλές φαγητό σε όλη τη Μικρασία και την Κωνσταντινούπολη. Πρόκειται για ένα είδος ζυμαρικών που μοιάζει με το ραβιόλι. Φαΐ που απαιτεί κόπο και υπομονή, αλλά ως αποτέλεσμα αποζημιώνει και με το παραπάνω! Στην Πόλη, στην Καππαδοκία, στα Μικρασιατικά παράλια, τα τραπέζια με μαντί ήταν αφορμή για ν’ ανταμώσει το σόι, για οικογενειακή σύναξη! Ίσως γι’ αυτό και η γεύση του μαντί σε εκείνα τα τραπέζια ήταν πάντα ξεχωριστή και σήμερα πια, ξυπνάει στη μνήμη την πιο γλυκειά νοσταλγία…
ΣυνέχειαΜέσα στους αιώνες που κύλισαν είναι πολλές οι ψυχές που αγάπησαν το θείο Διδάσκαλο και έζησαν όπως εκείνος παραγγέλλει. Αυτές οι ψυχές γίνονται, ιδιαίτερα στις μέρες μας, φάροι πνευματικοί. Μία τέτοια ψυχή είναι και η Οσία Ξένη. Στα ίχνη του Ιησού, που ξενιτεύτηκε από τον ουρανό στη γη, αναχώρησε και η οσία με τις δύο θεαραπαινίδες της σε ξένη χώρα για να μπορεί εκεί να προσφέρει τη λατρεία της στον Χριστό και τη διακονία της στον συνάνθρωπο.
ΣυνέχειαΤο ερειπωμένο Λιβίσι (sophia-ntrekou.gr)
Ανήμερα στη μνήμη του Οσίου ημών πατρός Ιακώβου του νέου, που γεννήθηκε στο Λιβίσι της Λυκίας στη μαρτυρική γη της Μικράς Ασίας, επιχειρούμε μια αναδρομή στην ιστορία και τον πολιτισμό των δύο κυρίων πόλεων της περιοχής, του Λιβισίου και της Μάκρης.
ΣυνέχειαΜαργαριταρένια μου
Παραδοσιακό νανούρισμα Μικράς Ασίας
Όσα άστρα είναι στον ουρανό, μαργαριταρένια μου
και λάμπουν ένα – ένα και λάμπουν ένα – ένα
Τόσες φορές τα μάτια μου μαργαριταρένια μου
δακρύσανε για σένα, δακρύσανε για σένα
Μαργαριταρένια μου
Παραδοσιακό νανούρισμα Μικράς Ασίας
Όσα άστρα είναι στον ουρανό, μαργαριταρένια μου
και λάμπουν ένα – ένα και λάμπουν ένα – ένα
Τόσες φορές τα μάτια μου μαργαριταρένια μου
δακρύσανε για σένα, δακρύσανε για σένα
Ηλίας Βενέζης
Η Αιολική Γη ξεπηδάει από τις ρίζες των δέντρων της Ανατολής, από τα βουνά της Μικρασίας που τα λένε «Κιμιντένια» και ταξιδεύει από το κτήμα του παππού και της γιαγιάς στα κύματα του Αιγαίου. Έτσι όπως ταξιδεύει και η ψυχή του μικρού Πέτρου, που παρέα με την αγαπημένη αδελφή του, την Άρτεμη, ακούει τις μυστικές φωνές της φύσης, τα καλέσματα των σπηλιών και των φαραγγιών και αφουγκράζεται τους ήχους της γης και του νερού.
Συνέχεια«Τούρκοι διαβήκαν. Χαλασμός, θάνατος πέρα ως πέρα…»
(Βίκτωρ Ουγκώ, «Το Ελληνόπουλο»)
«Είδα με τα ίδια μου τα μάτια έναν Τούρκο αξιωματικό να μπαίνει σε ένα σπίτι κρατώντας μικρούς τενεκέδες πετρελαίου ή βενζίνης και μέσα σε λίγα λεπτά το σπίτι να γίνεται παρανάλωμα. Οι δάσκαλοι και τα κορίτσια μας είδαν Τούρκους που φορούσαν κανονικές στολές στρατιωτών και, σε πολλές περιπτώσεις, στολές αξιωματικών, να κρατούν μακριά ξύλα με κουρέλια στην άκρη τους, τα οποία είχαν βουτήξει σε έναν τενεκέ με κάποιοι υγρό. Τα έφερναν μέσα στα σπίτια που αμέσως μετά έπιαναν φωτιά… Στο βάθος του δρόμου είδα μια ομάδα στρατιωτών να ξεφορτώνει κάτι που έμοιαζε να είναι μεγάλα βαρέλια με πετρέλαιο. Κρίνοντας από το χρώμα και το σχήμα τους, ήταν ολόιδια με τα βαρέλια της Εταιρείας Πετρελαίων της Σμύρνης. Ένιωσα ένα ρίγος στη ραχοκοκαλιά και συνειδητοποίησα τον σκοπό όλων αυτών των προετοιμασιών. Νιώσαμε σταγόνες να μας πιτσιλίζουν. Στρατιώτες από τον δρόμο έριχναν στους τοίχους ένα υγρό με κουβάδες. Μόλις μύρισα αυτό το υγρό πάνω στα βρεγμένα μου ρούχα, κατάλαβα ότι ήταν πετρέλαιο.
ΣυνέχειαΤο σάμαλι (Şambali) είναι ένα από τα πιο φημισμένα και δημοφιλή σιροπιαστά γλυκά της Ανατολής με ιδιαίτερη καταγωγή από τη Σμύρνη. Η παρασκευή του βασίζεται σε τρία απλά υλικά της Μικρασιάτικης ζαχαροπλαστικής: αλεύρι, ζάχαρη και γιαούρτι. Δοκιμάστε την παραδοσιακή αυτή συνταγή για σάμαλι και αφήστε κάθε μπουκιά να σας ταξιδέψει…
ΣυνέχειαΠολίτικο τραγούδι, η ιστορία του οποίου χάνεται στα βάθη της Μικράς Ασίας, με μικρές παραλλαγές στη μελωδία, την εναρμόνιση και τους στίχους, ενώ θεωρείται και παραδοσιακό επτανησιακό που ερμηνεύουν χρόνια τώρα οι χορωδίες των Επτανησίων.
ΣυνέχειαΜια ιστορική φωτογραφία με τον Ηλία Βενέζη μεταξύ αιχμαλώτων μετά την Μικρασιατική Καταστροφή. Ο μεγάλος συγγραφέας το 1923. Κορυφαίο στιγμιότυπο από το αρχείο του Συλλόγου Μικρασιατών Σκάλας Λουτρών με αφορμή τα 100 χρόνια από την τραγική επέτειο
ΣυνέχειαΟ Τσαρκαμάς είναι μία παραδοσιακή συνταγή από τα Αλάτσατα της Μικράς Ασίας. Πρόκειται για μια ευωδιαστή κρεμμυδόπιτα που μαγείρευαν οι Αλατσατιανές νοικοκυρές κυρίως την εποχή της Άνοιξης. Βασικό υλικό οι τρυφεροί βλαστοί των φρέσκων κρεμμυδιών, που καλλιεργούσαν οι Αλατσατιανοί στους κήπους τους και τους ονόμαζαν «ακαρόνους»
Τα Αλάτσατα (τουρκ.: Alaçatı) είναι πόλη στη Χερσόνησο της Ερυθραίας της επαρχίας Σμύρνης στη Μικρά Ασία. Το όνομά της προέρχεται από την αρχαία ελληνική λέξη «άλας» (αλάτι). Χτισμένη ανάμεσα στους λόφους του Καράνταη και του Προφ. Ηλία, η πόλη πριν από το 1922 είχε σχεδόν αμιγώς Ελληνορθόδοξο χριστιανικό πληθυσμό. Υπολογίζεται ότι ο πληθυσμός της πόλης, πριν τη Μικρασιατική καταστροφή, είχε ξεπεράσει τους 7.000 κατοίκους.
ΣυνέχειαΤο άγαλμα της «Μικρασιάτισσας Μάνας» στη Μυτιλήνη, ένα από τα πρώτα αγάλματα Μικρασιατικής Μνήμης στην Ελλάδα, είναι έργο της γλύπτριας Κατερίνας Χαλεπά – Κατσάτου. Στήθηκε με πρωτοβουλία του Συλλόγου των κατοίκων της προσφυγικής συνοικίας της Επάνω Σκάλας, στη βάση μιας ιδέας του Αϊβαλιώτη διευθυντή του Δήμου Μυτιλήνης, Νίκου Δαμδούμη. Το 1982 αγκάλιασε την ιδέα ο τότε Νομάρχης Κώστας Στρατινάκης και αμέσως μετά, ο διάδοχος στη Λέσβο, Νίκος Σηφουνάκης. Δεκαοκτώ μήνες μετά την υπογραφή του συμβολαίου με τη γλύπτρια το άγαλμα ήρθε και στήθηκε στην Επάνω Σκάλα.
Συνέχεια27 Ιουλίου
«Γαλακτόμικτον, Μάρτυς, αἷμα σῆς κάρας,
Δι’ ἣν ὑδατόμικτον ὁ Χριστὸς χέει.
Φάσγανον ἑβδομάτῃ λάχεν εἰκάδι Παντελεήμων»
12 Ιουλίου
Ο Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης
Ο Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης, κατά κόσμον Αρσένιος Εζνεπίδης, γεννήθηκε στις 25 Ιουλίου 1924 στα Φάρασα της Καππαδοκίας.
Είναι από τους πιο γνωστούς Αγίους της εποχής μας. Έγινε ευρέως γνωστός για τον ασκητικό του βίο, τις πνευματικές του νουθεσίες και το έργο του. Εκοιμήθη στις 12 Ιουλίου 1994. Η αγιοκατάταξη του Αγίου Γέροντα έγινε από το Οικουμενικό Πατριαρχείο στις 13 Ιανουαρίου 2015. Το 2017 ανακηρύχθηκε προστάτης άγιος των Διαβιβάσεων, με απόφαση της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος. Η μνήμη του τιμάται στις 12 Ιουλίου.
ΣυνέχειαΟι Πρόσκοποι Αϊδινίου
Το Αϊδίνιο είναι η πρωτεύουσα της ομώνυμης επαρχίας της Μικράς Ασίας, στη νοτιοδυτική ακτή της Τουρκίας, ανάμεσα στις επαρχίες Σμύρνης και Μούγλων. Κατελήφθη από τον ελληνικό στρατό στις 14 Μαΐου 1919. Την περίοδο εκείνη η πόλη αριθμούσε 35.000 κατοίκους από τους οποίους οι 8.000 ήταν Έλληνες. Η ελληνική κοινότητα της πόλεως ήλεγχε το εμπόριο και διέθετε σχολεία, νοσοκομεία καθώς και τον περίφημο φιλολογικό σύλλογο «Μέλισσα» που διατηρούσε βιβλιοθήκη και φιλαρμονική εταιρεία.
ΣυνέχειαΆνθρωποι και βουνά, βουνά και άνθρωποι
Σκέψεις, απόψεις, προβληματισμοί και συναισθήματα. Στοχασμοί που ρίχτηκαν στο διαδίκτυο σαν μπουκάλια στο πέλαγος …
Ομάδα Μελέτης, Διατήρησης και Διάδοσης του Λαϊκού Παραμυθιού και Παιχνιδιού
«Συμβαίνει. Απλώς συμβαίνει η αγάπη. Όπως συμβαίνει η θάλασσα». (Παντελής Μπουκάλας, "Ρήματα")
Just another WordPress.com weblog
κατ' ευφημισμόν
dragatis.gr ■ Λόγος | Εικόνα | Επικοινωνία
ιστολόγιο του συγγραφέα βασίλειου χριστόπουλου
το blog του Κωστή Παπαϊωάννου περί ανέμων και δικαιωμάτων
:: notes from a notebook's backyard ::
Μια προσπάθεια ανθολόγησης του παγκόσμιου ποιητικού λόγου.
Ιστορίες από την Επανάσταση του 1821, τον αγώνα των Ελλήνων για Ανεξαρτησία
«Παράταιρος ο λόγος ο δυνατός/ μέσα σε μια πολιτεία που σωπαίνει» (Γ. Ρίτσος)
A blog on stories about people and Greek Songs by Avi Nishri
kefalonia-Ionian Island / Tο e-mail μας είναι: paliavlahata2010@hotmail.com Κλικ στην ενότητα "BLOG"
Μια άλλη ματιά στη πόλη των θρύλων και των παραδόσεων
Διατρέχουμε τον κίνδυνο να μας πάρουν στα σοβαρά, κάτι που είναι η αρχή του τέλους. — Ζαν Κοκτώ —
Ανεξάρτητη ενημέρωση
Το ιστολόγιο του Νίκου Σαραντάκου, για τη γλώσσα, τη λογοτεχνία και... όλα τα άλλα
Ασημίνα Ντέλιου/ Asimina Nteliou συγγραφέας/writer
το νησί που πάει παντού, όπως ο Πέτρος Χαριτάτος
για τα παλιά και τα καινούργια
Μυθολογικά, Ἀρχαιολογικά, Ἱστορικὰ & Λαογραφικὰ γιὰ τὴν Θράκη.
Αναμνήσεις μέσω της συλλογής Golden Sands