Ο Θανάσης Σπυρόπουλος επί τω έργω…

Μαθητεύοντας από παιδί πλάι στον δικό του πατέρα «…στο πανί, στις φιγούρες πίσω από αυτό, στις φωνές, στον φωτισμό…», έγινε ο κορυφαίος καραγκιοζοπαίχτης της γενιάς του, διασώζοντας μια σπουδαία παράδοση ως τις μέρες μας. Καλό Παράδεισο…

Από τη θεατρική παράσταση «Ο χορός του θανάτου»
του August Strindberg (Θέατρο Ιλίσια, 1996-97)

«Ηθοποιός σημαίνει φως …»
Μάνος Χατζιδάκις «Οδός Ονείρων», 1962

Θα τη θυμάμαι πάντα για την αξέχαστη ερμηνεία της ως Μπλανς Ντι Μπουά, στο «Λεωφορείο ο Πόθος» του Τένεσσι Γουίλιαμς, στο «Θέατρο Ιλίσια», και μετά την παράσταση στο καμαρίνι της, που μας δέχτηκε… Εύθραυστη, λαμπερή, μοναδική, εκθαμβωτική, με την πληρότητα της συγκίνησης και της χαράς ακόμα μιας σπουδαίας παράστασης που είχε μόλις δοθεί στο κοινό της, σαν αστέρι που σκορπάει απλόχερα το φως του παντού… Διέθετε μία μοναδική ικανότητα να αναδεικνύει τη δύναμη της ευγένειας και της λεπτότητας που απέπνεε κάθε της λόγος και κάθε της κίνηση και να δίνει αξία και ομορφιά σε κάθε δευτερόλεπτο που περνούσες κοντά της.

Συνέχεια →

Τέτοια γυναίκα!

«Το μυστικό είναι να μην κλαις», μου λέει με φωνή που βγαίνει σαν ψίθυρος. «Να μην κλαις. Γιατί έτσι και κλάψεις, κάηκες …». Τέτοια γυναίκα! Ακόμα και οι ξένοι επιστήμονες που δεν γνώρισαν την καλλιτεχνική ιδιοφυΐα της, που δεν δοκίμασαν την από σκηνής χημεία της, που δεν μυήθηκαν στη σαγήνη της, επιβεβαιώνονται για το ότι η Έλλη Λαμπέτη υπήρξε ένα πλάσμα μοναδικό…

Η Ειρήνη Παπά (Κλυταιμνήστρα) και ο Κώστας Καζάκος (Αγαμέμνων) στην «Ιφιγένεια» του Μιχάλη Κακογιάννη, το 1977. Η ταινία υπήρξε υποψήφια για Όσκαρ Ξενόγλωσσης Ταινίας και για τον Χρυσό Φοίνικα του Φεστιβάλ Καννών. Βραβεύθηκε με το Belgian Femina Award και στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης ως η Καλύτερη Ταινία, ενώ η νεαρή τότε πρωταγωνίστρια Τατιάνα Παπαμόσχου κέρδισε το Βραβείο Α’ Γυναικείου Ρόλου

Επιμέλεια: Σοφία Ε. Παυλάκη

Λιμένας Θάσου, Μάιος 1961

«Εκεί να πάω σ’ ένα νησί πετραδερό
που ο ήλιος το λοξοπατάει σαν κάβουρας
κι όλος τρεμάμενος ο πόντος ακούει κι αποκρίνεται»

Οδυσσέας Ελύτης

Θεωρείται ένας ανανεωτής του Θεάτρου Σκιών. Μαθητής της παλαιάς γενιάς, γεφυρώνει με σεβασμό την παραδοσιακή τέχνη με το σήμερα. Ένας από τους καλύτερους νέους καραγκιοζοπαίχτες της Ελλάδας εξηγεί πώς αιμοδοτεί το σύγχρονο ελληνικό Θέατρο Σκιών με ιδέες και συμπράξεις με ζωντανές ορχήστρες, ηθοποιούς και τραγουδιστές που δεν θα περίμενε κανείς να δει πλάι στον Καραγκιόζη…

Θέατρο REX – Σκηνή «Μαρίκα Κοτοπούλη» από 02.12.2021

Η «Αιολική Γη» ξεπηδάει από τις ρίζες των δέντρων της Ανατολής, από τα βουνά της Μικρασίας που τα λένε «Κιμιντένια» και ταξιδεύει από το κτήμα του παππού και της γιαγιάς στα κύματα του Αιγαίου. Έτσι όπως ταξιδεύει και η ψυχή του μικρού Πέτρου, που παρέα με την αγαπημένη αδελφή του, ακούει τις μυστικές φωνές της φύσης, τα καλέσματα των σπηλιών και των φαραγγιών και αφουγκράζεται τους ήχους της γης και του νερού. Κοντά στα τσακάλια, τα αγριογούρουνα, τις αρκούδες και τους αετούς ο Πέτρος θα γνωρίσει μαζί με τα παραμύθια της γιαγιάς, τα πρώτα σκιρτήματα του έρωτα. Θα γνωρίσει την τραχιά και άγρια φύση του τόπου και των ανθρώπων και θα μάθει για τους προγόνους του, που ξεχέρσωσαν την άγονη γη κάνοντάς τη ζωή και πεπρωμένο τους.

Το καθεστώς, που έμεινε γνωστό ως «Δικτατορία των Συνταγματαρχών» ή ως «Χούντα* των Συνταγματαρχών» ή «Επταετία», προχώρησε από τις πρώτες ώρες της 21ης Απριλίου 1967 σε κήρυξη στρατιωτικού νόμου για αόριστο χρονικό διάστημα, καθώς επίσης και σε απαγόρευση κάθε πολιτικής δραστηριότητας και στην καθιέρωση αυστηρής λογοκρισίας. Κάθε άρθρο εφημερίδας, κάθε έργο τέχνης, έπρεπε να έχει την έγκριση των αξιωματικών της αρμόδιας επιτροπής που έδρευε στο Υπουργείο Τύπου, επί της οδού Ζαλοκώστα.