Έξω πέφτει χιόνι
Χάρης Σακελλαρίου
Έξω πέφτει χιόνι κι είναι παγωνιά
κι όλοι μαζευτήκαν στη ζεστή γωνιά
Άσπρισαν οι δρόμοι, στρώθηκε η αυλή
κι ο βοριάς σφυρίζει, τώρα πιο πολύ
Έξω πέφτει χιόνι (Χάρης Σακελλαρίου)
Ελληνική φύση
Η αλεπουδίτσα
«Ανάμεσα στα αγριόπευκα και κάτω από τα πυκνά αγιοκλήματα και τα βατόμουρα πέρασε μια καστανόξανθη και σιωπηλή ύπαρξη, με την ήρεμη αρχοντιά των πλασμάτων του δάσους, με την ομορφιά στα μάτια και στα μέλη κι ένα λαμπερό χρώμα, που λίγες γυναίκες με περίσκεψη θα το αποτολμούσαν. Λυγερή, με βλέμμα καθαρό, στάθηκε για μια στιγμή κατάντικρυ στον ήλιο -μια χρονιάρικη αλεπουδίτσα μ’ ολοστρόγγυλο κεφαλάκι και βελούδινες πατουσίτσες, κι έπειτα τρύπωσε στη σκιά. Ένα σκληρό σφύριγμα ακούστηκε μεσ’ απ’ το δάσος κι η αλεπού όρμησε προς εκείνο το κάλεσμα…».
Mary Webb, «Η αλεπουδίτσα»
(μτφρ: Άννα Σικελιανού, εκδ. Νεφέλη, Αθήνα 1988, απόσπασμα)
Ὑπό τήν βασιλικὴν δρῦν
Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης
Ὅταν παιδίον διηρχόμην ἐκεῖ πλησίον, ἐπὶ ὀναρίου ὀχούμενος, διὰ νὰ ὑπάγω νὰ ἀπολαύσω τὰς ἀγροτικάς μας πανηγύρεις, τῶν ἡμερῶν τοῦ Πάσχα, τοῦ Ἁγίου Γεωργίου καὶ τῆς Πρωτομαγιᾶς, ἐρρέμβαζον γλυκὰ μὴ χορταίνων νὰ θαυμάζω περικαλλὲς δένδρον, μεμονωμένον, πελώριον, μίαν βασιλικὴν δρῦν. Ὁποῖον μεγαλεῖον εἶχεν! Οἱ κλάδοι της χλωρόφαιοι, κατάμεστοι, κραταιοί· οἱ κλῶνές της, γαμψοὶ ὡς ἡ κατατομὴ τοῦ ἀετοῦ, οὖλοι ὡς ἡ χαίτη τοῦ λέοντος, προεῖχον ἀναδεδημένοι, εἰς βασιλικὰ στέμματα. Καὶ ἦτον ἐκείνη ἄνασσα τοῦ δρυμοῦ, δέσποινα ἀγρίας καλλονῆς, βασίλισσα τῆς δρόσου…
ΣυνέχειαΑπόψε (Λάμπρος Πορφύρας)
Απόψε
Λάμπρος Πορφύρας
Aπόψε, ἡ γῆ σου εἶν᾿ ὄμορφη -Θέ μου- ὅλη πέρα ὡς πέρα:
τὸ λόφο ρείκια κόκκινα τὸν ἔχουνε στολίσει,
σὰ νά ῾ναι μιὰ παραμονὴ γλυκιᾶς γιορτῆς, κι ἡ μέρα
σὰν ἀγαθὸ χαμόγελο κι ἐκείνη ἀργεῖ νὰ σβήσει.
Ο Άγιος Φανούριος στη λίμνη Δόξα
Η τεχνητή λίμνη Δόξα βρίσκεται στην ορεινή περιοχή του Φενεού Κορινθίας. Περιμετρικά της λίμνης υψώνονται δασωμένες βουνοκορφές, που αντικατοπτρίζονται στα νερά της δημιουργώντας ένα τοπίο ονειρικό!
ΣυνέχειαΧαλέπιος πεύκη – Ένα εμβληματικό δέντρο της Μεσογείου
Τα δάση χαλεπίου πεύκης (Pinus halepensis) αποτελούν «οικοτόπους ευρωπαϊκού ενδιαφέροντος» και προστατεύονται στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Οδηγίας 92/43. Πρόκειται για τον οικότοπο με κωδικό 9540: «Μεσογειακά πευκοδάση με ενδημικά είδη πεύκων της Μεσογείου», που αφορά τα θερμόφιλα πευκοδάση, τα οποία στις περιοχές εξάπλωσής τους απειλούνται από επαναλαμβανόμενες δασικές πυρκαγιές ανθρωπογενούς προέλευσης και από καταπατήσεις με σκοπό την οικιστική ή τουριστική εκμετάλλευση της γης.
ΣυνέχειαΙστορία και θησαυροί της Ιεράς Μονής Ζάβορδας
Ι.Μ. Μεταμορφώσεως του Σωτήρος – Οσίου Νικάνωρος Ζάβορδας
Ιστορία και κειμήλια
Η Ιερά Μονή Οσίου Νικάνορα – Μεταμορφώσεως του Σωτήρος βρίσκεται στο όρος Καλλίστρατο Γρεβενών, στην αριστερή όχθη του ποταμού Αλιάκμονα, κοντά στη Δεσκάτη και απέχει από τα Γρεβενά 45 χιλιόμετρα, περίπου 50 λεπτά δρόμο. Εκεί υπήρχε το χωριό Ζάβορδα, από το οποίο έλαβε το όνομα με το οποίο είναι περισσότερο γνωστή. Το μοναστήρι ήταν σταυροπηγιακό, μέχρι το 1767 και υπαγόταν στην Αρχιεπισκοπή Αχριδών, μετέπειτα όμως ανήκε στο Οικουμενικό Πατριαρχείο. Η μονή της Ζάβορδας έχει χαρακτηριστεί ως «ιστορικό διατηρητέο μνημείο» με την υπουργική απόφαση 4701/03.03.1967 (ΦΕΚ Β’ 183/16.03.1967).
ΣυνέχειαΘάσος η θαυμασία!
Επιμέλεια: Σοφία Ε. Παυλάκη
Λιμένας Θάσου, Μάιος 1961
«Εκεί να πάω σ’ ένα νησί πετραδερό
που ο ήλιος το λοξοπατάει σαν κάβουρας
κι όλος τρεμάμενος ο πόντος ακούει κι αποκρίνεται»
Οδυσσέας Ελύτης
Γαλαζοπράσινες μέρες στην παραλία του Κότρωνα
Η παραλία του Κότρωνα στη Μάνη
«Ο ορίζοντας χώριζε το ομοιόχρωμο της ανοιχτογάλανης θάλασσας και τ’ ουρανού με μια σκούρα γαλάζια χαρακιά. Η λεία επιφάνεια του νερού ταραζόταν εδώ κι εκεί από ένα ανάλαφρο αγεράκι, όπως η ανάσα πάνω σ’ έναν καθρέφτη.
Πλούσια σε προεξοχές και βελανιδοχώραφα η πεδιάδα και τ’ απαλά γαλάζια υψώματα γλιστρούσανε κι αλλάζανε γρήγορα, όπως προχωρούσαμε πάνω στον πλατύ κόλπο.
Ο Κότρωνας ήταν ένας ευχάριστος όρμος …».
Patrick Leigh Fermor, «Μάνη» 1958 (απόσπασμα) εκδ. Κέδρος
Τον Ιούλιο κάποτε..
Καυτός, ερωτικός, ξένοιαστος και ποθητός, ο Ιούλιος είναι ο αγαπημένος μήνας των καλοκαιρινών διακοπών, της χαράς και των αποδράσεων! Η επαφή με τη φύση και οι ευκαιρίες για ταξίδια που προσφέρει απλόχερα, στάθηκαν ανέκαθεν πηγή ανεξάντλητης έμπνευσης και δημιουργίας για τους ποιητές μας
Η Πίννα, η Τόννα κι η Μπουρού… Οι μεγάλες κυρίες των βυθών της Μεσογείου
Τα μεγαλύτερα είδη κοχυλιών που συναντάμε στην Ελλάδα, την Κύπρο, αλλά και σε ολόκληρη τη Μεσόγειο Θάλασσα είναι τρία: η Πίννα η ευγενής (Pinna nobilis), η Τόννα (Tonna galea) και ο Τρίτωνας ή Μπουρού (Charonia tritonis variegata). Και τα τρία αυτά κοχύλια ανήκουν στα προστατευόμενα είδη καθώς κινδυνεύουν με αφανισμό. Τα κοχύλια είναι ταυτισμένα με το ελληνικό καλοκαίρι, σύμβολα της ευτυχίας, της χαράς, της ξενοιασιάς, αλλά και των αγαπημένων περιπλανήσεων στις ελληνικές θάλασσες! Ας γνωρίσουμε όμως καλύτερα τις τρεις αυτές μεγάλες κυρίες των βυθών της Μεσογείου και τον θαυμαστό αλλά και απειλούμενο κόσμο τους..
ΣυνέχειαΤο Ελληνικό Καλοκαίρι (Jacques Lacarrière)
(φωτ. Δ. Διανελλής, «Στην αγκαλιά του Παγασητικού», 1980, Η Μαγνησία Στο Πέρασμα Του Χρόνου/fb)
«Στην Ελλάδα η ομορφιά δεν μαθαίνεται ποτέ, είναι αυθόρμητη, αυτόχθονη όπως τ’ άσπρα κεντίδια των κυμάτων πάνω στην άμμο, όπως η μελετημένη συμμετρία των κυπαρισσιών σε όλο το μήκος των δρόμων, σαν μία πανδαισία χρωμάτων σε πόρτες και παράθυρα, ή σαν το πολύχρωμο έμβλημα των ελληνικών ενδυμάτων και κοσμημάτων. Διότι η ομορφιά είναι μία μάχη, είναι η νίκη του φωτός πάνω στη σκιά».
ΣυνέχειαΤα ψάθινα καπέλα (Μαργαρίτα Λυμπεράκη)
Εκείνο το καλοκαίρι αγοράσαμε μεγάλα ψάθινα καπέλα. Της Μαρίας με κεράσια γύρω – γύρω, της Ινφάντας με γαλάζια «μη με λησμόνει» κι εμένα με παπαρούνες κόκκινες σαν τη φωτιά. Έτσι, όταν ξαπλώναμε στα στάχυα, ο ουρανός, τ’ αγριολούλουδα κι εμείς γινόμαστε ένα.
ΣυνέχειαΑκόμα μια φορά μέσα στις κερασιές
«Ακόμα μια φορά μέσα στις κερασιές τα δυσεύρετα χείλη σου.
Ακόμα μια φορά μέσα στις φυτικές αιώρες τ’ αρχαία σου όνειρα.
Μια φορά μέσα στ’ αρχαία σου όνειρα τα τραγούδια που ανάβουν και χάνονται.
Μέσα σ’ αυτά που ανάβουν και χάνονται τα ζεστά μυστικά του κόσμου
Τα μυστικά του κόσμου»
Οδυσσέας Ελύτης, «Η συναυλία των Γυακίνθων» (Προσανατολισμοί)
Καλοκαίρι (Κωστής Παλαμάς)
Ιούνιος ο Θεριστής
Μπήκαμε στον Ιούνιο! Καλώς ήρθες καλοκαίρι! Και όπως λέει και ο σοφός λαός: «Από το θέρος ως τις ελιές, δεν απολείπουν οι δουλειές!». Ο Ιούνιος, ο λεγόμενος και «Θεριστής», είναι ο πρώτος μήνας του καλοκαιριού, αν και όπως σημειώνει ο Φίλιππος Βρετάκος («Οι δώδεκα μήνες του έτους και αι κυριώτεραι εορταί των») «ως προς τον χρόνο της ελεύσεως του θέρους οι κάτοικοι της υπαίθρου είναι δύσπιστοι. Ασφαλή και βεβαιαν θεωρούν την είσοδό του μόνο όταν ακούσουν το τραγούδι των τεττίγων», δηλαδή των τζιτζικιών, τα οποία:
kimintenia 