Παραδοσιακή συνταγή οι κρεμμυδοντολμάδες. Φαγητό των φτωχών τα παλαιότερα χρόνια αφού τέτοια εποχή αφθονούσαν στα χωριά τα κρεμμύδια, αλλά και των πλουσίων καθώς η γέμιση μπορεί να περιέχει όχι μόνο ρύζι, αλλά και χοιρινό κρέας ή μοσχάρι. Μεζές σήμερα περιζήτητος στις ταβέρνες, οι κρεμμυδοντολμάδες θεωρούνται παραδοσιακή σπεσιαλιτέ των νησιών του ανατολικού Αιγαίου με καταβολές από την εκλεκτή κουζίνα της πάλαι ποτέ Ελληνικής Σμύρνης. Εδώ παρουσιάζουμε μία παραδοσιακή συνταγή από τον Καταρράκτη Χίου. Οι κάτοικοι καλλιεργούσαν ντομάτες, κρεμμύδια και άλλα λαχανικά και οπωροκηπευτικά όλο τον χρόνο και τα σπίτια διέθεταν δικό της φούρνο στις αυλές, όπου έψηναν φαγητά και ψωμί. Άλλες εποχές με υγιεινή διατροφή…

25 Σεπτεμβρίου 1912 – 17 Μαΐου 1913

Η απελευθέρωση της Ελασσόνας (6 Οκτωβρίου 1912)

Η πολεμική αναμέτρηση ανάμεσα στη Βαλκανική Συμμαχία (Ελλάδα, Βουλγαρία, Σερβία, Μαυροβούνιο) και τη θνήσκουσα Οθωμανική Αυτοκρατορία ξεκίνησε τυπικά στις 25 Σεπτεμβρίου 1912 με την κήρυξη του πολέμου από το Μαυροβούνιο κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και ολοκληρώθηκε στις 17 Μαΐου 1913 με τη συνθήκη του Λονδίνου. Το τέλος του Α’ Βαλκανικού Πολέμου βρήκε την Ελλάδα να έχει απελευθερώσει την Ήπειρο, ολόκληρη τη Θεσσαλία, μεγάλο τμήμα της Μακεδονίας και τα νησιά του Αιγαίου.

Συνέχεια →

12 Σεπτεμβρίου

Ὁ Ὅσιος καὶ θεοφόρος Δανιήλ ἔζησε τὸν 9ο μ.Χ. αἰώνα, ὅταν αὐτοκράτορας ἦταν ὁ Λέων ὁ Ἀρμένιος ὁ εἰκονομάχος. Εὐσεβὴς ἀπὸ τὴν παιδική του ἡλικία, ἀμέσως ἀπὸ τὴ νεότητά του ἔγινε πρόθυμος κήρυκας τοῦ Εὐαγγελίου, πρόμαχος καὶ συνήγορος τῆς Ὀρθοδοξίας.

Συνέχεια →

François Le Diascorn, Χαιρετισμός στην Αστυπάλαια, δεκ. ’80

Συνέχεια →

Το άγαλμα της «Μικρασιάτισσας Μάνας» στη Μυτιλήνη, ένα από τα πρώτα αγάλματα Μικρασιατικής Μνήμης στην Ελλάδα, είναι έργο της γλύπτριας Κατερίνας Χαλεπά – Κατσάτου. Στήθηκε με πρωτοβουλία του Συλλόγου των κατοίκων της προσφυγικής συνοικίας της Επάνω Σκάλας, στη βάση μιας ιδέας του Αϊβαλιώτη διευθυντή του Δήμου Μυτιλήνης, Νίκου Δαμδούμη. Το 1982 αγκάλιασε την ιδέα ο τότε Νομάρχης Κώστας Στρατινάκης και αμέσως μετά, ο διάδοχος στη Λέσβο, Νίκος Σηφουνάκης. Δεκαοκτώ μήνες μετά την υπογραφή του συμβολαίου με τη γλύπτρια το άγαλμα ήρθε και στήθηκε στην Επάνω Σκάλα.

Συνέχεια →