Δανάη Στρατηγοπούλου
(8 Φεβρουαρίου 1913 – 18 Ιανουαρίου 2009)
Η Δανάη Στρατηγοπούλου γεννήθηκε στις 8 Φεβρουαρίου 1913, κατ’ άλλους το 1911, στο Μεταξουργείο στην Αθήνα. Ο πατέρας, Ιππόλυτος Στρατηγόπουλος υπήρξε μηχανικός αλλά και δημοσιογράφος, η μητέρα της Τίμω, αρσακειάδα και ο παππούς της Ιδομενεύς Στρατηγόπουλος ήταν θεατρικός συγγραφέας. Η οικογένεια εύπορη, αριστοκρατική. Η μικρή Δανάη περνάει τα παιδικά της χρόνια στη Γαλλία, όπου σπούδασε οικονομικά και πολιτικές επιστήμες.
Συνέχεια
«Παιδιά, όλοι στα ραδιόφωνά σας. Έχουμε για σας μια μεγάλη έκπληξη. Σήμερα το καινούριο Τρίτο Πρόγραμμα θα συνδεθεί, επιτέλους, με τη Λιλιπούπολη…»
Με τα λόγια αυτά ξεκινά τη Δευτέρα 19 Δεκεμβρίου 1977, 9:30 το πρωί η ραδιοφωνική μετάδοση της θρυλικής «Λιλιπούπολης». Σαρανταπέντε χρόνια συμπληρώνονται φέτος από την πρώτη εκείνη εκπομπή της ραδιοφωνικής σειράς, που μεταδιδόταν από το 1977 έως και τον Μάιο του 1980, και έμεινε στην ιστορία για τη σοβαρότητα αλλά και τη δημιουργικότητά της, τον αυθορμητισμό, τη φαντασία, την τόλμη της, και ταυτίστηκε με την εποχή του Μάνου Χατζιδάκι στο Τρίτο Πρόγραμμα.
Συνέχεια
Πόσο πολύ σε αγάπησα εγώ μονάχα το ξέρω
Εγώ που κάποτε σ’ άγγιξα με τα μάτια της πούλιας
Και με τη χαίτη του φεγγαριού σ’ αγκάλιασα
και χορέψαμε μες στους καλοκαιριάτικους κάμπους
Πάνω στη θερισμένη καλαμιά
και φάγαμε μαζί το κομμένο τριφύλλι
Μαύρη μεγάλη μοναξιά με τόσα βότσαλα τριγύρω στο λαιμό
τόσα χρωματιστά πετράδια στα μαλλιά σου…
Πόσο πολύ σε αγάπησα εγώ μονάχα το ξέρω
Εγώ που κάποτε σ’ άγγιξα με τα μάτια της πούλιας
Και με τη χαίτη του φεγγαριού σ’ αγκάλιασα
και χορέψαμε μες στους καλοκαιριάτικους κάμπους
Πάνω στη θερισμένη καλαμιά
και φάγαμε μαζί το κομμένο τριφύλλι
Μαύρη μεγάλη μοναξιά με τόσα βότσαλα τριγύρω στο λαιμό
τόσα χρωματιστά πετράδια στα μαλλιά σου…
Πόσο πολύ σε αγάπησα εγώ μονάχα το ξέρω
Εγώ που κάποτε σ’ άγγιξα με τα μάτια της πούλιας
Και με τη χαίτη του φεγγαριού σ’ αγκάλιασα
και χορέψαμε μες στους καλοκαιριάτικους κάμπους
Πάνω στη θερισμένη καλαμιά
και φάγαμε μαζί το κομμένο τριφύλλι
Μαύρη μεγάλη μοναξιά με τόσα βότσαλα τριγύρω στο λαιμό
τόσα χρωματιστά πετράδια στα μαλλιά σου…
Πόσο πολύ σε αγάπησα εγώ μονάχα το ξέρω
Εγώ που κάποτε σ’ άγγιξα με τα μάτια της πούλιας
Και με τη χαίτη του φεγγαριού σ’ αγκάλιασα
και χορέψαμε μες στους καλοκαιριάτικους κάμπους
Πάνω στη θερισμένη καλαμιά
και φάγαμε μαζί το κομμένο τριφύλλι
Μαύρη μεγάλη μοναξιά με τόσα βότσαλα τριγύρω στο λαιμό
τόσα χρωματιστά πετράδια στα μαλλιά σου…
Σοφία Ε. Παυλάκη, Δικηγόρος
Η Αθήνα τη νύχτα
«Η Αθήνα τη νύχτα
αρχόντισσα μοιάζει
κυρά ξελογιάστρα χρυσή
Ψηλά στα αιθέρια
ασήμι τ’ αστέρια
και μες στα ποτήρια κρασί»
(Στίχοι: Γιώργος Σαντοριναίος, μουσική: Μίμης Πλέσσας, ερμηνεία: Ρ. Βλαχοπούλου, 1964)
3 Ιουλίου
Ο χριστιανός άγιος του έρωτα που γιορτάζεται στα Ανώγεια
«Ο Άγιος Υάκινθος ξυπνάει τα μεσημέρια
παίρνει την Κρήτη στα φτερά, τον έρωτα στα χέρια
Κατηφορίζει το βουνό, το μονοπάτι παίρνει
κι ο ήλιος μόλις τον κοιτά χαμογελά και γέρνει
Ο Άγιος Υάκινθος ανοίγει παραθύρια,
σμίγει τα στήθια, τα κορμιά και χτίζει τα γιοφύρια
Ν’ αγαπηθούν οι άνθρωποι, να ομορφύνει ο κόσμος,
ν’ ανθίσει ο βασιλικός, η ρίγανη κι ο δυόσμος!»
Αλκίνοος Ιωαννίδης
Στον κόσμο ολόκληρο, από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, το πρόσωπο της Ελένης παραμένει θρυλικό. Μορφή αινιγματική, αιώνιο και πανανθρώπινο σύμβολο της ανυπέρβλητης ομορφιάς αλλά και του παθιασμένου έρωτα, η Ελένη αποτέλεσε αστείρευτη πηγή έμπνευσης για τους καλλιτέχνες εδώ και 3.000 χρόνια! Ποίηση, λογοτεχνία, γλυπτική, ζωγραφική, το θέατρο αλλά και ο κινηματογράφος, έχουν αφιερώσει στην Ελένη μερικά από τα ωραιότερα και διαχρονικά έργα τους. Η αρπαγή της Ελένης από τον Πάρη θα προκαλέσει τον δεκαετή Τρωικό πόλεμο, έναν από τους πιο αιματηρούς και ολέθριους του αρχαίου κόσμου. Για τούτο και η προσωπικότητα της Ελένης στάθηκε πολλές φορές αμφιλεγόμενη, αινιγματική, σκοτεινή και μήλον της έριδος για τους ανθρώπους. Ξεκινώντας από τα κορυφαία Ομηρικά έπη, ας δούμε πώς «είδαν» τη δική τους Ελένη οι σπουδαιότεροι ποιητές και στιχουργοί μας:
ΣυνέχειαΔιονύσης Τσακνής, 1984… κι όμως πάντα επίκαιρο!
Φτιάξε καρδιά μου το δικό σου παραμύθι
Φτιάχνουν απόψε με κουρέλια και σανίδια
έναν συνοικισμό αυτόνομο
Αυτοί που ψάχνουν για διαμάντια στα σκουπίδια
και στον υπόνομο.
«Να έχεις μια όμορφη Πρωτοχρονιά συντροφιά με γλυκές μελωδίες!»… Αυτό σημαίνουν, στην κρητική ντοπιολαλιά, τα ακατάληπτα λόγια του τραγουδιού του Λουδοβίκου των Ανωγείων από το άλμπουμ του «Το Μεϊντάνι» (1993). Με τη μοναδική μελωδία του υποδεχόμαστε κι εμείς την καινούργια Χρονιά και με την ευχή να είναι η κάθε στιγμή της μια αφορμή για τραγούδι και χαρά και να μας γεμίσει εμπνεύσεις, ποίηση και από τις ωραίες στιγμές και τις εικόνες της!
Συνέχεια
Για τους φίλους του ιστολογίου, μία συλλογή ποιημάτων με θέμα τη γέννηση του Θεανθρώπου. Κάθε ποιητής και ποιήτρια, με τη δική του ή δική της ευαισθησία, εκφράζεται γι’ αυτό το ανεπανάληπτο γεγονός της ανθρώπινης ιστορίας. Η συλλογή είναι ενδεικτική καθώς η Γέννηση του Χριστού ενέπνευσε και εμπνέει τους καλλιτέχνες κάθε εποχής. Τα Ποιήματα που ανθολογούνται είναι, κατά σειρά, τα ακόλουθα:
Η Μισιρλού είναι ένα αισθαντικό τραγούδι που μιλά για την απελπισμένη αγάπη, ο αυθεντικός συνθέτης του οποίου πιθανολογείται κάπου στο 1910, στη Σμύρνη, αλλά παρέμεινε για πάντα άγνωστος…
Συνέχεια
Ταΰγετος
Ποιήματα για το ίδιο βουνό
Ὄχι ἀκόμη, δὲν ἦρθα
νὰ σὲ ἀποχαιρετήσω ἀδελφέ,
ποὺ σὲ ἀνέβηκα πρώτη φορὰ
ὅταν ἤμουν φῶς σ’ ἕνα μίσχο.
Πάμε κι εμείς στην αυλή του φθινοπώρου
πίσω απ’ τα πετρωμένα στάχυα του καλοκαιριού
Πάμε κι εμείς στα παιδιά που κοιμήθηκαν
κάτω απ’ τα ματωμένα νύχια του περιστεριού
Πάμε να δεις στην αυλή που μεγάλωσαν
Δυο παιδιά ερωτευμένα δυο παιδιά του χαμού
Ορέστη απ’ το Βόλο, Μαρία απ’ τη Σπάρτη, γυρεύω το γιο μου
Μαρία απ’ τη Σπάρτη, Ορέστη απ’ το Βόλο, την κόρη μου θέλω
Δυο παιδιά ερωτευμένα, δυο παιδιά του Χαμού
Ορέστη απ’ το Βόλο, Μαρία απ’ τη Σπάρτη, γυρεύω το γιο μου
Μαρία απ’ τη Σπάρτη, Ορέστη απ’ το Βόλο, την κόρη μου θέλω.
Κωστούλα Μητροπούλου
Η νύχτα γέμισε υποσχέσεις. Η νύχτα γέμισε τομές. Κανένας δεν ξέρει πότε και πώς και ως πού θα φτάσει η δύναμη της φωνής στους 1.050 χιλιόκυκλους. Κανένας δεν ξέρει αν θα είναι η ίδια φωνή κι αν το χειροκρότημα θα έρθει αργά, πολύ αργότερα από το κακό.
Συνέχεια
Ασημοπράσινο δάσος
Στο δάσος κρύο έπιασε
και ο καιρός γυρίζει
και κάποιος βροντοφώναξε
«Χριστούγεννα μυρίζει!»
Λυγμός αγγέλων
Έχεις ακούσει λυγμό αγγέλων
ξημερώματα Δευτέρας
στην άκρη της καρδιάς μου;
Θρηνούν την Κυριακή
που πέρασε απούσα
εν μέσω χορών ολονυκτίων,
με άδεια φτερά να κόβουν βόλτες
στο κλειστό παράθυρό σου.
Λυγμός αγγέλων
Έχεις ακούσει λυγμό αγγέλων
ξημερώματα Δευτέρας
στην άκρη της καρδιάς μου;
Θρηνούν την Κυριακή
που πέρασε απούσα
εν μέσω χορών ολονυκτίων,
με άδεια φτερά να κόβουν βόλτες
στο κλειστό παράθυρό σου.
Το τρένο φεύγει στις οκτώ
Το τρένο φεύγει στις οκτώ
ταξίδι για την Κατερίνη
Νοέμβρης μήνας δε θα μείνει
να μη θυμάσαι στις οκτώ
να μη θυμάσαι στις οκτώ
το τρένο για την Κατερίνη
Νοέμβρης μήνας δε θα μείνει.
Άνθρωποι και βουνά, βουνά και άνθρωποι
Σκέψεις, απόψεις, προβληματισμοί και συναισθήματα. Στοχασμοί που ρίχτηκαν στο διαδίκτυο σαν μπουκάλια στο πέλαγος …
Ομάδα Μελέτης, Διατήρησης και Διάδοσης του Λαϊκού Παραμυθιού και Παιχνιδιού
«Συμβαίνει. Απλώς συμβαίνει η αγάπη. Όπως συμβαίνει η θάλασσα». (Παντελής Μπουκάλας, "Ρήματα")
Just another WordPress.com weblog
κατ' ευφημισμόν
dragatis.gr ■ Λόγος | Εικόνα | Επικοινωνία
ιστολόγιο του συγγραφέα βασίλειου χριστόπουλου
το blog του Κωστή Παπαϊωάννου περί ανέμων και δικαιωμάτων
:: notes from a notebook's backyard ::
Μια προσπάθεια ανθολόγησης του παγκόσμιου ποιητικού λόγου.
Ιστορίες από την Επανάσταση του 1821, τον αγώνα των Ελλήνων για Ανεξαρτησία
«Παράταιρος ο λόγος ο δυνατός/ μέσα σε μια πολιτεία που σωπαίνει» (Γ. Ρίτσος)
A blog on stories about people and Greek Songs by Avi Nishri
kefalonia-Ionian Island / Tο e-mail μας είναι: paliavlahata2010@hotmail.com Κλικ στην ενότητα "BLOG"
Μια άλλη ματιά στη πόλη των θρύλων και των παραδόσεων
Διατρέχουμε τον κίνδυνο να μας πάρουν στα σοβαρά, κάτι που είναι η αρχή του τέλους. — Ζαν Κοκτώ —
Ανεξάρτητη ενημέρωση
Το ιστολόγιο του Νίκου Σαραντάκου, για τη γλώσσα, τη λογοτεχνία και... όλα τα άλλα
Ασημίνα Ντέλιου/ Asimina Nteliou συγγραφέας/writer
το νησί που πάει παντού, όπως ο Πέτρος Χαριτάτος
για τα παλιά και τα καινούργια
Μυθολογικά, Ἀρχαιολογικά, Ἱστορικὰ & Λαογραφικὰ γιὰ τὴν Θράκη.
Αναμνήσεις μέσω της συλλογής Golden Sands
kimintenia 