kimintenia

5 Μαΐου

Ο Άγιος Εφραίμ, κατά κόσμον Κωνσταντίνος Μόρφης, γεννήθηκε στα Τρίκαλα, στις 14 Σεπτεμβρίου 1384 μ.Χ. σε ειδυλλιακή τοποθεσία, κοντά στον Ληθαίο ποταμό. Έμεινε ορφανός από πατέρα σε μικρή ηλικία μαζί με τα άλλα εφτά αδέλφια του, τη δε φροντίδα τους, μετά τον Θεό, ανέλαβε η ευσεβής μητέρα τους. Σε ηλικία 14 ετών, για ν’ αποφύγει τον εξισλαμισμό και τα γενιτσαρικά σώματα, εισήλθε στην ακμάζουσα τότε σταυροπηγιακή Ιερά Μονή του Ευαγγελισμού της Υπεραγίας Θεοτόκου του Όρους των Αμώμων (Καθαρών) στην περιοχή της Νέας Μάκρης Αττικής.

Στη Μονή, ο Άγιος Εφραίμ ακολούθησε με ένθεο ζήλο τον Χριστό και διέπρεψε με τη λαμπρότητα της ζωής του και με τους πόνους της αθλήσεώς του. Αξιώθηκε ακόμα να λάβει το μέγα Μυστήριο της Ιεροσύνης και το χάρισμα να υπηρετεί το άγιο θυσιαστήριο, ως άγγελος Θεού, με φόβο Θεού και πολλή κατάνυξη.

Το 1416 μ.Χ. οι Οθωμανοί εισέβαλαν και λεηλάτησαν την Αττική και ανάγκασαν τον Δούκα των Αθηνών να δηλώσει υποταγή στον Σουλτάνο. Λίγα χρόνια αργότερα, το 1424, εισέβαλαν βιαίως στη Μονή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου και έσφαξαν όλους τους Πατέρες. Ο Άγιος απουσίαζε στη σπηλιά του πάνω στο βουνό για προσευχή και μόλις επέστρεψε αντίκρισε έντρομος τα πτώματα των Πατέρων. Αφού τους έθαψε, ακολούθως θρήνησε γοερώς.

Το μαρτύριο του Αγίου Εφραίμ

Τον επόμενο χρόνο, την 14η Σεπτεμβρίου 1425, οι βάρβαροι επανήλθαν και αυτή τη φορά βρήκαν τον Άγιο στον χώρο της Μονής. Τον συνέλαβαν και άρχισαν τα φρικτά μαρτύριά του, που τελείωσαν πολλούς μήνες αργότερα, στις 5 Μαΐου 1426, ημέρα Τρίτη και ώρα 9 το πρωί. Τον κρέμασαν ανάποδα σ’ ένα δένδρο, που σώζεται ακόμα, τον κάρφωσαν στα πόδια και στο κεφάλι και τέλος, το καταπληγωμένο και μαρτυρικό σώμα Του το διαπέρασαν με αναμμένο ξύλινο δαυλό και έτσι παρέδωσε την αγία του ψυχή στον στεφανοδότη Χριστό.

Το άφθαρτο και θαυματουργό τίμιο
σκήνωμα του Αγίου Εφραίμ

Μετά από μισή χιλιετία ευδόκησε ο φιλάνθρωπος Θεός και φανερώθηκαν, ύστερα από πολλές εμφανίσεις του ιδίου του Αγίου Εφραίμ και πολλών άλλων θαυμαστών γεγονότων, όλα όσα σήμερα γνωρίζουμε, τα οποία επιβεβαιώθηκαν με την εύρεση των μαρτυρικών και χαριτόβρυτων λειψάνων του Αγίου στις 3 Ιανουαρίου του 1950.

Η μουριά επί της οποίας μαρτύρησε ο Άγιος

Ο Άγιος Εφραίμ εορτάζεται δύο φορές τον χρόνο, στις 3 Ιανουαρίου η εύρεση των τιμίων λειψάνων του και στις 5 Μαΐου το μαρτυρικό του τέλος. Στα Τρίκαλα πανηγυρίζεται από τον Ιερό Ναό Αγίου Στεφάνου, απέναντι του οποίου, κατά παράδοση, υπήρχε το πατρικό του σπίτι. Το 2011 το Οικουμενικό Πατριαρχείο της Κωνσταντινουπόλεως με την υπ’ αριθ. 217/2.3.2011 Πατριαρχική και Συνοδική Πράξη κατέταξε τον Όσιο Εφραίμ στο επίσημο ορθόδοξο εορτολόγιο.

Ιστορικό της ιεράς μονής της Νέας Μάκρης – Από τις σφαγές των Τούρκων
στην ανεύρεση του ιερού σκηνώματος του Αγίου

Ιερά Μονή Ευαγγελισμού της Θεοτόκου (Αγίου Εφραίμ) Νέας Μάκρης Αττικής

Η Μονή του Αγίου Εφραίμ στη Νέα Μάκρη είναι ένα από τα παλαιότερα μοναστήρια. Πολλοί μοναχοί και ιερείς έμειναν εκεί και προσευχήθηκαν στον Κύριο. Στα χρόνια της τουρκοκρατίας έγιναν μεγάλες και βάρβαρες σφαγές, οπότε ξεκληρίστηκε το μοναστήρι.

Το 1945 η μοναχή τότε, μετέπειτα Ηγουμένη Μακαρία πήγε στα ερείπια της αρχαίας μονής του Ευαγγελισμού, άλλοτε ονομαζόμενης ως Σταυροπηγιακής, του Όρους Αμώμων, στις βορειοανατολικές υπώρειες του Πεντελικού. Από θεία παρόρμηση, διαμόρφωσε ένα κελάκι εκεί και άρχιζε να καθαρίζει τα ερείπια του παλαιού Ναού για να τον ανακατασκευάσει. Εκεί πολλές φορές διαλογιζόταν ότι σε εκείνα τα χώματα είχαν ζήσει κατά την πάροδο των αιώνων μοναχοί και προσευχόταν να γνωρίσει ή να της φανερωθεί κάποιος από αυτούς. Μια φωνή, αρχικά σιγανή αλλά με τον καιρό δυνατότερη στην ψυχή της, της έλεγε: «Σκάψε και θα βρεις αυτό που επιθυμείς», μέχρι τη στιγμή που της είχε φανερωθεί ένα σημείο στο προαύλιο του μοναστηριού.

Έτσι στις 3 Ιανουαρίου 1950 ανέθεσε σε έναν εργάτη το σκάψιμο του συγκεκριμένου σημείου που της υποδείκνυε η ίδια η ψυχή της. Αν και ο εργάτης ήταν αρνητικός και ήθελε να σκάψει οπουδήποτε αλλού παρά σε αυτό το σημείο, τελικά μετά από τις εκκλήσεις και τις προσευχές, ο εργάτης πείστηκε και ξεκίνησε να σκάβει. Το σημείο είχε ένα μισογκρεμισμένο τζάκι, τοίχο και πράγματα που καταδείκνυαν ότι εκεί κάποτε υπήρχε κελί κάποιου μοναχού. Το πρώτο εύρημα, ένα κεφάλι. Μάλιστα, ο χώρος ανέδυε άρρητη ευωδία. «Γονάτισα με ευλάβεια και ασπάστηκα το σκήνωμα του Αγίου και αισθάνθηκα βαθιά την έκταση του μαρτυρίου Του. Η ψυχή μου γέμισε από αγαλλίαση, απέκτησα μεγάλο θησαυρό, και παίρνοντας το χώμα με προσοχή έβλεπα την αρμονία του σκηνώματός του, που, αν και τόσους αιώνες μέσα στη γη, δεν είχε αλλοιωθεί», έγραψε η ηγουμένη Μακαρία περιγράφοντας τα όσα συνταρακτικά της συνέβησαν.

Η Ηγουμένη Μακαρία

Με προσοχή, η Ηγουμένη Μακαρία έβγαλε όλο το σκήνωμα και το τοποθέτησε σε μία θυρίδα που ήταν πάνω από τον τάφο. Ήταν φανερό ότι επρόκειτο για κληρικό καθώς το ράσο του είχε παραμείνει άθικτο. Το βράδυ, διαβάζοντας τον εσπερινό, η Ηγουμένη άκουσε βήματα. Ο ήχος ερχόταν από τον τάφο, αντηχώντας έως την πόρτα της εκκλησίας. Εκεί Τον πρωτοαντίκρισε. Ήταν ψηλός με μάτια μικρά στρογγυλά, με μακριά μαύρα γένια που έφταναν στο λαιμό, ντυμένος με τη μοναχική αμφίεση. Στο ένα χέρι είχε μία φλόγα και με το άλλο ευλογούσε. Ζήτησε να τον βγάλουν από αυτή τη θυρίδα που τον είχαν. Την επόμενη κιόλας μέρα η Ηγουμένη καθάρισε τα οστά και τα τοποθέτησε σε μια θυρίδα στο Ιερό του Ναού.

Το ίδιο βράδυ ο Άγιος φανερώθηκε στον ύπνο της, την ευχαρίστησε και της φανέρωσε και το όνομά του: Εφραίμ. Το λείψανο του Αγίου Εφραίμ φυλάσσεται εκεί από τότε και καθημερινά εκατοντάδες πιστών το επισκέπτονται ζητώντας από τον Άγιο την ευλογία και τη βοήθειά του. Ο Άγιος με τη χάρη του Θεού έχει κάνει χιλιάδες θαύματα. Στον περίβολο της Μονής, προστατευμένη από κτίσμα που κτίστηκε γύρω της, υπάρχει η μουριά πάνω στην οποία ο Άγιος Εφραίμ βασανίστηκε και άφησε την τελευταία του πνοή.

Με τη Μονή συνέδεσε ευλαβικά την παρουσία του ο μεγάλος λογοτέχνης μας και αγιογράφος Φώτης Κόντογλου, ο οποίος ιστόρισε και την πρώτη εικόνα του Αγίου Εφραίμ. Σήμερα η Μονή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου του Όρους Αμώμων θεωρείται το σημαντικότερο προσκύνημα της Αττικής και ένα από τα μεγαλύτερα της χώρας. Η υπερχιλιετής ιστορία του (10ος αιώνας), που αναβλύζει Ορθοδοξία και πνευματικότητα στο πέρασμα των αιώνων, καθηλώνει ακόμα και τον πιο αδιάφορο επισκέπτη, ενώ είναι αμέτρητα τα θαύματα που επιτελούνται καθημερινά από τη Χάρη του Αγίου σε όσους με πίστη και ευλάβεια προστρέχουν στη σκέπη και την προστασία του.

Ἀπολυτίκιον (Ἦχος α’ – Τῆς ἐρήμου πολίτης)
Ἐν ὄρει τῶν Ἀμώμων ὥσπερ ἥλιος ἔλαμψας, καί μαρτυρικῶς, θεοφόρε, πρός Θεόν ἐξεδήμησας, βαρβάρων ὑποστάς ἐπιδρομάς, Ἐφραίμ Μεγαλομάρτυς τοῦ Χριστοῦ· διά τοῦτο ἀναβλύζεις χάριν ἀεί, τοῖς εὐλαβῶς βοῶσι· δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σέ θαυμαστώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διά σοῦ, πᾶσιν ἰάματα.

Ταις αυτού ικεσίαις Χριστέ ο Θεός ημών, σώσον τας ψυχάς ημών!

Πηγή: saint.gr