kimintenia

Αξιότιμοι και αγαπητοί,

Σήμερα η Αγία μας Εκκλησία, τιμά την μνήμη του εν Αγίοις Πατρός ημών Διονυσίου του Αρεοπαγίτου επισκόπου Αθηνών, ο οποίος έγινε κοινωνός της Ευαγγελικής αλήθειας από τον Απόστολο των εθνών Παύλο, κατά την εν Αθήναις επίσκεψή του και την εκεί κηρυγματική του δραστηριότητα. Ο Άγιος Διονύσιος, έζησε τον 1ο μ.Χ. αιώνα και υπήρξε εκ των επιφανών Αθηναίων πολιτών. Υπηρετούσε την δικαιοσύνη ως ανώτατος δικαστικός, μέλος του ανωτάτου δικαστηρίου των Αθηνών γνωστού ως Αρείου Πάγου. Ήταν εκείνος που κατά την παράδοση της Εκκλησίας μας, την Μεγάλη Παρασκευή που ο Κύριός μας επί του σταυρού εκφώνησε τη φράση «Τετέλεσται» και εκρύβη ο ήλιος, βλέποντας το υπερφυσικό αυτό φαινόμενο είπε: «ή Θεός πάσχει ή το παν απόλλυται».

Όταν έφθασε στην Αθήνα ο Απόστολος Παύλος κατά τις γνωστές περιοδείες του, αφού πέρασε από την Θεσσαλονίκη, από την Βέροια και προηγουμένως από τους Φιλίππους και απεφάσισε να κηρύξει τον Ευαγγελικό Λόγο στην Πνύκα ενώπιον των φιλοσόφων Αθηναίων, ο Διονύσιος σαγηνεύθηκε από τους λόγους του και εξέφρασε αμέσως την επιθυμία να μάθει περισσότερα για τον χριστιανισμό. Έτσι κατηχήθηκε από τον ίδιο τον Απόστολο Παύλο, βαπτίσθηκε και  αξιώθηκε να διαδεχθεί τον πρώτο επίσκοπο των Αθηνών Άγιο Ιερόθεο στον  Επισκοπικό Θρόνο. Υπήρξε χαρισματικός στη γραφή και το λόγο. Με την αγιασμένη του προσωπικότητα προσείλκυε τα πλήθη των Αθηναίων, οι οποίοι βαπτίζονταν και έτσι αυξανόταν συνεχώς κατά τον πρώτο εκείνο αιώνα το πλήρωμα της Εκκλησίας. Παράλληλα, συνέγραψε πλήθος θεολογικών κειμένων, τα οποία αποτελούν κοσμήματα της Πατερικής γραμματείας.

Ο Άγιος Διονύσιος ως Αρεοπαγίτης, υπηρέτησε την δικαιοσύνη και μέσω της απονομής της τον ίδιο τον άνθρωπο. Προφανώς το ανεπτυγμένο αίσθημα δικαίου που υπήρχε στην ψυχή του συνετέλεσε καταλυτικά, ώστε να συγκινηθεί από τον Ευαγγελικό λόγο, ο οποίος κηρύσσει απερίφραστα το δίκαιο μεταξύ των ανθρώπων. Και ως Επίσκοπος της Εκκλησίας του Χριστού όμως δεν έπαψε να λειτουργεί με κριτήριο την δικαιοσύνη η οποία πλέον για εκείνον, είχε περάσει σε μία άλλη διάσταση καθώς δεν αποτελούσε ένα απλό ιδεολόγημα, αλλά μια ορατή και βιωματική διάσταση της εν Χριστώ αγάπης προς τον συνάνθρωπο. Η πίστη του και η αγάπη του για τον Θεό, μεταφραζόταν ως αγάπη προς πάσα κατεύθυνση ακόμα και προς αυτούς τους εχθρούς του.

Και έτσι, με αυτό τον τρόπο, κατόρθωσε να υπερβεί την κατ’ άνθρωπον δικαιοσύνη, αγγίζοντας την υπερβατική δικαιοσύνη του Θεού ο οποίος ανατέλλει τον ήλιο όχι μόνον επί δικαίους αλλά και επί αδίκους, καθώς αυτό το οποίο έχει σημασία για τον Θεό δεν είναι μόνον η δίκαιη ανταπόδοση, αλλά κυρίως η σωτηρία του ανθρώπου.          

Σήμερα όμως μαζί με τον Άγιο Διονύσιο, γιορτάζει και όλος ο δικαστικός κόσμος, καθώς ο Άγιος λόγω της ιδιότητος του Αρεοπαγίτου που κατείχε, έχει ορισθεί από την Εκκλησία μας ως προστάτης της Δικαιοσύνης και των λειτουργών της, Δικαστών και Δικηγόρων. Και αποτελεί ιδιαίτερη χαρά για την τοπική μας Εκκλησία και για εμένα προσωπικά, η παρουσία των Δικαστών και Δικηγόρων του νησιού μας σε αυτή την λατρευτική σύναξη καθώς, είναι σε όλους γνωστό ότι η έννοια της Δικαιοσύνης, αποτελεί θεμελιώδη αρχή για την Ορθόδοξη Χριστιανική μας πίστη.

Μέσα από την διδασκαλία της Εκκλησίας μας, μαθαίνουμε ότι ο Θεός είναι δίκαιος και «δικαιοσύνην ηγάπησεν». Με δικαιοσύνη κυβερνά τον κόσμο, δικαιοσύνη θα αποδώσει στην άλλη ζωή, αλλά δικαιοσύνη ζητά και από τον άνθρωπο. Μέσα από τον λόγο της Αγίας Γραφής τον ακούμε να λέει στην Παλαιά Διαθήκη «Δικαιοσύνην μάθετε οι ενοικούντες επί της γης», ενώ ο σαρκωθείς Κύριος μας Ιησούς Χριστός, στην επί του όρους ομιλία Του, μακαρίζει τους «πεινώντας και διψώντας την δικαιοσύνην ότι αυτοί χορτασθήσονται».

Μέσα στην Εκκλησία μας κηρύσσουμε απερίφραστα ότι η Δικαιοσύνη αποτελεί διαρκή και επιτακτική ανθρώπινη ανάγκη. Δεν απορρέει αποκλειστικά από τη Νομική Επιστήμη και τους κανόνες του Δικαίου, ούτε αφορά μόνον την τήρηση των νόμων και την επιβολή κυρώσεων στους παραβάτες. Η Δικαιοσύνη ως ανώτερη έννοια, ενυπάρχουσα και ως στοιχείο στην υπόσταση του Θεού, εκπηγάζει από δύο ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, τα οποία πρέπει να διακρίνουν και τους φορείς της: την ηθική και τη συνείδηση. Καμία έννοια δικαιοσύνης δεν μπορεί να σταθεί, εάν δεν την υπαγορεύει το μέτρο της αγάπης προς τον συνάνθρωπο. Δικαιοσύνη χωρίς ήθος και συνείδηση είναι Δικαιοσύνη ανήθικη και ασυνείδητη. Ήθος και συνείδηση είναι δύο βασικές αρχές, οι οποίες πρέπει να συνυπάρχουν με την ιδιότητα του δικαστή.

Ως Εκκλησία, προσβλέπουμε πάντοτε στη ενεργό συμβολή των εκλεκτών Δικαστών και Δικηγόρων μας, προκειμένου η έννοια της Δικαιοσύνης στην πατρίδα μας, να καθίσταται ανεξάρτητη, έγκυρη και σεβαστή, στελεχωμένη με Δικαστικούς Λειτουργούς ακέραιους, ανεπίληπτους και υψηλόφρονες. Ειδικά στους δύσκολους αυτούς καιρούς που διέρχεται το έθνος μας, για τον δοκιμαζόμενο Ελληνικό λαό η ποιοτική, άμεση και αποτελεσματική απονομή της, προβάλλει ως επιτακτική ανάγκη. Στο πλαίσιο αυτό η παρουσία του Αγίου Διονυσίου ανάμεσά μας, ας είναι το παράδειγμα όλων.

Άγιος Διονύσιος Αρεοπαγίτης

Αγαπητοί μου,

Το πρόσωπο του σήμερα εορταζομένου Αγίου θέλει να υποδείξει σε όλους μας τον δρόμο της αγάπης προς τον Θεό και τον συνάνθρωπο. Και εμείς οι Λειτουργοί της Εκκλησίας και εσείς οι Λειτουργοί της Δικαιοσύνης, όπως και κάθε φορέας που βαρύνεται με την ιδιότητα του Λειτουργού, καλούμαστε να κάνουμε αυτό που μας υπαγορεύει η ιδιότητά μας. Να υπηρετήσουμε τις ανάγκες του λαού με αυταπάρνηση, ακεραιότητα και κυρίως με πίστη στον Πανάγαθο Θεό, ο οποίος πρώτος υπηρέτησε τον λαό Του με την ενανθρώπηση, το πάθος και την Ανάστασή Του.

Εύχομαι σε όλους ανεξαιρέτως, ο ήλιος της Δικαιοσύνης και πηγή πάσης αγαθότητος, ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός, δια πρεσβειών του Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτου να σας ενισχύει στο δύσκολο έργο σας, να σας φωτίζει στις δύσκολες αποφάσεις που καλείστε καθημερινά να λαμβάνετε και να σας καθοδηγεί, ώστε να υπηρετείτε επάξια τον θεσμό της Δικαιοσύνης προς όφελος των συνανθρώπων και της πατρίδας μας.

Χρόνια πολλά, καρποφόρα και ευλογημένα!

Μετά πολλών ευχών
και εν Κυρίω αγάπης

Ο Μητροπολίτης
† Ο Παροναξίας Καλλίνικος

3.10.2020

Τῌ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ ᾄσονται τὸ ᾆσμα τοῦτο ἐπὶ γῆς ᾿Ιούδα· ἰδοὺ πόλις ἰσχυρά, καὶ σωτήριον ἡμῶν θήσει τεῖχος καὶ περίτειχος. 2 ἀνοίξατε πύλας, εἰσελθέτω λαὸς φυλάσσων δικαιοσύνην καὶ φυλάσσων ἀλήθειαν, 3 ἀντιλαμβανόμενος ἀληθείας καὶ φυλάσσων εἰρήνην. ὅτι ἐπὶ σοὶ ἐλπίδι 4 ἤλπισαν, Κύριε, ἕως τοῦ αἰῶνος, ὁ Θεὸς ὁ μέγας, ὁ αἰώνιος, 5 ὃς ταπεινώσας κατήγαγες τοὺς ἐνοικοῦντας ἐν ὑψηλοῖς· πόλεις ὀχυρὰς καταβαλεῖς καὶ κατάξεις ἕως ἐδάφους, 6 καὶ πατήσουσιν αὐτοὺς πόδες πρᾳέων καὶ ταπεινῶν. 7 ὁδὸς εὐσεβῶν εὐθεῖα ἐγένετο, καὶ παρεσκευασμένη ἡ ὁδὸς τῶν εὐσεβῶν. 8 ἡ γὰρ ὁδὸς Κυρίου κρίσις· ἠλπίσαμεν ἐπὶ τῷ ὀνόματί σου καὶ ἐπὶ τῇ μνείᾳ, 9 ᾗ ἐπιθυμεῖ ἡ ψυχὴ ἡμῶν. ἐκ νυκτὸς ὀρθρίζει τὸ πνεῦμα μου πρός σε, ὁ Θεός, διότι φῶς τὰ προστάγματά σου ἐπὶ τῆς γῆς. δικαιοσύνην μάθετε, οἱ ἐνοικοῦντες ἐπὶ τῆς γῆς. 10 πέπαυται γὰρ ὁ ἀσεβής· πᾶς ὃς οὐ μὴ μάθῃ δικαιοσύνην ἐπὶ τῆς γῆς, ἀλήθειαν οὐ μὴ ποιήσει· ἀρθήτω ὁ ἀσεβής, ἵνα μὴ ἴδῃ τὴν δόξαν Κυρίου. 11 Κύριε, ὑψηλός σου ὁ βραχίων, καὶ οὐκ ᾔδεισαν, γνόντες δὲ αἰσχυνθήσονται. ζῆλος λήψεται λαὸν ἀπαίδευτον, καὶ νῦν πῦρ τοὺς ὑπεναντίους ἔδεται. 12 Κύριε ὁ Θεὸς ἡμῶν, εἰρήνην δὸς ἡμῖν, πάντα γὰρ ἀπέδωκας ἡμῖν. 13 Κύριε ὁ Θεὸς ἡμῶν, κτῆσαι ἡμᾶς, Κύριε, ἐκτός σου ἄλλον οὐκ οἴδαμεν, τὸ ὄνομά σου ὀνομάζομεν. 14 οἱ δὲ νεκροὶ ζωὴν οὐ μὴ ἴδωσιν, οὐδὲ ἰατροὶ οὐ μὴ ἀναστήσουσι· διὰ τοῦτο ἐπήγαγες καὶ ἀπώλεσας καὶ ᾖρας πᾶν ἄρσεν αὐτῶν. 15 πρόσθες αὐτοῖς κακά, Κύριε, πρόσθες κακὰ τοῖς ἐνδόξοις τῆς γῆς. 16 Κύριε, ἐν θλίψει ἐμνήσθην σου, ἐν θλίψει μικρᾷ ἡ παιδεία σου ἡμῖν. 17 καὶ ὡς ἡ ὠδίνουσα ἐγγίζει τοῦ τεκεῖν καὶ ἐπὶ τῇ ὠδῖνι αὐτῆς ἐκέκραξεν, οὕτως ἐγενήθημεν τῷ ἀγαπητῷ σου διὰ τὸν φόβον σου, Κύριε. 18 ἐν γαστρὶ ἐλάβομεν καὶ ὠδινήσαμεν καὶ ἐτέκομεν· πνεῦμα σωτηρίας σου ἐποιήσαμεν ἐπὶ τῆς γῆς, οὐ πεσούμεθα, ἀλλὰ πεσοῦνται πάντες οἱ ἐνοικοῦντες ἐπὶ τῆς γῆς. 19 ἀναστήσονται οἱ νεκροί, καὶ ἐγερθήσονται οἱ ἐν τοῖς μνημείοις, καὶ εὐφρανθήσονται οἱ ἐν τῇ γῇ· ἡ γὰρ δρόσος ἡ παρὰ σοῦ ἴαμα αὐτοῖς ἐστιν, ἡ δὲ γῆ τῶν ἀσεβῶν πεσεῖται. 20 βάδιζε, λαός μου, εἴσελθε εἰς τὰ ταμιεῖά σου, ἀπόκλεισον τὴν θύραν σου, ἀποκρύβηθι μικρὸν ὅσον ὅσον, ἕως ἂν παρέλθῃ ἡ ὀργὴ Κυρίου· 21 ἰδοὺ γὰρ Κύριος ἀπὸ τοῦ ἁγίου ἐπάγει τὴν ὀργὴν ἐπὶ τοὺς ἐνοικοῦντας ἐπὶ τῆς γῆς, καὶ ἀνακαλύψει ἡ γῆ τὸ αἷμα αὐτῆς καὶ οὐ κατακαλύψει τοὺς ἀνῃρημένους ἐπ᾿ αὐτῆς.

Ησαΐας, κεφάλαιον 26