Ώρα γλυκειά της χαραυγής

Sophie Anderson, A new friend, 1823-1903

Τὰ χόρτα πίνουν τὴ δροσιὰ
τῆς νύχτας, καὶ τ’ ἀηδόνι
λαλεί κελάδημα γλυκὸ,
καὶ ἕνα ἀγεράκι μαλακὸ
τὸ κῦμα χαρακώνει.

Νεράιδες, ποῦ δὲν φαίνονται,
χρυσᾶ στεφάνια πλέκουν
εἰς τοῦ βουνοῦ τὴν κορυφή·
σὲ αὐτὴν τὴν ὥρα τὴν κρυφὴ
Ἀγγέλοι παραστέκουν.

Ὥρα γλυκειὰ τῆς χαραυγῆς,
ποὺ ἡ φύσις βαλσαμώνει
καὶ ἄνθη καὶ φύλλα καὶ κλαδιά…
χαρὰ σὲ ἐκείνη τὴν καρδιὰ
ποὺ δὲν τὴν δέρνουν πόνοι!

Γιώργος Ζαλοκώστας, «Ὁ ποιητής»
(1805, Συρράκο Ἰωαννίνων – 3 Σεπτ. 1858, Ἀθήνα)

Χωρίς κατηγορία

Σχολιάστε

Εισάγετε τα παρακάτω στοιχεία ή επιλέξτε ένα εικονίδιο για να συνδεθείτε:

Λογότυπο WordPress.com

Σχολιάζετε χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό WordPress.com. Αποσύνδεση /  Αλλαγή )

Φωτογραφία Twitter

Σχολιάζετε χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό Twitter. Αποσύνδεση /  Αλλαγή )

Φωτογραφία Facebook

Σχολιάζετε χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό Facebook. Αποσύνδεση /  Αλλαγή )

Σύνδεση με %s