
Sophie Anderson, A new friend, 1823-1903
Ώρα γλυκειά της χαραυγής
Τὰ χόρτα πίνουν τὴ δροσιὰ
τῆς νύχτας, καὶ τ’ ἀηδόνι
λαλεί κελάδημα γλυκὸ,
καὶ ἕνα ἀγεράκι μαλακὸ
τὸ κῦμα χαρακώνει.
Νεράιδες, ποῦ δὲν φαίνονται,
χρυσᾶ στεφάνια πλέκουν
εἰς τοῦ βουνοῦ τὴν κορυφή·
σὲ αὐτὴν τὴν ὥρα τὴν κρυφὴ
Ἀγγέλοι παραστέκουν.
Ὥρα γλυκειὰ τῆς χαραυγῆς,
ποὺ ἡ φύσις βαλσαμώνει
καὶ ἄνθη καὶ φύλλα καὶ κλαδιά…
χαρὰ σὲ ἐκείνη τὴν καρδιὰ
ποὺ δὲν τὴν δέρνουν πόνοι!
Γιώργος Ζαλοκώστας, «Ὁ ποιητής»
